Dagblad De Limburger meldt dat Limburgse basisscholen de afgelopen jaren tientallen miljoenen euro's belegd hebben in een fonds dat nergens onder financieel toezicht stond. Bij de ontmanteling van deze onrechtmatige beleggingspool is minimaal 789.000 euro verloren gegaan.
Geachte regering,
Geachte regering,
Zou U in het belang van de belastingbetaler, misschien eindelijk kunnen ophouden met die lumpsump? U heeft misschien iets meer ambtenaren nodig om de boel te controleren, maar we houden er meer dan genoeg aan over.
Ook dit gebeurt in Limburg
Ook dit gebeurt in Limburg
Een misselijkmakend promotiefilmpje over de nieuwbouw bij het Arcus College. Geen woord over onderwijs.
www.arcuscollege.nl/?page=Nieuwbouw .
De lump sum zou misschien
De lump sum zou misschien niet afgeschaft hoeven te worden als de overheid weer helemaal zelf de RESULTATEN van het onderwwijs zou controleren. Een school kan zich dan niet meer permitteren om maar weinig geld te gebruiken voor het aanlokken en vasthouden van goede leraren. En aan verzamelscholen moet natuurlijk de mogelijkheid ontnomen worden om door afstroming het rendement kunstmatig hoog te houden. Waar geen concurrerende scholen zijn mag het toelatingsbeleid niet door zwakke scholen gebruikt kunnen worden om tot betere resultaten te komen.
Het blijkt hier om een in
Het blijkt hier om een in 1987 opgerichte stichting te gaan die door 25 schoolbesturen in Limburg werd gebruikt als beleggingsfonds. Schoolbesturen wisten dat ze niet buiten de bank om mochten beleggen, maar dachten door dit fonds de regels te omzeilen. Ministerie en accountants reageerden jarenlang niet. In 2007 beliep de portefeuille 44 miljoen euro. Dat het niet de bedoeling was dit geld ooit weer in het onderwijs te investeren blijkt uit het feit dat er veel eeuwigdurende obligaties in de portefeille zaten. Die worden nooit meer afgelost. In 2009 gaf het ministerie opdracht om de stichting te ontmantelen. Daartoe wordt in 2010 door de deelnemers besloten. De portefeuille is inmiddels gedaald naar 31 miljoen euro. Bij de ontmanteling worden (papieren) verliezen geboekt van 1,8 miljoen. Een aantal van de voormalig deelnemende schoolbesturen heeft nog steeds niet toegestane risicoproducten in portefeuille. (bron:De Limburger 6 feb 2013)
Dit bewijst maar eens te meer dat scholen overtollig vermogen aanhouden als doel op zich. Afgezien van de gebleken risico's is het volkomen van de zotte dat belastinggeld bedoeld voor het onderwijs wordt opgepot en gebruikt als melkkoe voor een schoolbestuur.
@ Duijvestijn, hierboven
@ Duijvestijn, hierboven
Het probleem is feitelijk heel simpel, maar zo simpel is het ook weer niet. De lump sum maakt geen onderscheid naar momentane of toekomstige geldbehoeften. Schoolbesturen (ondernemingen ook, en, ik hoop, souvereine regeringen ook) gaan met dat dilemma als regel voorzichtig om.
Als dat uitsluitend uit voorzichtigheid gebeurt, is dat van een andere orde dan oppotten en verrijken. Het eerste is begrijpelijk, het andere verwerpelijk. Als dan vervolgens problemen opduiken, wordt er op switches tussen die twee te laat gereageerd ; pas als het mis is, dat is de usance ; en dan gaat het fout.
Maar feitelijk, dat is principieel gezien, gaat het om een gigantisch probleem in wat iedereen het vak, de specialiteit "economie" noemt. In dit bijzondere geval gaat het om de verhouding tussen momentaan geld ("lopende uitgaven") en toekomstig geld ("investeren") ; en dan vooral om de conversies daartussen.
Economische theorien en wetmatigheden gaan ervan uit dat momentaan en toekomstig geld in elkaar inwisselbaar zijn, en wel 1 op 1 ; desnoods met een tijdsinterval ertussen. Alle ondernemingen en instituten doen het zo, tot in de reserves toe, zie hun balansen en winst/verlies-rekeningen. De boekhouders en accountants faciliteren dat met genoegen – en daar gaat het mis : die geldsoorten zijn onderling niet, of slechts met moeite, vergelijkbaar en dus alleen voorwaardelijk converteerbaar.
