We hadden het al eerder op Twitter gehoord, maar Ewald Engelen schrijft er nu over in de Groene Amsterdammer: De UvA beschouwt haar mensen als haar werkelijke kapitaal. Maar kapitaal moet niet stilstaan. Om te renderen moet het dienstbaar zijn aan de bestaansreden: de resultaten van onderwijs en onderzoek. Gebruikmakend van de disciplinerende werking van geld heeft de UvA de afgelopen jaren het onderwijs en het onderzoek centraal gesteld en de budgettering strak verbonden aan de onderwijsvraag, met zoveel mogelijk vermijding van perverse prikkels. Dat geeft beweging, met de daarbij horende interne onrust en ongerustheid. Bestuurlijk geeft het juist veel rust en voorspelbaarheid in het op koers houden van de instelling tegen minimale beleidskosten. Bij de Instellingstoets Kwaliteitszorg bleek dat dit de UvA geen windeieren heeft gelegd.’
De UvA wilde bestuurlijke rust en de handen vrij in de zeer onrustige vastgoedmarkt en creeerde daarmee bewust interne onrust. Hiermee werd het financiele risico dat de universiteit aanging (en waarbij ze nu met de gebakken peren zit) eenzijdig gelegd bij de studierichtingen die steeds strakker gefinancierd werden, werden de student/docent verhoudingen verder verslechterd en werd de interne doorrekening voor de kosten van de vierkante meters gelegd bij diezelfde studierichtingen, die natuurlijk geen inbreng hebben bij de besluiten over de eerder aangegane enorme financiele verplichtingen. De onrust die dat geeft zou, zo werd verwacht, de medewerkers aanzetten tot enorme scoringsdrift en dat was precies wat nodig was. Drie vliegen in één klap. Veel scorende activiteiten bij onderwijs en onderzoek, een buffer die gebruikt kan worden om vastgoedtegenvallers mee op te vangen en bestuurlijke rust voor de dames en heren die zien dat het goed was.
BON meent dat het hier niet langer gaat om de onbedoelde neveneffecten van de manier waarop de overheid de schoolbesturen vrijlaat. Het zijn geen onverwachte fouten vanwege een vastgoedcrisis die niemand kon voorzien, het is geen collateral damage van goedbedoeld beleid, het is het bewust creëren van een systeem dat op geen enkele manier meer enige gelijkenis van een kennisinstituut vertoont. Ewald Engelen betitelt zijn artikel niet zomaar met "de Uni is geen zakenbank". Dat wilden de bestuurders er wel van maken. We weten hoe het met zakenbanken en hun bankiers is afgelopen. Kennelijk een aanlokkelijk toekomstbeeld voor de would-be Rijkman-Groeninks van het Maagdenhuis.
We weten inderdaad hoe het is
We weten inderdaad hoe het is afgelopen met de zakenbanken en hun bankiers: ze zijn er mee weggekomen. De schulden van de zakenbanken zijn schulden van de overheid geworden. De onderwijzer op de nullijn zodat de zakenbankier nog een maserati kan kopen.
Ewald Engelen, ‘Hoe
Ewald Engelen, ‘Hoe universiteiten bankiertje gingen spelen’, De Groene Amsterdammer, 30 januari 2014
“Universiteiten zijn de afgelopen decennia massaal gaan investeren in vastgoed en risicovolle derivaten. Het resultaat: torenhoge schulden en een ongezonde prestatiedrang. De UvA, ooit een trots rood bolwerk, heeft nu zelfs een 'corporate risk manager'. Hoe heeft het zo ver kunnen komen?”
“Op 20 november 2012 breekt er paniek uit op het Maagdenhuis, het hoofdkwartier van de Universiteit van Amsterdam (UvA) aan het Spui. Op die dag stuurt het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen een rapport van de Onderwijsinspectie naar de Tweede Kamer over de derivatenportefeuilles van universiteiten en hogescholen.”
Een (inmiddels failliete?) universiteit krijgt behoefte aan externe geldstromen. Hierdoor wint de EUropa 2020-agenda aan kracht. Privatiseren maar, of is investeren genoeg? Mad men of the roundtable. Research and innovation. A competitive Europe in 2025.
Liesbeth Noordegraaf-Eelens,
Liesbeth Noordegraaf-Eelens, Olav Velthuis, ‘De economische wetenschap in crisis. De markt is niet perfect.’, De Groene Amsterdammer, 25 november 2009
"In de financiële wereld werd de Chicago-doctrine het duidelijkst ‘geperformeerd’ door Alan Greenspan, tot januari 2006 de voorzitter van de Amerikaanse Federal Reserve. Hij was ervan overtuigd dat zelfregulering beter was voor de financiële wereld dan regulering. (…)
Zo kon het gebeuren dat de regulering van de financiële markten die in de nadagen van de Grote Depressie van de jaren dertig was ingesteld langzaam maar zeker werd ontmanteld. Het belangrijkste onderdeel van die regulering was de Amerikaanse Glass-Steagall-wet, die de ‘normale banken’ waar spaarders hun geld deponeren verbood om zich met risicovolle beleggingen zoals derivaten in te laten. Zulke beleggingen waren voorbehouden aan zakenbanken, die op hun beurt geen spaargeld mochten innemen. Anders zou immers spaargeld van gewone burgers in gevaar kunnen komen wanneer het beleggingsbeleid ontspoorde. Maar vanaf begin jaren tachtig werd die Glass-Steagall-wet stukje bij beetje ingetrokken, en uiteindelijk in 1999 helemaal verwijderd uit het Amerikaanse wetboek. De weg was vrij voor banken als Citigroup en Bank of America om zich, met hopen geleend geld, te storten op de exotische beleggingen die tijdens de kredietcrisis hun waarde vrijwel volledig verloren."
Ik wil natuurlijk niet zeggen dat kredietverlening aan universiteiten gelijk staat aan 'exotisch beleggen'. 😉 De derivaten echter…
Eén ding begrijp ik niet. Als
Eén ding begrijp ik niet. Als ik nu met een universitaire studie zou moeten beginnen zou ik niet de Univrsiteit van Amsterdam uitkiezen. Daar wordt blijkbaar minder geld aan het primaire proces onderwijs uitgegeven en je mag aannemen dat daardoor ook de kwaliteit van het onderwijs afneemt. Misschien bezuinigt de universiteit wel op goede docenten. In elk geval is er geen geld meer voor leuke dingen. Het lijkt mij waarschijnlijk dat meer aankomende studenten zo denken. Hoe komt het dat die universiteit niet hoeft te vrezen dat zich in het komende jaar minder studenten aanmelden. Worden de studenten niet afgeschrikt door de verschraling of vertrouwt het universiteitsbestuur er op dat de overheid de universiteit niet failliet zal laten gaan maar zo nodig financieel extra zal bijspringen? In het laatste geval is het gewoon bezig met het verkrijgen van uitstel van een gangnaar de schandpaal. Hoe langer de bestuursleden dat kunnen uitstellen des te meer kunnen ze voor zichzelf financiele buffers aanleggen.
Ik heb op internet gevonden
Ik heb op internet gevonden dat er in Nederland 2 boekwerken zijn wier auteuren de studententevredenheid voor de universiteiten en de verschillende universitaire studies onderzocht hebben zodat studenten daarvan gebruik kunnen maken om een universiteit en/of studierichting te kiezen. Zij adviseren derhalve op grond van wat was. Zou BON nu het initiatief moeten nemen om studenten te waarschuwen voor wat er op de Universiteit van Amsterdam zal zijn nu er bezuinigd moet worden wegens vastgoedblunders van het universiteitsbestuur? Gáát de kwaliteit er voor een student die vooral komt om een universitair diploma te halen wel op achteruit? De universiteit wil de onvoordelige opleidingen schrappen maar dat geeft weer wat adem voor de bulkstudies. De universiteit wil de rechtspositie van de docenten verder verzwakken, hun harder laten werken en hun salaris verminderen. Zoals het in het VWO gegaan is. Maar als de docenten bang zijn hun job te verliezen hoeft dat nog niet direct er toe te leiden dat studenten die een bulkstudie volgen er op achteruit gaan. Mocht echter wel degelijk te verwachten zijn dat de kwaliteit van het onderwijs achteruit zal gaan zou BON kunnen overwegen als aanvulling op die gidsen een rendementswaarschuwing kunnen uitgeven en zo de aankomende studenten aanraden niet aan de universiteit van Amsterdam te gaan studeren,
De Groene Amsterdammers van
De Groene Amsterdammers van deze wereld vergeten wel erg gemakkelijk de rol van de progressieve democraten bij het ontstaan van de kredietcrisis. Zulke progressieve mensen wilden dat ook de armsten een huis konden kopen. Daartoe werden overheidsinstanties in het leven geroepen die de risicovolle hypotheken (van niet-verdieners of onder-verdieners) zouden gaan kopen van de banken. Dat werd dus feestvieren voor alle waardeloze hypotheken: in laatste instantie zou de overheid ze kopen.
Nu zou ik een link met het onderwijs moeten leggen, maar dat lukt me nu even niet. Tenzij we als onderwijswens hebben dat onderwijs voor eerst en vooral de feitelijke waarheid moet dienen. In dat geval zie ik wel een link voor de leerkrachten.
Een
Een studierendementswaarschuwing, zoals een winstwaarschuwing bij andere commerciële instellingen leek mij terecht voor de UvA nadat duidelijk geworden dat er na grote beleidsfouten bij die instelling geen geld meer over was om goed onderwijs financieren. Als er iets is waarvoor de Heeren en Dames “XVII” van die universiteit echt bang zijn dan is dat een blaming en shaming die tot minder inschrijvingen leidt. Eindelijk de tucht van de markt waaraan elke andere commerciële instelling ook onderworpen behoort te zijn!
Jammer genoeg wil niemand van BON mij op dit pad volgen.