Goed nieuws: het Algemeen Overleg van de vaste Tweede Kamercommissie van OCW over de Onderwijs2032 plannen van de staatssecretaris is geannuleerd. Tezamen met onder andere LIA en de vakvereniging levende talen hebben we de media en de politiek bestookt met vernietigende kritiek op de plannen van Sander Dekker. Na het uitstel van het lerarenregister afgelopen dinsdag is nu het annuleren van dit overleg een flinke overwinning voor het gezond verstand.
Er komt eerst een hoorzitting waarin de Kamercommissie OCW van BON en anderen wil horen waar precies de bezwaren liggen.Pas daarna wordt verder gekeken. Omdat op 15 maart verkiezingen zijn, is de toekomst van Onderwijs2032 uiterst onzeker geworden. Goed nieuws voor onze kinderen!
BON dankt alle medestanders die deze ramp (voorlopig) hebben weten te voorkomen. We blijven vechten voor GOED onderwijs!
Het is mij opgevallen dat er
Juist. Ouders&Onderwijs heeft
Juist. Ouders&Onderwijs heeft zich laten inpalmen en is daarmee een extra instrument in de handen van de ondeskundige ministerie-beleidsmakers.
decorrespondent.nl
decorrespondent.nl
We hebben het Peter Hulsen
We hebben het Peter Hulsen uitgelegd Huub, maar hij heeft het kennelijk niet gesnapt. Beter gezegd, hij snapte het wel maar heeft in zijn positie geen keus, denk ik. En dat is triest.
Ik wilde de vegelijking
Ik wilde de vegelijking tussen Ouders&Onderwijs verder uitwerken maar stuitte bij "De Correspondent" op een tolmuur. Interessant was een bijdragege van mevrouw Mr. Slump over ouderrechten. Maar haar niet meer na te lezen verhaal over plaatsingsproblemen van buiten de normen vallende leerlingen bracht mij weer naar de curieuze manier waarmee in Nederland met 12+ leerlingen wordt omgegegaan
Ouderrechten worden in Nederland op te manieren veronachtzaamd. De geringe variëteit van het onderwijsaanbod en de vrije keuze daaruit. Dat laatste wordt zeer zichtbaar bij de overstap vanuit het basisonderwijs. Eris geen fair toelatingsexamen met examen in de oorspronkelijke betekenis van onderzoek. Onderzoek naar de geschiktheid van een leerling zou moeten lijken op een juridisch proces in die zin dat er beroep mogelijk is. De leerling en zijn ouders moet immers recht gedaan worden. De competentie en de standvastigheid van de juffen is, zoals nu ook gebleken is, onvoldoende om op het "juffenoordeel" te kunnen vertrouwen. De CITO-eindtoets meet in principe wat de leerlingen op de basisschool hebben opgestoken dus mede de kwaliteit van de juffen. Een NIO-toets is in prinipe al veel beter want die meet de intelligentie van de leerling. Toelatingsexamens voor het vwo waren in principe goed want ze maten het vermogen van een leerling om cognitief hoogstaande leerprestaties te leveren, ze maten immers inzicht in de semantiek en structuur van de taal en in het manipuleren van getallen. Een leerling die in staat was om zich met succes voor te bereiden op het toelatingexamen vwo had een goede kans om het vwo te halen. Een instelling voor vwo kon zich zo ook beschermen tegen een onverwezenlijkbare opgave. Maar er is een rechtvaardigheidsprobleem. De selectie van de leerlingen die zich op het vwo-toelatingsexamen mochten voorbereiden werden uitgezocht door de onderwijzers van zijn lagere school. Deze zouden een bias hebben voor het toelaten van kinderen van hoogopgeleide ouders en laagopgeleide ouders hadden zo nodig niet de noodzakelijke assertiviteit om voor hun kinderen op te komen. (Dat probleem is nu de juffen over vwo-geschiktheid mogen oordelen weer terug; de cikel is rond maar wel met juffen van veel minder kwaliteit dan de meesters van toen). Maar voor de onderwijsmaffia is het belangrijker de kinderen van hoogopgeleide ouders het voordeel van deze omstandigheid te ontnemen dan ieder kind vanaf zijn 12-de leerjaar in staat te stellen onderwijs te volgen dat bij hem past. Door deze keuze te maken tast de overheid het grondrecht van de ouder aan om in de eerste plaats te bepalen wat voor soort onderwijs zijn kind mag volgen. En mevrouw Slump streed daartegen.