Als het openbaar vervoer t.g.v. een staking plat ligt heeft dat een enorme impact op de samenleving en de economie. Daarom duurt zo’n staking meestal niet lang. Als in het onderwijs gestaakt wordt ervaren de meeste ouders dat als niet meer dan het wegvallen van gratis kinderopvang. ik kan me voorstellen dat de overheid denkt “Zo’n staking komt goed uit. Voor niet gewerkte dagen hoeven we niet te betalen dus we hebben een financiële meevaller”. Een dag staken in het onderwijs heeft, ook op de lange duur, geen meetbaar gevolg voor onze economie. Een half jaar staken beslist wel maar het effect van zo’n staking is wel moeilijk te meten. Althans, zo lang het onderwijs niet zo slecht geworden is dat het geld dat in de schatkist als gevolg van een half jaar staken achter blijft beter voor andere zaken gebruikt kan worden.
Het LIA eist van haar medevakbonden “dat ze de komende maanden niet verzanden in grote verzoenacties om weer door één deur met de politiek te kunnen gaan”.maar ik lees in haar geschriften niets geloofwaardigs dat mij inlicht hoe de bonden ‘de politiek’ wil aanpakken als een onverzoenlijke houding haar niet imponeert. “de politiek” is o.a. door haar gefixeerdheid op bezuinigingen niet voor rede vatbaar en de burger is niet op te porren dus zullen de onderwijsbonden hun gelijk moeten halen door eigen acties. Die acties moeten dan kans op succes bieden en “de politiek” moet geloven dat de leden van de bonden bereid zijn om er in grote getale aan mee te doen. Het gewone wapen van ontevreden werknemers is de staking. Wel, als je de overheid daarmee zo veel mogelijk en jezelf zo min mogelijk wil treffen moet je niet gaan staken op gewone lesweken. Het beste doe je dat op dagen waarop zittingen van het Centraal Schriftelijke Eindexamen gehouden worden. Dat geeft een enorme ontwrichting. De leraren kunnen ook weigeren om de eerste of tweede correctie uit te voeren. Het voordeel daarvan is dat de de schade van de staking weer snel te herstellen is. Bij deze tweede mogelijkheid gaat het technisch gesproken niet om een wettige staking en kunnen de actievoerders ontslagen worden. Maar als vrijwel elke leraar meedoet is dat voor de overheid een onuitvoerbare optie. Beides actie zouden tot gevolg hebben dat de ouders zich gaan roeren en dat zou de druk op “de politiek’ om de leraren hun zin te geven vergroten.
LIA heeft naar mij voorkomt nog steeds het idee dat je met een symbolisch staking in combinatie met fatsoen de huidige regering tot redelijkheid zou kunnen dwingen. Ik denk dat dat bij een regering die zo’n onredelijk besluit als “passend” onderwijs genomen heeft niet zal lukken. Met stakingen die er slechts toe leiden dat de leraren stoom kunnen afblazen wordt eerder de positie van de regering versterkt dan dat het onderwijs en de werkomstandigheden voor de leraren verbeteren.
Reacties zijn gesloten.
passiviteit
“Maar als vrijwel elke leraar meedoet”
Dat is het probleem. Bij welke actie dan ook, of het nu stakingen betreft of een ander middel. LIA is krachteloos zolang 95% van de leraren een middagje zingen in de ArenA al heel wat vindt.
Wachten op het goede moment
Op de bijeenkomst in Amsterdam over de geslaagde vernieling van het onderwijs viel het mij op dat Ad Verbrugge, onze voorzitter, met nadruk herhaalde dat de onderwijshervormers en de handhavers van de hervormingen te goeder trouw waren resp. zijn. Als hij gelijk zou hebben zou een opvallende manifestatie van leraren hen misschien de ogen hebben kunnen openen. Ad verkeert in de hoogste kringen en hij kan het weten. Maar met honing vangt men gemakkelijker vliegen dan met azijn. Ad denkt misschien dat hij meer voor het onderwijs en de idealen van BON kan doen als hij zich niet opstelt als de vertegenwoordiger van een groep wraakzuchtigen die bloed willen zien. De aanwezigheid van de InHolland boss en een lid van de HO accreditatiecommissie op de afgelopen BONdag en de verzoenende toon die zij op die dag uitten lijken hem gelijk te geven. Of BON voor stroop of azijn moet kiezen kan ik niet beoordelen. Ik geloof niet in de goede wil en de onkreukbaarheid van de meeste machthebbers in het onderwijs en dus ook niet in overreding als alternatief voor een machtstrijd tegen een samenwerkingscomplex met maffiose kernmerken (de laatste 2 woorden stammen van Prof. Heertje). De leraren hadden volgens mij alleen maar moeten staken als zij daarmee de samenleving hadden kunnen ontregelen. Geen uitje naar het Malieveld!
Veel ouders zijn ontevreden over het huidige onderwijs maar je kunt ze niet met succes tot zelfs maar één dag staken oproepen. We moeten wachten totdat de economie nog verder achteruitgekachelt is.
Op de bijeenkomst over “de
Op de bijeenkomst over “de geslaagde vernieling van het onderwijs” in het Tinbergen-gebouw van de Vrije Universiteit Stelde Ad Verbrugge dat de uitvoerders van de veranderingen in het onderwijs en de politici die zich met onderwijs bezig hebben gehouden te goeder trouw waren. In zo’n geval kan een middagje demonstreren en een dagje staken effect hebben. Prof. Heertje sprak bij de oprichting van BON over “maffiose kenmerken”. Als kleine provinciaal die nog net in Nederland woont heb ik weinig zicht op wat zich in het midden-westen des lands afspeelt en ik moet een van beiden op hun woord geloven. Omdat de onderwijshervormers financieel zo voortreffelijk voor zichzelf gezorgd hebben geloof ik Prof. Heertje. Als prof. Heertje gelijk heeft zal het hard tegen hard moeten gaan. Een staking moet dan ontwrichtend werken. Staken op het moment dat de centraal schriftelijke eindexamens afgenomen worden en gecorrigeerd moeten worden biedt een mogelijkheid om onderwijsoverschrijdend flink te ontwrichten. Zo maar een weekje staken spekt alleen maar de kas van de schoolbesturen.