Ik kreeg de wiskundE-brief binnen met een artikel over een docent die bij wiskunde een digibord gebruikt.
Een mooi voorbeeld van versuikerd onderwijs: lekker snel, compleet met wedstrijdje, maar ik heb geen leerling ook maar één moment zien denken.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik jaren geleden ook wel gemeend heb dat dergelijke software op één of andere manier de wiskundeles beter kan maken. Ik begrijp de aantrekkingskracht ervan. Toch zou zo langzamerhand duideljk moeten zijn dat dergelijke voordoe-software kinderen het denken juist afleert en trial and error aanleert..
Kijk hier de de site van leraar24.nl
Niet zo negatief!
Niet zo negatief, 1989! Ik heb het filmpje bekeken, en vond het juist wel erg goed.
foetsjie
Op een schoolbord blijft het meeste wat een docent geschreven heeft nog een tijdje staan. Tijdens het verhaal van de docent kan de leerling in dat geval, als reactie op wat een docent op een later tijdstip zegt, opschrijft of tekent kijken naar dat eerder geschrevene of getekende om zo de samenhang beter te vatten. Een tekening die telkens van vorm verandert of telkens vanaf een andere hoek uit bekeken wordt zoals dat op een digitaal bord gebeurt lijkt me voor de leerling hoogst irritant. Ik denk dat als ik leerling zou zijn het les krijgen m.b.v. een digitaal bord voor mij een achteruitgang zou zijn. Ergens in deze website kun je een gefilmd college van Harvard met een college over convergente reeksen aanklikken. Daar wordt van een groot aantal borden gebruik gemaakt en wordt weinig uitgeveegd. Ik vond dat veel plezieriger.
Seger Weehuizen
Het filmpje
of de waarde van ’n digibord?