Nergens is er een natuurwet die zegt dat de conversie 1:1 is, in tegendeel ; maar de economische "wetenschap" zegt van wel. Het gaat te ver om hier die theorie uit te diepen – een eerste suggestie, hoe fout die conversies uitpakken, komt al direct uit de zichtbaar wordende misstanden, die, als het crisis is, over elkaar heen buitelen ; zoals nu.
Ik zie dus de problemen die
Ik zie dus de problemen die ontstaan zijn al gevolg van de lump sum financiering niet als losstaand maar als een gevolg van een halfslachtig onderwijsbeleid in zijn totaliteit. Maar er is nog een andere reden waarom ik niet wil dat het idee van lump sum financiering wordt losgelaten. Ik denk namelijk dat er veel ouders zijn die van het huidige onderwijs helemaal niet gediend zijn. BON moet m.i. proberen om deze mensen te helpen. door zich in te zetten voor minderheidsrechten op het gebied van onderwijs. Ik acht dat niet strijdig met haar streven om haar “10 geboden” geldend te maken want ik denk dat het onderwijs dat zij voorstaat voor de meeste leerlingen het beste is en uiteindelijk ook terug te vinden zal zijn in de meest voorkomende onderwijssoorten. Onder de ouders zijn er die het intellectualistisch onderwijs van vóór de Mammoetwet het beste voor hun kinderen vinden. En ouders die van een school een goede vakopleiding verwachten en verder geen flauwe kul. Beide groepen ouders willen waarschijnlijk frontaal klassikaal onderwijs, gegeven door een hoog in zijn vak opgeleide leraar in een klas waar het stil is. Ik hoop dat BON mogelijkheden gaat zien in het zich inzetten voor minderheidsrechten. De meeste ouders vinden het nog altijd belangrijker om te mogen beslissen hoe HUN kinderen worden opgevoed dan te mogen meebeslissen hoe ALLE kinderen moeten worden opgevoed. Deze kaart zou door BON moeten worden uitgespeeld.
Bij het uitspelen van die kaart hoort het minimaliseren van de overheidsbemoeienis. Dissidente ouders die niet van de bestaande scholen gebruik willen mogen dan over een bepaald bedrag per kind uit de openbare kas beschikken dat vrijelijk mag worden gebruikt om onderwijsRESULTATEN na te streven die voor de gemeenschap van de Nederlandse belastingbetaler acceptabel zijn. De manier waarop staat dan in principe vrij. De consequentie is natuurlijk wel dat de overheid frequent en al in een vroeg stadium door leerlingen examina te laten afleggen moet controleren of de afgesproken doelen gehaald zullen worden. Jammer maar dat kan niet anders. De financiering van zulk onderwijs is een geïndividualiseerde lump sum methode en daarom kan BON zich tegen het principe van de lumps sum methode beter niet verzetten.
@sassoc hierboven
@sassoc hierboven
Volgens mij heeft de economische theorie hier wel degelijk iets zinnigs over te zeggen, maar deze wordt door beleidsmakers over het algemeen niet of verkeerd begrepen. Het vakgebied Financiering van de Onderneming leert ons dat aan geld dat niet momentaan gebruikt wordt een prijs wordt toegekend. Dat heeft te maken met de tijdsvoorkeur: een euro nu is ons meer waard dan een euro over 10 jaar. Die tijdsvoorkeur heeft niet alleen te maken met inflatie, maar ook met risico, zoals de aandeelhouders van de SNS bank onlangs hebben ervaren. Elke vermogensverschaffer zal een prijs vragen afhankelijk van het veronderstelde risico en de verwachte inflatie. Dat zijn onbekende grootheden, maar daar zijn dan ook de financiele markten voor ook al werken die nu niet bepaald perfect. Dat er aan vermogen een prijs vast zit heeft als voordeel dat er efficient mee omgegaan wordt. Een ondernemer zal altijd met zo weing mogelijk vermogen zoveel mogelijk willen doen.
Zoals jij terecht opmerkt zitten er in de lumpsum twee componenten. De beleidsmakers van de overheid hebben verzuimd aan de tweede component, geld dat in de toekomst gebruikt zal of kan worden, een prijs toe te kennen. Schoolbesturen mogen niet besteed geld van de lumpsum aan hun reserves toevoegen. Daarmee wordt het gratis eigen vermogen. Als jij en ik na jarenlang ijverig sparen meer bij elkaar hebben dan de belastingvrije som, dan komt de belastingdienst daarover een vermogensrendementsheffing innen. Schoolbesturen mogen onbeperkt miljoenen op de bank hebben staan. Is dat erg? De overheid houdt toch een claim op dit geld, het mag alleen aan onderwijs worden besteed. Ja, dat is wel erg, want het belemmert, in economische termen, de optimale allocatie van middelen. De schoolbesturen van het bericht in De Limburger hadden 20 jaar lang een gemiddeld rendement van 5%. Ze zijn nooit van plan geweest hun geld te gebruiken voor een extra kwaliteitsimpuls en dat zullen ze in de toekomst ook niet doen.
