Het aantal contacturen varieert enorm per opleiding. Terwijl bij sommige opleidingen dagelijks veel contacturen de regel zijn, is er bij veel andere opleidingen vaak slechts sprake van een paar uur college per week. Dit gebeurt vaak onder het mom van zelfstandig werk, maar hebben studenten geen recht op een persoonlijke manier van leren? Wat voor gevolgen heeft dit voor de academische vorming?
Stelling: een studie met slechts 6 contacturen per week is verwaarlozing van studenten.
Verwaarlozing
Hallo,
Ik studeer culturele antropologie aan de universiteit van Utrecht. Dit blok heb ik minder dan 6 contacturen per week. Natuurlijk heb ik liever meer contacturen, maar “verwaarlozing” gaat hier veel te ver.
De toegewijde student kan iedere dag alle informatie die hij nodig heeft vinden in de universiteitsbibliotheek en ik heb gemerkt dat docenten meer dan bereid zijn extra tijd voor je vrij te maken wanneer de stof niet uitdagend genoeg is. Zelf ga ik vanaf volgend jaar meedoen aan een Honours Program binnen mijn studierichting en vertrek ik in januari voor een half jaar naar Amerika. Er zijn mogelijkheden genoeg: de student die deze niet grijpt, verwaarloost zichzelf.
misschien toch verwaarlozing
Dag Karen,
Natuurlijk is het haast de plicht van een student, zich in de beschikbare tijd vol te pompen met zoveel mogelijk ervaringen binnen een studie: zo zou de studie in elkaar moeten zitten, je zou er niet aan moeten kunnen ontkomen. Het vervelende is echter, dat ook mensen met een stuk mindere motivatie dan de jouwe, na vijf jaar met hetzelfde diploma de poort uitlopen. In die zin, zou je kunnen beweren, dat het diploma zijn betekenis voor een deel verliest. Op die manier kunnen wel veel studenten hun doctoraal halen. En dat laatste is een beleidskeuze van opleidingen. En dat zou ik toch een vorm van verwaarlozing van de goede en gemotiveerde student noemen.
Contacturen
Ik denk dat je hier twee dingen door elkaar haalt Ralph.
Het nut van de contacturen is niet de student te dwingen om te studeren; het is een vorm van onderwijs die voor de studenten beschikbaar zou moeten zijn. De ene student kan goed overweg met zelfstudie, maar een ander heeft misschien behoefte aan die contacturen. Verplichte contacturen zijn geen optie; dit zou ten koste gaan van de gemotiveerde studenten die wel aan zelfstudie doen.
Dit neemt niet weg dat het gebrek aan contacturen inderdaad kan zorgen voor ‘luie’ studenten die toch met gemak hun diploma halen. Dit heeft denk ik meer te maken met te soepel beleid.
Een beetje zelfstudie kan dus geen kwaad, maar als studenten maar één dag in de week colleges hoeven te volgen is er geen redelijke verhouding meer. Colleges kunnen de student inspireren en motiveren, van de hele week thuiszitten word je vanzelf lui.
college versus zelfstudie
Zelfstudie is een grove onderschatting van wat een school en leraren kunnen bieden.
De school als een verzameling van gespecialiseerde kennisoverdragers kan de leerling mogelijkheden en vergezichten aanbieden, waar de leerling/student geen weet van heeft.
Het is een fantastisch idee dat er instituten bestaan, waarin zoveel kennis bij elkaar komt ten dienste van een jongere generatie.
Een fantastische leraar vergeet je niet.
In mijn onderwijs maak ik mee dat leerlingen zeggen: ik wil worden zoals U.
Een groter compliment kan een leraar zich niet wensen.
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat er studenten en leerlingen zijn die met zelfstudie genoegen nemen of die weinig contacturen voor hun dure schoolgeld accepteren?
Ik kan dat alleen maar verklaren vanuit het vermoeden dat ze niet beter weten.
Moet ik daaruit concluderen dat het veel erger met ons onderwijs is gesteld dan we al dachten.
Zouden de leraren tegenwoordig zo slecht zijn opgeleid, dat ze die rol niet meer kunnen spelen.
Ruimte voor student & docent
Het is zeker belangrijk dat studenten de mogelijkheid hebben tot zelfstudie. Ik heb zelf in mijn studententijd ook veel vakken in de vorm van zelfstudie gedaan en zeker wanneer je bij andere studies je wilt verbreden is het belangrijk dat daar de ruimte voor is. Er dient echter wel gefaciliteerd te worden dat studenten standaard genoeg contact hebben met docenten.
Ik heb zelf ook erg veel gehad aan een paar docenten die zagen dat ze een groep gemotiveerde studenten om zich heen hadden en die vervolgens extra bijeenkomsten en specifieke colleges organiseerden om samen met die studenten iets op te zetten.
Dit soort initiatieven wordt lastig onder bepaalde onderwijsmethoden. Zo hebben een aantal grote studies (rechten, psychologie) vaak maar zo’n 6 contacturen per week. Er zijn studies waarbij in de 1e twee jaar alleen maar multiple-choice tentamens worden gegeven en waar ouderejaars studenten de werkgroepen verzorgen.
De gemotiveerde student die graag iets meer uit zijn studie wilt halen, maar ook de docent die graag deze studenten wilt begeleiden, wordt zo veel mogelijkheden hiertoe ontnomen.
Verzuchting
Mijn dochter ziet vanmorgen mijn man en mij en haar zus naar werk resp. studie gaan en verzucht: “Ik zou er wat voor geven om gewoon elke dag om een uur of 9 op de Universiteit te moeten zijn. Mijn levensritme van op tijd opstaan en min of meer normale werkdagen maken verdwijnt.”
Ze studeert onderwijskunde en moet standaard twee, soms drie dagen naar de Universiteit. De rest moet ze met anderen afspreken of op eigen kracht en initiatief doen. Ik vind dit erg veel gevraagd en ben niet verbaasd dat de meeste studenten hun leeftempo dan een paar tandjes lager zetten of veel uren bij werken.
De ‘studentenbanen’ die op onze mail binnenkomen vragen steeds vaker minimaal 20 uur beschikbaarheid………………..
Kwaliteit versus kwantiteit
Stelling: een studie met slechts 6 contacturen per week is verwaarlozing van studenten.
Hoe meer contacturen, hoe beter gaat volgens mij lang niet altijd op. Het is mijn mening dat het niet gaat om kwantitatieve uren maar om kwaliteit van het onderwijs. Dat tussen het een en het ander een relatie is, zal duidelijk zijn. Echter, het leerdoel wat je wilt bereiken t.b.v. een specifieke competentieontwikkeling staat naar mijn idee centraal. Afhankelijk van dat leerdoel kunnen er meer of juist minder contacturen wenselijk zijn. Ik denk dat de discussie over contacturen en verwaarlozing met name ontstaat omdat onderwijsinstellingen bedrijven zijn geworden en daardoor gedwongen zijn te bezuinigen. Geld staat dan centraal i.t.t. de kwaliteit van onderwijs. Vakken waarvoor meer contacturen en docentbegeleiding nodig zijn leiden daaronder en men kiest dientengevolge voor ‘creatieve’ oplossingen .
Enkele voorbeelden:
dagelijks een uur persoonlijke begeleiding
Dat klinkt mooi, maar dat is het niet. Niet zolang er een krapte aan docententijd is tenminste.
Een docent die aan 30 leerlingen iets klassikaal uitlegt kan bij elke leerling nagenoeg evenveel effect bereiken als diezelfde docent hetzelfde onderwerp aan één leerling tegelijk uitlegt.
Vroeger was er geen afzonderlijk onderwijs. Kinderen leerden van ouders en van de baas. Dat bleek inefficient en het idee kwam op om kinderen die allemaal hetzelfde moesten leren in een groepje bij elkaar te zetten. Dan had je maar ée’n leraar nodig voor hetzelfde effect.
Ja, er is iets minde persoonlijke aandacht. Ja een leerling kan iets wellicht wat eerder snappen dan een ander. Geeft allemaal niks. Daar leren de leerlingen geduld te oefenen. Is ook een buitengewoon zinnig leereffect.
