Het onderwijs redden

 

 

Aleid Truyens bericht in de Volkskrant ( 17 sept.) over een nieuw boek dat “Red het Onderwijs” heet.

Het is , zegt zij, ‘een belangwekkend boek voor iedereen die wil weten hoe het in godsnaam mogelijk is  dat de kwaliteit van ons basis- en middelbaar onderwijs al twintig jaar aantoonbaar met razende vaart daalt”…

Heus, heel veel mensen weten dat al en het bederf was er veel eerder dan twintig jaar geleden. Het begon al vrij snel  na de invoering van de Mammoetwet – die op zichzelf al een verschraling betekende – toen het zg. schoolonderzoek  werd ingevoerd waardoor het behaalde eindexamenniveau nog maar voor een deel werd bewaakt door externe controle. Dat was dus zo’n vijftig jaar geleden.

Uit dezelfde tijd stamt de voortzetting en overdracht van de Maagdenhuistoestanden naar sociale academies en en lerarenopleidingen en vervolgens ook naar veel andere opleidingen in het hoger onderwijs.

Het oude systeem bestond nog wel, bood ook wel weerstand, maar werd ondergraven door de nieuwlichters. En natuurlijk door de politici. Onder meer Deetman, Wallage en Netelenbos hebben ervoor gezorgd dat de status van het leraarschap  daalde tegelijk met het niveau van het onderwijs.

Het is eigenlijk een wonder dat het onderwijs nog zo lang weerstand heeft geboden aan de voortdurende druk  op niveau en kwaliteit. Maar ja, goed onderwijs moet het hebben van goed opgeleide leraren  en die zijn er nu haast niet meer.

Wel zijn er steeds meer mensen die een goede boterham verdienen in de ‘schil’ van het onderwijs, bijv . psychologen, consultants en onderwijskundigen.

Beter Onderwijs Nederland, dat ondertussen een krachtige brief heeft  geschreven aan de regering, zegt dat er meer van 60.000  van deze mensen rondlopen.

Nou ja, zou ik zeggen, als je advies kunt geven over de praktijk van het onderwijs kun je vast  ook zelf prima lesgeven. Laat die mensen dat dan ook doen.

BON heeft een goed stuk geschreven over het onderwijs, helaas noodgedwongen  over datgene wat er fout aan is.

Ik noem daar nog één punt van. Er is in de afgelopen twintig jaar een enorme fusiegolf geweest, met als gevolg grote organisaties, grote scholen, meer bureaucratie. Ook dat is heel slecht,  voor leerlingen en voor leraren .

De kritiek  op het onderwijsbeleid, zowel van de schrijvers van “Red het onderwijs ‘ als van het bestuur van BON is grondig en mijns inziens onweerlegbaar.

Maar dat wil nog niet zeggen dat er veel – of  iets- mee gedaan wordt. De     gevestigde”  belangen die worden aangevallen zullen zich niet snel laten overtuigen. Dat komt omdat die belangen in feite vormen van eigenbelang zijn.

 

J.C. Traas