Zodra wij de presentaties van de sprekers op ons symposium hebben mogen ontvangen worden deze hier geplaatst. Dank aan Johan Hoekstra voor de foto’s.
U kunt de volledige serie foto’s zien op de Google+ site
Uit de zaal
Prof. Jaap Dronkers
Problemen bij het vergelijken van scholen en landen, kwalitatieve keuzen en kwantitatieve gegevens.
Jeronimoon
Karin den Heijer
Jelmer Evers en René Kneyber
Jan Anthonie Bruin
Paul Rosenmöller
Alhoewel Paul Rosenmoller niet sprak op ons symposium was hij tot onze verrassing wel aanwezig. Op zijn blog vertelt hij hoe hij dat heeft ervaren
Symposium 2014,
Symposium 2014,
Als bezoeker van het eerste uur aan de BON symposia wil ik zowel loftuiten alsook een verbeterpunt voorstellen.
Het programma van 5 april 2014 wekte op voorhand voldoende nieuwsgierigheid waarvoor mijn lof. In de loop van de middag werd mij een verschil duidelijk met voorgaande symposia.
Het programma van 5 april ging over algemene bespiegelingen inzake overheidsbeleid, wetenswaardigheden rondom vergelijken van scholen, een blik over de schutting rondom de medische wereld met betrekking tot een professionaliseringsregister, een alternatieve kritische benadering van het onderwijsveld, BON incluis en tot slot een politiek debat en twee sprekers, ieder op hun eigen wijze kritisch op de onderwijswerkelijkheid.
Op zich allemaal interessant en informatief.
Tijdens voorgaande symposia raakten de thema's en sprekers vaak aan de verschillende groepen binnen het onderwijs, PO, VO, MBO, HBO en wetenschappelijk onderwijs. Door de enthousiaste en deskundige sprekers op specifieke terreinen ben ik altijd geinspireerd geraakt.
Dit is wat mij betreft een verbeterpunt in de programmering voor een volgend symposium, zoek een goede balans tussen informeren en inspireren.
Ron Gommans
Docent MBO
Wat merkwaardig toch dat die
Wat merkwaardig toch dat die Rosenmöller zo verbaasd is over de boosheid bij BON-ners. Hij zet dat ten onrechte tegenover de motivatie die hij bij zijn werkbezoeken aantreft. Juist de boze BON-ners zijn heel gemotiveerd en betrokken.
Meneer Rosenmöller: BON-leden zijn lid van BON juist vanuit die verontwaardiging over hoe het onderwijs verpest wordt, niet optimaal werkt. Een paar voorbeelden:
– Er wordt veel geld verspild aan verkeerde zaken: adviseurs, interimmers, marketing en communicatie, gebouwen, te dure managers, onderwijsraden (!!!!) etc.
– Docenten worden niet gehoord en al helemaal niet serieus genomen. In plaats van gezien te worden als professionals met een eigen beroepstrots worden zij geacht blind en kritiekloos uit te voeren wat de (ondeskundige) managers en raden bedenken.
– De resultaten van onderwijs worden niet beter, maar slechter; dit ondanks de bloei van de onderwijskunde, de pedagogische centra, een overdreven testapparaat etc.
– Docenten worden geweldig overbelast en overvraagd. Telkens weer komen er nieuwe taken bij voor docenten zonder dat er uren bij komen. De klassen worden groter, docenten in ons land hebben de zwaarste urenbelasting per week. De vakanties die docenten hebben zijn -als je ze vergelijkt met andere Europese landen- eerder minder dan meer.
– Salarissen van docenten zijn niet hoog als je het vergelijkt met andere beroepen op hetzelfde opleidingsniveau. We zitten daarnaast al vier jaar op de nullijn.
Zomaar enkele voorbeelden mijnheer Rosenmöller. Ik heb er maar vijf minuten voor nodig gehad. De lijst is heel makkelijker te verdubbelen.
Rosenmoller zegt zelf dat hij
Rosenmoller zegt zelf dat hij top-down en versneld onderwijsvernieuwing wil invoeren. En dan niet begrijpen dat leraren boos zijn. Tsja.
Goed verwoord Hinke.
Goed verwoord Hinke.
Wat mij betreft hoort daar ook bij de homeopathische verdunning van vakinhouden en onderwijsbevoegdheden. Leraren zijn geen vakleraren meer maar educatief maatschappelijke schoolklaswerkers. "Competent" totenmet maar met een vakkennis waar de eigen leraren van PaulR zich voor zouden schamen.
Hoe zit het overigens Paul met het percentage salarissen voor onderwijsgevenden als deel van de onderwijsbegroting voor het VO? Ik bedoel het geld voor "het aantal werkelijk gegeven lessen * salarisniveau van de docent * de gemiddelde opslagfactor per les"?
Dat is schrikken hé! Kan dat niet beter?
Onderstaande brief heb ik aan
Onderstaande brief heb ik aan dhr. Rosenmöller gestuurd. Ben benieuwd of ik daarop nog een reactie krijg.
