10 Reacties

  1. Mevrouw Boonstra schrijft:

    Mevrouw Boonstra schrijft:

    I want to create a massive movement to empower parents and students of all ages to take charge of better education. We need an education which is focused on developing our own talents and value, instead of complying with an imposed and outdated curriculum. 

    en:

    Recently, I have found my calling in the world of Education. Watch my TEDx talk:

    www.youtube.com/watch?v=AEDM3zzYN_I

  2. Ik heb net het begin van de

    Ik heb net het begin van de TED Amsterdam talk gezien. Had geen zin de rest ook te bekijken eerlijk gezegd, maar het stramien is bekend. Iemand die zelf uitstekend onderwijs heeft gehad, een redelijke status heeft en financieel bevoorrecht is komt in een midlifecrisis en vindt dat het allemaal anders moet. 

    Ze vinden dan voorbeelden van onzinonderwijs: in dit geval de Cito toetsvragen "wat hoort hier niet in  thuis" en framen dat als voorbeeldig van het onderwijs zoals dat wordt gegeven en dat dus volledig op de schop moet. 

    De vraag waar dat onzinonderwijs vandaan komt lijkt irrelevant te zijn. Change!

  3. “Redactie”, wordt het niet

    "Redactie", wordt het niet eens tijd dat jij een TED-optreden gaat doen? Lijkt me smullen!

  4. Handig, zo’n praatje.Je hebt

    Handig, zo'n praatje.
    Je hebt nu een heleboel oppervlakkige onzin bij elkaar. En ja hoor, aan het eind komt Sir Ken Robinson als een duveltje uit het doosje. Die gaat onze kletsmajorette natuurlijk voor veel geld naar Nederland halen.
    Opvallend is dat de interviewer af en toe een verstandige vraag stelt, maar hij laat vervolgens toe dat ze daar overheen walst met haar woordenstroom. En die interviewer merkt op dat de tijd dringt, dus hij doet geen poging om er nog eens doorheen te prikken.
    Allemaal oude kletskoek.

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

  5. Ken Robinson die zo graag het

    Ken Robinson die zo graag het 'creatief denken' wil stimuleren. Het denken dat door het gewone onderwijs zo onderdrukt schijnt te worden. Velen gaan al door de knieen als zij die term 'creatief' horen. Ergens in hun bewustzijn zien zij dan een genietje voor zich dat zich helemaal ontplooit en wereld versteld doet staan van zijn creatieve denkbeelden; zien zij misschien wel een nieuwe Einstein in hun kroost. Het doet denken aan de kunstwereld die alleen maar tevreden is als de kunstenaar 'vernieuwend' is. Hoewel zij het creatieve rampestampen van een ongeoefend pianist waarschijnlijk niet zullen waarderen.

    Het begrip 'creatief denken' wordt echter zelden goed ingevuld. Betekent het dat we kinderen al vroeg helemaal in hun eigen gedachtegangen moeten stimuleren? Kiezen zij voor andere woorden, een ander schrift, een geheimtaal, een fantasiewereld op een fantasie-eiland enz., dat is dat allemaal 'heel mooi'? Een meester of juf die zo zijn onderwijs invult is dan toch wel erg nalatig, want het kind moet uiteindelijk functioneren in een bestaande werkelijkheid. Het is zonder meer gebaat bij het aanleren van de vaardigheden die in de grote wereld gelden en zelfs gedurende lange tijd blijken te gelden.

    Of betekent 'creatief denken' dat men origineel is? Elk kind origineel? Hoe ziet men dat voor zich? Of betekent het dat een leerling een zaak van meerdere kanten kan bekijken? Maar dan moet er toch eerst aanwezige kennis te bekijken zijn, zou ik zeggen. 

    Bruikbare creativiteit ontstaat meestal toch echt nadat basiskennis is verkregen. De creatieve pianist kan pas iets betekenen als hij de basisvaardigheid van het pianospelen onder de knie heeft gekregen b.v.

    'Creatief denken' is een holle kreet en als zodanig kan een leerkracht er niks mee.

