"Na Amarantis is Zadkine de tweede grote onderwijsinstelling die dit jaar op de rand van de afgrond balanceert. Bij Amarantis waren de vele nieuwbouwprojecten de boosdoener, bij Zadkine is de hoeveelheid aangekocht vastgoed de voornaamste oorzaak van de problemen."
Het wordt eentonig. Wanneer grijpt de politiek in? Het zijn geen incidenten, het komt niet door toevallig falende bestuurders. Het gaat om de systematiek van de bekostiging en de schaalvergroting, om de overheid op afstand en de ongelimiteerde vrijheid voor de besturen.
Lees verder de Volkskrant
Als achtergrond zijn 2
Als meer algemene achtergrond zijn 2 recente artikelen van Meindert Fennema in de Volkskrant interessant (deel 1 en deel 2). Zo schrijft hij in deel 1:
en in deel 2:
Morele criminelen
Gesteund door de overheid kunnen Vlodrop en zijn kornuiten hun gang gang. Met de wet in hun pocket kunnen ze recht praten wat krom is. Vlodrop is in mijn ogen niet het probleem, dat dit soort mensen ongestoord hun gang kunnen gaan en niet worden gecorrigeerd, daar ligt een belangrijk punt. Daarnaast is de overheid continu van alles aan het opdringen, denk aan het competentiegericht leren. Daarop zouden dan de oude gebouwen, die niet meer van deze tijd waren, grondig herzien moeten worden. Mooie gebouwen, hoeveel hebben we er al niet gezien. Elke keer is het mantra het zelfde: een nieuw gebouw zorgt voor meer leerlingen. Tja, niet dus, wel dan. In Rotterdam niet dus.
De overheid heeft een hele verwrongen releatie met de morele criminelen in dit land. Ze creeeren de randvoorwaarden voor het " zich kunnen misdragen" van het bestuur en vervolgens als het uit de hand loopt buitelen de politici naief over elkaar heen over hoe het zover heeft kunnen komen. Volgende mantra: meer controle etc. Vevloekte naiviteit!
Wat betekent dit gebeuren nou voor de werkvloer. Voor mijn werk als ik voor de klas sta. Misschien is iemand daarin geintereseerd? Kijk, het maakt mij niet zoveel uit in wat voor een gebouw ik zit als ik maar een ruimte heb waarin ik samen kan zijn met een groep jongeren. Deze jongeren, daar ga ik mee aan de slag. Dat betekent dat het handig is als ik noteer wie er wel of niet aanwezig is. Ik heb gepleit voor de herinvoering van het oude klassenboek. Dit omdat het computersysteem vaak niet goed werkt of omdat de administratie de gegevens niet goed kunnen verwerken. Dit omdat de administratie gecentraliseerd is en ik niet meer even binnen kan wandelen voor wat gegevens. Nou, het gebruik van computers heb ik al aangekaart, dat verloopt ook niet geheel vlekkeloos. Uit efficiency overwegingen, is de helft van al het ict personeel ontslagen is.
Voor ons zal het waarschijnlijk betekenen dat er weer een beroep wordt gedaan op onze loyaliteit. Dat is al gebeurd. De schouders eronder. Maar mijn loyaliteit is er wel maar niet naar de organisatie. Want die deugt niet. De organisatie is als een ruimteschip. Ver weg en zelden aanwezig. Nooit daar waar ze moeten zijn en dromen van een volgende bestemming. Op zichzelf geilend hun visie verkopend, op naar de volgende generatie project x. Want die moeten bedient worden. En de docenten, die moeten om. En de docenten moeten geinspireerd worden. Daar is het ruimteschip " de organisatie " wel gevoelig voor. Daarvoor land het schip op de hei, sessie reanimerend, keer op keer, worden we geconfronteerd met " de team in zijn kracht " praatjes. Het komt niet meer binnen bij mij. Ze praten een andere taal, die alliens. Ze zien er ook anders uit. " Wij komen van planeet kantoor, en u? ". " Wij van planeet werkvloer ". Het moet allemaal anders! Is ons al zo vaak verteld. Het moet helemaal om! Kennen we ook.