Betreft: reactie n.a.v. blog over BON-symposium
Geachte heer Rosenmöller,
Afgelopen zaterdag was ik net als u te gast op het symposium van BON. Ik heb, als vele anderen, uw komst zeer gewaardeerd. Met belangstelling heb ik ook uw column gelezen en vastgesteld dat de boosheid van veel collega’s u niet ontgaan is. Wel werpt u de vraag op waar die boosheid vandaan komt. Graag deel ik met u mijn praktijkervaring.
Ik werk als docent […] op een havo/vwo-school. Ik geef les in zowel de onder- als de bovenbouw. Ik ben […] jaar oud en heb zeer bewust gekozen voor een carrière in het onderwijs. Mijn doel is om een topdocent te worden die werkelijk verschil maakt: als vakdocent, als begeleider/mentor, als collega. Daarop mag en wil ik altijd aangesproken worden. Wat dat betreft kunnen er zeker nog zaken verbeterd worden, er is regelmatig geen sprake van een professionele cultuur. Collega’s accepteren moeilijk dat ze aangesproken worden op hun functioneren of het nakomen van afspraken. Enkelen sluiten zich op in het lokaal, murw geworden door alle veranderingen of bang om hun manier van werken te moeten veranderen. Begrijpelijk, maar niet goed te keuren. Ik zeg dus zeker niet dat er op de werkvloer geen ruimte is voor verbetering. Echter, wat voor ons docenten geldt mag ook voor onze schoolleiding gelden. Ook die moet kunnen worden aangesproken op het functioneren en waar fouten gemaakt worden moeten die erkend en rechtgezet worden. En daar ontbreekt het nog wel eens aan.
De afgelopen jaren is de ene na de andere verandering doorgevoerd. Andere lestijden en roosters, lessentabellen die steeds aangepast worden, een complete ICT-infrastructuur die op de schop moest (en het werkt niet eens nu), het invoeren van een teamstructuur, het opzetten van nieuwe vakken, het schrappen van vakken die net goed stonden, het invoeren van keuzewerktijd in de onderbouw, het afschaffen van keuzewerktijd in de onderbouw, het invoeren van keuzewerktijd in de bovenbouw, het afschaffen van keuzewerktijd in de bovenbouw, het opzetten van een toptalentenprogramma, het schrappen van een toptalentenprogramma, en nog meer. Tegelijkertijd werd er geïnvesteerd in allerlei externe deskundigen: kleurencoaches, huisstijlontwerpers, dure trainingen voor teamleiders en conrectoren, financiële experts, ICT-bureaus met open-einde-contracten, enz. Maar er werd wel een eigen bijdrage voor de maaltijd van het onderwijzend personeel gevraagd, als er een ouderavond was; en het sectiebudget moest worden teruggeschroefd. Ondanks dit alles bleef de kwaliteit van onderwijs op peil en scoorden we in zowel Elsevier als Trouw mooie cijfers. Docenten hebben zich al die jaren gekweten van hun kerntaak: het geven van goed onderwijs.
De directeur-bestuurder die voor een groot deel voor bovenstaande verantwoordelijk was, is uit de functie ontheven (maar wordt voorlopig wel doorbetaald!). Tonnen en tonnen zijn over de balk gesmeten. Er is nu een interim-bestuurder aangesteld die als opdracht heeft te saneren. En nu de oplossing: het onderwijzend personeel kan voor de rekening opdraaien: meer lessen per week voor docenten, de leerlingen juist minder, taken die geschrapt worden of minder uren toebedeeld krijgen, ingrijpen in de deskundigheidsbevordering of algemene schooltaken. Nauwelijks waardering voor het werk van mij en velen. De PMR gaat uiteraard niet zomaar akkoord, maar vervolgens gaat het ongelooflijk hard tegen hard. Dan krijg je het verwijt dat je je eigen belangen nastreeft en zelfzuchtig bent (letterlijk gezegd door de voorzitter van de Raad van Toezicht, tegen een aula vol docenten). Wijzigingen worden gewoon doorgevoerd, ook als de PMR niet instemt of als instemming van het personeel conform cao nodig is.
Kortom: mijn vertrouwen in bestuurders is gedaald tot een absoluut minimum. Ik heb steeds meer de ervaring dat er over docenten heen bestuurd wordt. Terwijl goed onderwijs zo eenvoudig is: een vakbekwame, enthousiaste docent en een groep leerlingen, zet ze samen en je komt tot goed onderwijs. Wij als docenten hebben ruimte en vertrouwen nodig, we willen gehoord worden, niet top-down allerlei plannen en vernieuwingen opgelegd krijgen.
Ik hoop dat ik duidelijk heb kunnen maken: ik ben geen oude verzuurde lesboer, als die al aanwezig zijn bij BON. Wat ik zag was een zaal vol docenten die zich werkelijk ernstig zorgen maken over het onderwijs in Nederland. Die zorgen zijn ergens op gebaseerd: op hun praktijkervaringen, zoals die van mij. Ik ben een jonge bevlogen docent, met passie voor mijn vak en liefde voor de leerling, die wil gaan voor toponderwijs, maar daarbij keer op keer wordt dwarsgezeten door een schoolleiding die mij wil ‘aansturen’.
Ik heb de hoop nog niet opgegeven, dat het besef dat er iets wezenlijk moet veranderen in de organisatie en wijze van besturen, ook doordringt tot de VO-raad en de politiek. Ik hoop dat u oprecht open staat voor dit BON-geluid. Het huidige systeem werkt wantoestanden als op mijn school in de hand: bedrijfje spelen met publiek geld, waarbij leerlingen en docenten het nakijken hebben. Wat resteert is boosheid, heel veel boosheid.
Bedankt voor het schrijven
Bedankt voor het schrijven van deze brief; zoals jij het beschrijft, ging het op de scholen waar ik uit weggevlucht ben. Je spreekt namens velen.
Ooit las ik ergens een treffende definitie van boosheid: een tijdelijke staat van krankzinnigheid, voortkomend uit machteloosheid. Zoek de oorzaak van woede, en je komt uit bij machteloosheid. En die komt weer voort uit een cruciale oorzaak die je noemt: top-down bestuur. Waarbij de VO-raad dus zelf helemaal aan de top van het top-down verhaal zit. En Rosenmöller aan de top van de VO-raad. De top staat zijn macht nooit zomaar af; dan maken ze zichzelf brodeloos, machteloos en overbodig.
Jij hebt hem geschreven, omdat je ergens nog de hoop hebt dat je verhaal bij iemand als Rosenmöller nog zou kunnen landen. Gaat hij jouw brief lezen, serieus nemen en echt begrijpen, dan heeft hij een probleem.
@ Em70
@ Em70
Bedankt voor de reactie. Uiteraard: als ik realistisch ben verwacht ik er niet veel van. Toch moet ik blijven hopen. Ik ben te jong om nu al op te geven en ik heb bovendien een vak dat de overstap naar een andere sector niet makkelijk maakt. Het zal toch ook wel ergens goed gaan?! Dat zou het bewijs zijn dat het wel degelijk anders kan.
Admiraal de Ruijter: petje af
Admiraal de Ruijter: petje af! In het onderwijs hebben we eigenlijk maar twee keuzes: alles over je laten komen en overleven, of het slechte systeem proberen te veranderen. Dat kan alleen maar als je gedreven bent. Je energie haal je dan uit verontwaardiging en boosheid én een rotsvast geloof dat het véél beter kan en nog veel beter moet.
@ Em70 / Hinke Douma
@ Em70 / Hinke Douma
Ik heb op mijn brief (uiteraard?) geen enkele reactie gehad van de kant van de VO-raad. Niet eens een ontvangstbevestiging.
So much for hope and change.
Op BNR moesten we zelfs horen
Op BNR moesten we zelfs horen dat deze Paul ook obesitas wil terugdringen en zich als expert op dat gebied beschouwt. Hinj denkt zelfs dat, als een wijk eendrachtig gaat samenwerken, dit probleem aangepakt kan worden.
De typische misleide socioloog: alsof een wijk eendrachtig en eensgezind zou zijn!
Als behorend bij een gezin dat bewust afweek van de wijk, lach ik om zulke suggesties. De linkse socioloog Paul blijkt zijn verleden niet af te kunnen schudden.
Daarom is het een GROOT SCHANDAAL dat zo'n uitgesproken links figuur het hele VO zit te vertegenwoordigen.
Luuister niet naar deze totale nar die nooit voor de klas stond, maar vage en luchtledige theorie tot richtlijn heeft gemaakt.
@moby
@moby
Ook ik heb me gisterenmiddag grondig zitten ergeren aan het optreden van Reuzemoller bij BNR, maar je zou natuurlijk ook kunnen redeneren: als hij écht links was, had hij docenten op de werkvloer wel wat meer macht gegeven.
En verder: het is ontegenzeggelijk waar dat veel/alle foute onderwijsvernieuwingen van de afgelopen decennia uit de linkse hoek zijn gekomen, maar de PvdA heeft in Nederland nooit alleenheerschappij gehad. Altijd waren er coalities: met het CDA (en de CU), en met de VVD (en D66). Kennelijk hadden deze coalitiepartijen niet zo'n duidelijk afwijkende visie op onderwijs, of vonden ze goed onderwijs zo onbelangrijk dat ze het graag uitruilden tegen iets wat ze wél belangrijk vonden. En wat hebben CDA, VVD en D66 allemaal voor het onderwijs gedaan wanneer de PvdA niet meeregeerde? Of waren de vernieuwingen acceptabel genoeg om ze niet terug te draaien? Dat er geklaagd wordt over het onderwijsbeleid van de PvdA vind ik volledig terecht, maar waarom wordt er niet evenzeer geklaagd over CDA, VVD en D66?
En waarom klagen we niet over BNR die Reuzemoller niet kritisch aanpakt? Reuzemoller krijgt zo een podium om de sympathieke, redelijke figuur uit te hangen, terwijl hij een bedreiging vormt voor het onderwijs, de toekomst van honderdduizenden leerlingen en de kwaliteit van de samenleving en zich daar nog aan verrijkt ook.