  6. Vanmorgen keek ik naar dat

    Vanmorgen keek ik naar dat TedX-praatje. Ik begrijp dat allerlei (? hoe worden ze geselecteerd) mensen daar vijftien minuten inspirerend mogen spreken. Ze begint met te laten zien dat op CITO-vragen vaak een ander antwoord gegeven kan worden dan de opstellers beoogden. Je ziet bijvoorbeeld een iglo en je moet antwoorden of dit 'warm' of 'koud' is. Ik bekeek dat met het oog van een infraroodcamera en inderdaad dat leverde een 'fout' antwoord op. Vervolgens zag je een suv, een vrachtwagen, een bus en een vliegtuig. Je moest natuurlijk antwoorden dat het vliegtuig niet in het rijtje thuis hoorde (die had geen wielen volgens het Cito). Ik zou de vrachtwagen geantwoord hebben (plaats voor minder dan drie mensen). Daarmee 'bewees' onze Claire dat ons onderwijs niet deugde.
    Vervolgens vertelde ze langdurig hoe ver ze het wel geschopt had (assistente van Kroes, op het World Forum, enz) en dat ze slecht scoorde op gestructureerd denken. in haar bedrijfskunde-opleiding. 
    De laatste paar minuten gebruikte ze om duidelijk te maken dat het in het onderwijs zou moeten gaan om de 'values' in jezelf te leren ontdekken. Haar kapster had geweigerd om een universitaire opleiding te volgen en ze was nu heel gelukkig.
    Daarom kwam Claire met het dreigement dat ze een half jaar de tijd zou nemen om uit te zoeken hoe het nou moest met het onderwijs. Het zou in elk geval iets met digitalisering moeten zijn. Op BNN-radio hoorden we hoe ver ze al gekomen is. In elk geval zover dat ze makkelijk aansluit bij de change managers en innovators die ons nu al hopen met geld kosten (Michel Couzijn weet niet waar al dat geld blijft dat in onderwijs gestoken is en niet bij de leraren en de lessen terecht is gekomen). En als je op youtube haar TedXfilmpje bekijkt, zie je dat die 'changers' meteen al in de rij staan om haar toe te juichen. Terwijl het praatje behoorlijk leeg was. Zelfs een hoog 'gezwam in de ruimte'-gehalte had. Maar het gaat immers niet om in de inhoud. Met het verhaal van Claire dat in het jonge kind al allerlei eigen 'values' zitten opgesloten die er uit komen als we het gewone onderwijs weten uit te schakelen, en veel ict hebben we geen inhoud meer nodig. Dan bloeit de Rouseau-aanse mens op en komen we in een betere wereld waarin de ondernemende mens (ja, daar had Jean-Jacques even geen rekening mee gehouden) zijn eigen bedrijfje runt en voor eens en altijd gelukkig zal zijn.
    Zo, deze kersttoespraak is er ook al weer uit.

  7. @Philippens 25. december 2012

    @Philippens 25. december 2012 – 13:58

    Boonstra lijkt gelijk te hebben met haar voorbeelden, maar ze trekt de verkeerde conclusie. Er is niet te weinig creativiteit in de CITO toets, maar te veel. De vragen zijn te ambigue (is dat een Nederlands woord?).

  9. Ik nagenoeg louter negatieve

    Ik nagenoeg louter negatieve reacties op het betoog van Claire Boonstra. Het lijkt wel of u zich collectief aangevallen voelt. Ik hoop niet dat dat betekent dat u liever uw 'kop in het zand' steekt dan te bezien hoe u nieuwe inzichten kunt gebruiken in uw werkveld.

    Persoonlijk vind ik het juist een interessante kwestie. Het toont niet zozeer aan dat het onderwijs niet deugt maar dat de manier waarop jonge kinderen getoetst worden wellicht anders zou moeten. De voorbeelden die Claire in haar TED presentatie geeft, bijvoorbeeld die van de Iglo, zijn treffend, dat kan toch niemand ontkennen. De vraag is zouden we in het onderwijsveld toch iets kunnen of misschien wel moeten met dit inzicht?

  10. @Jeff Dadema

    @Jeff Dadema

    Ik begrijp uw reactie niet, kennelijk zijn kritische reacties op het betoog van Claire Boonstra niet toegestaan, want we steken de kop in het zand. Over de inhoud van de hier geleverde kritiek heeft u het niet. Daarom wil ik de situatie graag even op een rijtje zetten. Waar je dat rijtje begint is wellicht arbitrair, maar ik doe een poging tot perspectief. Vooruit, ik begin een tijdje geleden.