We hebben dus een nieuwe leider in huis. Die gaat orde op zaken stellen. Zijn naam is Luc. Planeet werkvloer aan planeet de organisatie, mogen we even contact? En o ja Luc, we zijn al helemaal zat van die alliens die te veel praten en er een zooitje van maken. We hebben Rotterdammers nodig. Niet teveel ouwehoeren maar aanpakken. Om het in mijn eigen taal te mogen uiten. Is er een vertaler aanwezig die dit kan vertalen naar het ruimteschip "de organisatie" ?
Sterkte Socrates,
Sterkte Socrates, waar ik benieuwd naar ben is de mening van het grootste deel van je collega's en de bereidheid om hun mond open te doen. Ik ken de mechanismen, heb vergelijkbare dingen op verschillende plekken meegemaakt, maar eigenlijk nooit een openbaar en door velen gedragen stevig protest gehoord. Hoe zit dat bij jullie? Hoe was de oppositie tegen Vlodrop en hoe is de houding nu tegenover zijn opvolger?
Gelaten
Beste Permalink,
Zoals vaak in dit soort situaties kijkt het konijn recht in de koplamp van de op hem naderende auto. De toeschouwer zal schreeuwen: " doe dan iets, ren weg!!". Maar het konijn zit gevangen in het naderent onheil. Hoe we het gevoel van gevangen zijn kunnen doorbreken is een belangrijke vraag. Ik ben zelf bezig met het stellen van kritische vragen, niet klappen voor de nieuwe leiders op bijeenkomsten, het erover hebben met mijn collega's en ik ben op zoek naar ludieke acties om de misstanden aan de kaak te brengen maar vooral om het "fatalistische denken" te doorbreken. Al is het maar een ogenschijnlijk verschrikkelijk klein iets. Het is vaak symbool werking in dit soort tijden waar mensen kracht uit putten. Hoe? Geen flauw idee. Maar het bernoemen van bepaalde zaken die leven kan ik wel redelijk.
Natuurlijk zie je dat er ook een meute collega's is die zich achter de nieuwe leider schaart. Hij gaat puin ruimen. Ik geloof daar niet meer in. Volgens zullen we zelf de handen uit de mouwen moeten steken en ik praat daarover ook steeds vaker met mijn collega's. Kleine eenvoudige zaken zoals roosters die niet deugen. Nou dan maken we toch een schaduwrooster. De roostermaker op ruimteschip " de organisatie" verstaat onze taal toch niet en er zijn voorlopig ook geen vertalers aanwezig. Beter als lopen mopperen en wachten totdat er iets gebeurt. Maar het zijn steeds meer gescheiden werelden aan het worden in mijn beleving. de organisatie en de werkvloer.
Rood hart
Zullen we symbolisch een rood hart overhandigen aan het Zadkine bestuur en aan de verantwoordelijke politici. Puur symboolwerking: het hart terug in het onderwijs!
Pieter Hilhorst schrijft
Pieter Hilhorst schrijft vandaag in de Volkskrant dat de bedrijfsmatige overheid in het onderwijs heeft gefaald en dat de "niemandsscholen" weer dienen te worden teruggegeven aan de docenten en leerlingen. Iets wat BON al jaren zegt en wat nu door geen verstandig mens meer ontkend kan worden.
Of toch? Mevrouw A. Schut-Welkzijn (VVD) wil de ROC Zadkine failliet laten gaan. De leerlingen moeten dan maar gewoon naar de omliggende scholen. "Alsof die omliggende scholen een toestroom van achttienduizend leerlingen kunnen verwerken zonder dat het een puinhoop wordt" (Hilhorst)
De NRC schrijft dat van de
De NRC schrijft dat van de minister ROC Zadkine haar eigen boontje maar moet doppen. De NRC heeft ook een citaat van Jasper van Dijk van de SP: