Een onbekende liefde van Louk Vencken

Het prominent BON-lid Louk Vencken, onlangs overleden, had een onbekende liefde. Zijn passie voor de Nederlandse taal was wel bekend, maar zijn hartstocht voor spreekwoorden en gezegdes hield hij verborgen. Hij was daar altijd op een speciale manier mee bezig en als hij iets had gevonden, kon hij zijn enthousiasme nauwelijks bedwingen. Dat resulteerde in 2020 uiteindelijk in zijn boekje Spreekwoorden en gezegdes, met als ondertitel ‘Verschillende woorden, dezelfde betekenis’.
Het was geen verklarend spreekwoordenboek zoals de bekende handboeken van F.A. Stoett en P.J. Harrebomée. Het spreekwoordenboek van Louk Vencken is enig in zijn soort. In zijn boek komen spreekwoorden voor die dezelfde gedachten weergeven, maar die gedachten met andere woorden in twee (of soms meer) talen vormgeven. Polyglot Vencken koos voor zijn bronnen de talen Frans, Spaans, Latijn, Engels, Duits en Nederlands. In de proloog waarschuwt hij de lezer dat je ‘soms wel even diep moet nadenken om de bedoeling te vatten’ In zijn epiloog komt hij met spreekwoorden uit zijn geliefde Limburgs, de taal van zijn geboortegrond. De betekenis daarvan laat hij aan de lezer over. Bijvoorbeeld: “Waat de kop verget, motte de bein misnete”. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik dat, ondanks diep nadenken, niet begreep. Ik kan het hem helaas niet meer vragen. Wie weet het wel?

Ton Bastings

 

In memoriam

Louk Vencken bereikte de leeftijd van 89 jaar. Vanaf het eerste uur was hij nauw betrokken bij  Beter Onderwijs Nederland. Louk was lange tijd extern adviseur van het bestuur. Louk Vencken, die in zijn werkzame leven neuroradioloog was in Groningen, kon uit een uitgebreide bestuurservaring putten onder andere als vicevoorzitter van de vereniging Vrienden van het Gymnasium.

Louk heeft een belangrijke rol gespeeld in de oprichtingsfase van onze vereniging, waarvoor wij hem zeer erkentelijk zijn. Louk bezocht tot op hoge leeftijd onze symposia, waar hij zich niet onbetuigd liet als het ging om de kwaliteit van het onderwijs. Want via zijn kleinkinderen bleef hij op de hoogte over de actuele stand van het Nederlandse onderwijs, waarover hij zich ernstige zorgen maakte en gaf daar ook duidelijk blijk van.

De laatste jaren was hij nog altijd actief als vertaler van klassieke teksten en schreef hij tot 2022 nog een aantal bijdragen voor het blad Amphora.

Louk  Vencken hebben we in onze vereniging mogen ervaren  als  een aimabel,  erudiet, markant en zeer deskundig mens.

Fotobijschrift: Lou Vencken (helemaal rechts op de foto) op ons symposium van 2022