    1. Mijn beide ouders hebben voor de oorlog  de lagere school doorlopen en mijn moeder nog een jaartje huishoudschool. De oorlog gooide roet in het eten voor wat betreft verder onderwijs, maar ook zonder oorlog was  er waarschijnlijk niet heel veel onderwijs geweest. Mijn vader, tuinderszoon uit een klein dorp, was wat je nu een achterstandskind zou noemen, moeder was dochter van een kapper. Bepaald geen gezinnen waar al generaties lang geprofiteerd was van goed onderwijs of van een hoge maatschappelijke positie. Toch is het de onderwijzer van mijn ouders gelukt om hen en veel van hun klasgenootjes feilloos te leren rekenen en schrijven. Ook van geschiedenis een aardrijkskunde waren ze uitstekend op de hoogte. Dat allemaal in 6 jaar lagere school in klassen met 40+ kinderen. 
    2. Ook mijn schoolcarriere (lagere school vanaf 1969 tot aan mn doctoraal wiskunde in 1982) en die van broers en zusters waren beslist geslaagd. 
    3. Op dit moment zijn er enorme problemen. 20% van de kinderen van groep 8 kan onvoldoende lezen. In het hoger onderwijs worden reken- en taalcursussen aangeboden met sommen die makkelijker zijn dan ik in de vijfde klas lagere school kon maken en uitleg over persoonsvorm en kofschip. We kunnen concluderen dat er iets serieus mis is gegaan.
    4. De aftakeling van het onderwijs is zo'n beetje gelijk op gegaan met de vele varianten van vernieuwende didactiek, van veranderende schoolsystemen en van een steeds grotere vrijheid voor schoolbesturen. Die veranderingen zijn telkens bepleit door enerzijds politici die het onderwijs wensten te gebruiken als vehikel voor maatschappelijke verandering en anderzijds door een enorme explosie aan onderwijskundigen en pedagogen.
    5. Al die veranderingen zijn voor een groot deel zonder serieuze inspraak van de leraren doorgevoerd. Dijsselbloem was hier expliciet over, maar het is veel breder dan alleen studiehuis.
    6. De pleiters voor die veranderingen hebben zelf in het algemeen geen ervaring als docent
    7. Geen van die veranderingen heeft gebracht wat beloofd was, maar toch komen er nog steeds met de regelmaat van de klok ideeën van buitenstaanders die menen dat er een kanteling moet plaatsvinden, een paradigmashift, een flippen van de classroom, een wegbreken van tussenmuren, een vervanging van hoorcolleges door zelfsturende leerlingen die aan projecten samenwerken of door video op het internet. 
    8. Inmiddels zijn leraren gebonden aan protocollen, administratie, werkvormen etc waar men zelf nooit voor gekozen heeft, die een berg tijd, energie en geld kosten en waar een groot deel het nut niet van inziet.
    9. Men heeft collegas gekregen die onbevoegd zijn, de secties zijn afgeschaft ten faveure van horizontale teams en is er een berg aan maatschappelijke doelen op hen neergedaald.
    10. Tien, een mooi moment om te komen tot Claire Boonstra. In de hiervoor geschetste situatie komt een ongetwijfeld aardige en goed bedoelende dame zonder onderwijsachtergrond met het zoveelste plan om het onderwijs redelijk radikaal te veranderen. Ze neemt, zo zegt ze, een half jaar de tijd om dat te bedenken. Dat pleidooi opent ze met kritiek op inderdaad uiterst domme citovragen. Daarin zijn velen van ons medestander. Maar de conlusie dat dat onderwijs op de schop zou moeten is volkomen uit de lucht gegrepen en getuigt niet van veel historisch inzicht in de onderwijsveranderingen van de laatste 40 jaar.
    11. En dan vraag u of "wij" ons aangevallen voelen. Eerlijk gezegd hoop ik van wel. Hoe open staat Ronald Koeman voor een heel leger van buitenstaanders die menen dat het voetbal op de schop moet? Het heeft allemaal met beroepseer te maken. Die beroepseer is, naar mijn mening bewust, door bestuurders en andere belanghebbenden flink naar de kloten geholpen.
    12. Het onderwijs verbetert pas als de hoog opgeleide docent zijn beroepseer terug heeft en dus als vakman wordt beschouwd in plaats van uitvoerder van door betweters en belanghebbenden bedachte manieren van werken.
    13. Voor de duidelijkheid, je kunt niet duidelijk genoeg zijn namelijk, ook Ronald Koeman zal steeds blijven nadenken hoe hij zich kan verbeteren. Leraren doen dat ook, misschien wel meer. Maar Koeman kiest zelf aan welke ideeën hij aandacht besteedt en waar Koeman warm voor loopt is wellicht niet de keuze van van Gaal. Kennelijk vindt u dat docenten ieder idee van waar of wie dan ook en hoe men het ook brengt positief moeten benaderen, want anders teken ze de kop in het zand. Wel, leraren kunnen veel, maar de enorme informatie-overload aan wilde ideeèn over onderwijs allemaal positief en zorgvuldig benaderen is wel erg veel gevraagd en leidt tot zielige hoopjes leraar, zenuwachtig als een ras adhdertje angstig om zich heen kijkend of hij alles wel positief genoeg bekijkt.

    Tenslotte ben ik gisteren op twitter uitgebreid en plezierig in discussie geweest met Claire Boonstra, ik ben de beroerdste ook niet. Maar dat was wel mijn keuze en niet vanuit het idee dat ik er positief over zou moeten zijn.

     

Reacties zijn gesloten.