Vanuit het standpunt van de overheid is het onbegrijpelijk dat geen prijs gevraagd wordt. De overheid leent zelf nu weliswaar goedkoop, maar niet voor niets. Bovendien kun je met de recente ongelukken bij ROC's niet volhouden dat de overheid geen risico loopt. Een heffing op het eigen vermogen van schoolbesturen van bv 5% lijkt mij goed verdedigbaar.
@ malmaison, hierboven
@ malmaison, hierboven
De lump sum methode werd uitgevonden om de Haagse financiele controle op het onderwijs-van-toen te faciliteren ; controle die den Haag toenemend lastig vond, want niet meer aan kon. Dat feit alleen al moet iemand tot voorzichtigheid manen bij het aanroepen van meer overheidscontrole. Of denkt er iemand dat de Inspectie ons uit het onderwijsmoeras gaat trekken ?
De lump sum "onderwijsvernieuwings"-methode (ja, ja) werd aanvankelijk met enige reserve in de staatsscholen ontvangen, daarentegen bejubeld in de reli-sector. De staatssector heeft vervolgens leren inzien welke voordelen er waren, en, zoals de "organische ontwikkeling" (ironisch bedoeld) dat voorschrijft, daaruit de vruchten leren plukken, en de bladeren laten verdorren. Kwestie van verstandig financieel beleid (lees ook dat ironisch). Het leek zo mooi, en dat was het ook, eventjes ; totdat het manasjersmodel opkwam, zoals het vrouwtje-met-het-rijstebrij-pannetje vroeger.
Lump + sum werden in school-organisaties omarmd ("Ich halt' die süsse Klänge noch im Ohr", een Schlagerliedje van weleer) ; destomeer in het reli-gebonden onderwijs, die daarmee destemeer met bijbel en kruis konden zwaaien.
De verdoemenis zat ondertussen gelijkelijk verborgen in de financiele balansen van de schoolorganisaties, de bijzondere en zeker ook de openbare ; hoe meer lump, hoe meer armslag, vooral omdat ze op armlengte van de staatsbemoeienis werden gezet. Nu waren staatsscholen al nooit ieder's ding.
Op de school-vernieuwingsdwang volgde de bestuursdwang en daar kwamen allerlei types af, die brood zagen in de idealistische maar ook opportunistisiche mogelijkheden. Daar zaten plenty kakkerlakken tussen, zoals het hoort, situatie biologisch gegroeid, gaat vanzelf.
Daarbij groeiden en fuseerden die scholen, het "groter = beter" idee deed de rest, bijvoorbeeld meer vierkante meters, meer klaslokalen, meer waanzin. De lump sum bewaterde die ambities en de kakkerlakken leefden er goed van.
Dat was natuurlijk niet in elke schoolorganisatie het geval, er waren er genoeg die het bleven doen als vroeger ; vooral de kleintjes, waar het altijd zuinig aan was geweest.
Wel deze conclusie : lump sum moet ; maar bruto lump sum is te bruut, dat kan beter. Het onderwijs aansturen kan den Haag sowieso niet ; zelfs controleren gaat den Haag (te) slecht af. Maar een normerende verdeling van de bruto lump sum kan heel gemakkelijk. Elke eindexamendiplomist * kan uitrekenen hoeveel vierkante meters een klas is, hoeveel leerkrachten erop passen, en wat de krijtjes kosten. Daar bij opgeteld onderhoud en het vegen van het schoolplein **, en voilà.
* Hoewel ik betwijfel of doctorandussen in de economie, of accountants, dat kunnen.
** Wie meent dat bestuurders aldus brodeloos worden, heeft gelijk. Om dat probleem te faciliteren, zouden deze functionarissen de schoolpeinen van hun mega-instituties kunnen gaan vegen ; allicht met bijbehorend salaris. Dat lijkt een gerede oplossing vooral nu het postzegels plakken niet meer usance is ; dat de sstaat (ook) het postbedrijf om zeep geholpen heeft, schept enige verplichting
(lees dat ook maar als ironisch).