Natuurlijk zijn er situaties waarbij het anders werkt. De masterclass van de top pianist voor het neusje van de zalm van de talenten. Dan is het goed dat er intensiever persoonlijke aandacht is. Maar in reguliere schoolsituaties is het zelden gewenst of noodzakelijk dat er binnen het reguliere curriculum uitgebreide persoonlijke aandacht voor individuele leerlingen is.
Kosten
Het is natuurlijk vooral een kostenkwestie. Het kost evenveel om 30 leerlingen 30 uur les per week te geven (klassikaal) als 1 leerling 1 uur persoonlijke begeleiding per week. De door mfoulon genoemde situatie van 1 uur persoonlijke begeleiding per leerling per dag kost dus 5 keer zoveel als het huidige onderwijs. En het is nog maar de vraag of de totale effectiviteit van 5 uur persoonlijke begeleiding hoger is dan 30 uur klassikaal les in een klas.
geoptimaliseerd
Nog sterker, ik denk zelf dat het klassikale onderwijs, met alle bijbehorende nadelen – lastig individuele variatie in niveau te maken, lastig individueel te begeleiden, lastig om leerlingen actief mee te laten doen – het door de decennia heen toch gewonnen heeft van andere vormen omdat het wel het meest efficiënt is. Dat het eenvoudiger is om deze nadelen te overwinnen dan de nadelen van andere systemen, zoals individueel les.
Als ik nog verder speculeer denk ik wel dat die optimalisatie in het verleden zo uitgepakt is omdat er goede docenten waren. Ik ben er zelf nog niet uit of met minder sterke docenten de optimalisatie hetzelfde resultaat zou geven.
Effectiviteit
Het oude vertrouwde systeem is ooit bedacht en lange tijd zo uitgevoerd. Sluit in mijn beleving vaak maar gedeeltelijk aan bij de persoonlijke ontwikkeling van een student en ook matig bij de psychologische ontwikkeling van de student. Ik realiseer me dat dit krasse opmerkingen zijn, maar in mijn ervaring weten we eigenlijk maar heel weinig van de ontwikkeling van de mens gedurende zijn leven. Natuurlijk zijn er visies die gestaafd worden met allerlei onderzoeken maar die visies zelf spreken elkaar flink tegen of overlappen elkaar in het gunstigste geval.
Denkend aan het behaviourisme als basis van menselijk leren en ontwikkelen krijg ik een geheel ander onderwijssysteem als dat ik kies voor de humanistische psychologische mensvisie. De cognitieve psychologie doet daar ook zijn waardevolle bijdrage bij maar hoe dan ook, de mensvisie bepaalt voor een groot gedeelte de pedagogisch didaktische aanpak. Stellen dat het klassikale onderwijs per definitie meer effecitiveit oplevert dan ‘moderne’ onderwijsmethodieken is hard te maken binnen de context van een mensvisie. Het omgekeerde lees je dan weer in een ander rapport omdat men enthousiast is over een andere mensvisie en zijn lesmethoden.
Wat er in mijn beleving nodig is, is een goed op de ontwikkeling van een student / leerling afgestemde methodiek en begeleiding. Dat kan in sommige fasen klassikaal onderwijs zijn, in andere fasen een meer persoonlijke benadering. Voor mij gaat de kwaliteit van het onderwijs en wat je aan waarde wint als samenleving boven de kwantiteit aan lesuren en de investering. Het zal overigens duidelijk zijn dat ik de financiën in mijn opleiding niet hoef te beheren 🙂
de ontwikkeling en de student
De ontwikkeling en de student/leerling bestaat niet. Daarnaast kun je discussieren over wanneer je iets goed afstemt. Moet dat meegaan met de voorkeuren van de betreffende leerling of juist evenwicht/balans bieden? Aangezien individueel onderwijs niet mogelijk is, en mijn inziens ook niet wenselijk, zijn dit wat mij betreft algemeenheden waar we in de praktijk niet veel aan hebben.
Te weinig toevoeging
De stelling van Ralph zou ik aan willen vullen met de twee volgende stellingen:
een studie die werkt met een verhouding van 1 lesuur t.o.v. 6 uren zelfstudie stelt inhoudelijk te weinig voor.
Stelling 2: zouden we de examens loskoppelen van deze instelling dan lopen dit soort instellingen leeg wegens een gebrek aan toegevoegde waarde.
Corgi