Vandaag verscheen een ingezonden brief van mijn hand in Trouw. Hoewel ik angstvallig binnen de voorgeschreven 150 woorden bleef, werd de tekst weer aangepast. Trouw heeft een onderwijsredactie die steeds de vernieuwers goed gezind blijkt. En mijn reactie hield daar rekening mee.
Wat zijn nu de verschillen tussen de publicatie en wat ik instuurde?
Dit stuurde ik in: "In het portret van Dijsselbloem (Trouw, 20 december) val ik over de zin: “zijn rechtse imago poetste hij extra op met een hard rapport over onderwijsvernieuwingen”. Dat imago klopt dan niet. De kritiek op deze innovaties komt uit allerlei hoeken. Het zijn juist de meest kwetsbare leerlingen die geleden hebben en nog lijden onder o.a het competentiegericht onderwijs of zoals het nu heet ’beroepsgericht onderwijs”. Kinderen die het zelf moesten uitzoeken, niet meer onderwezen mochten worden door vakkundige leraren, gingen de mist in. En dat is nog steeds zo. Het was juist de (rechtse) VVD die steun en toeverlaat was en is van de onderwijsvernieuwers en de talloze bureautjes die daar geld aan willen verdienen. En een linkse SP die zich daar consequent tegen verzette. Dijsselbloem heeft die cultuur opengebroken. En waarschijnlijk omdat hij oude sociaal-democratische idealen van verheffing juist hoog had zitten."
En dit kwam in de krant, weliswaar met een foto van Dijsselbloem, waaronder het goed onderschrift "Kritiek van Jeroen Dijsselbloem op het onderwijs is niet rechts": In het portret van minister van financiën Dijsselbloem (Trouw, 20 december) val ik over de zin: “zijn rechtse imago poetste hij extra op met een hard rapport over onderwijsvernieuwingen”. De kritiek op deze innovaties komt uit alle hoeken. Het was juist de (rechtse) VVD die steun en toeverlaat was en is van de onderwijsvernieuwers en de talloze bureautjes die daar geld aan willen verdienen. Dijsselbloem heeft die cultuur opengebroken. En waarschijnlijk omdat hij oude sociaal-democratische idealen van verheffing juist hoog had zitten."
Toch zou ik niet willen
Toch zou ik niet willen beweren dat leerlingen direct lijden onder vernieuwd onderwijs. Integendeel: het is bijna voortdurend 'happy hour'.
Maar op de langere termijn pas gaat blijken hoezeer zij tekort blijken te komen. Traditioneel onderwijs was veel meer op de lange termijn gericht: op dit moment kan er 'pijn' zijn, maar uiteindelijk zul jij, leerling, de vruchten kunnen plukken.
Het populistische vernieuwde onderwijs houdt zich helemaal bezig met het hier en het nu: NU is het allemaal leuk en MOET het allemaal leuk zijn.
De kwalijke gevolgen op de lange termijn worden niet in de roze plaatjes meegenomen.
En over Dijsselbloem: helaas zit men weer 'strategie' te vermoeden achter het onderzoek o.l.v .Dijsselbloem (journalisten vinden dat steeds weer het belangrijkste: het ontdekken van een zogenaamde strategie). Het meest opvallende is natuurlijk dat de Commissie Dijsselbloem zeer relevante conclusies wist te trekken, maar dat overheden vervolgens doodleuk op dezelfde wegen zijn voortgegaan!