In een artikel in NRC Handelsblad haalt minister Bussemaker de digital natives weer eens van stal, de generatie leerlingen en studenten die 'grenzeloos' is en onderwijs verwachten dat hen 'motiveert en raakt'. Schoppenhauer wordt erbij gehaald om de grenzeloosheid van een filosofisch sausje te voorzien want 'de mens houdt de grenzen van het eigen gezichtsveld voor de grenzen van de wereld'. Gelukkig erkent de minister dat ook zij de toekomst niet kan voorspellen, maar weet wel dat 'globalisering, digitalisering en individualisering structurele veranderingen zijn die de oude ordeningen aan het wankelen brengen'. Wij vrezen dat deze minister dergelijke overigens onzekere perspectieven zal gebruiken om een onderwijs op te tuigen waarin studenten met MOOC's en ipads overladen thuis vanuit de studentenkamer de internationaal geleverde eenheidsworst aan kennis zullen kunnen opslurpen zodat ze excellente werknemers en consumenten kunnen worden zonder in de spits van het openbaar vervoer gebruik te hoeven maken.
De geschetste vergezichten en daarop gebaseerde keuzes hebben helaas helemaal niets te maken met goed onderwijs, noch met de wens van veel studenten voor veel persoonlijk contact met docenten en allerlei onderzoek dat aantoont dat iPad en MOOC onderwijs slechter scoort dan het klassieke op menselijk contact gebaseerde onderwijs.
Ondertussen dienen de, met de mond beleden, oh zo belangrijke docenten, natuurlijk geprofessionaliseerd te worden en klaargestoomd om vanuit dit perspectief te gaan werken.
‘en allerlei onderzoek dat
'en allerlei onderzoek dat aantoont dat iPad en MOOC onderwijs slechter scoort dan het klassieke op menselijk contact gebaseerde onderwijs.'
Is hier een overzicht van? Ik wil me wapenen tegen de storm die ongetwijfeld ook op mijn school en die van mijn kinderen gaat opsteken. Een link naar een eerdere discussie is ook welkom.
Typisch Bussemaker: ze slaagt
Typisch Bussemaker: ze slaagt er bij herhaling in een letterlijk en figuurlijk onnavolgbaar mengsel van eruditie en onbenul ten toon te spreiden. De blabla-generator draait op volle toeren. Voor zover ze wel iets zegt dat ergens over gaat, is het zelden iets waar je als leraar vrolijk van wordt.
Vergis je niet JTS, de
Vergis je niet JTS, de minister is geen onbenul, maar werkt bijna feilloos haar agenda af. Een agenda, geïnitieerd vanuit in de EU afgesproken economische doelen en met belangrijke medestanders in enerzijds de (IT)industrie en anderzijds de combi van kleilaag en raden. Docenten zijn van veren in de reet voorzien om ze daarna feilloos aan de touwtjes te laten functioneren. Geen poppentheater zonder marionetten, maar ondanks hun belang hebben ze niks in te brengen.
Ondanks het veel en over
Ondanks het veel en over lange tijd onbaatzuchtig lobbyen van BON voor beter onderwijs gaat, 1_1_2010, de ministra van onderwijs voort alsof er helemaal geen BON bestaat. De ministra ontkent zo veel mogelijk dat het slecht gaat in het onderwijs en klampt zich nu vast aan de reddingsboei van de elektronika. En dat hoewel de ervaringen met het gebruik van ICT daartoe geen aanleiding geven. Als rank en file in het goede leger van BONstrijders vraag ik mij af of lobyen dan wel een goede strijdmethode is. Levert opgeven van de politieke neutraliteit niet meer op? Zeker is dat natuutlijk niet maar als het verkondigen van de goede boodschap al zo lang niets oplevert zul je een einde moeten maken aan de stal(e)mate, waarin er alleen maar verliezers zijn. Meerdere problemenwaartegen BON in het onderwijs aanloopt treft men ook aan op heel andere terreinen. Eén van de problemen waartegen BON in het onderwijs oploopt, de vermanagering, doet zich ook voor in de Zorg. De bemoeizucht van van "Brussel" roept zo veel weerstand op dat eerder de Nederlanders in een Volksstemming de Europese "Grondwet" verwierpen. Er moet meer subsidiariteit komen en dat geldt natuurlijk ook voor mevrouw Bussemakers. Dat maakt dat als BON beter onderwijs door middel van een politieke partij in het parlement wil bereiken zij geen one issue partij hoeft op te richten maar een partij met een breder programma of zich zelfs kan aansluiten bij een bestaande politieke partij. Met de toenemende onvredevan veel ouders over het onderwijs zullen er best politiek partijen zijn die “vriendin van BON” willen worden enmet ons de uitvoering van het Deltaplan voor het Onderwijswillen verwezenlijken.