Armoede in een tijd van rijkdom

Ik heb het al eens eerder gezegd en ik weet dat het wat simpel klinkt: de onderwijshervormingen hebben niet meer maar minder gebracht.

Meer leerlingen langer naar school maar met minder lessen, minder vakken en minder niveau. Dat blijkt ondertussen wel heel sterk bij het talenonderwijs.

Ik schrok toen ik in de krant ( AD 22 juli) las dat een middelbare school in Gelderland het vak Frans niet meer geeft omdat er nog maar zeven leerlingen voor zijn.

Zo zie je wat er van komt als je scholen de vrijheid geeft om vakken te schrappen. In dit geval dus een taal.

In de tijd voor de onderwijsvernieuwingen hadden álle leerlingen op Mavo, H.B.S. of Gymnasium altijd alle moderne talen – nederlands , frans, duits, engels – en op het Gymnasium nog latijn èn grieks.

Er werd ook nooit gepraat over een klein aantal leerlingen. Als de school bestond werden die vakken gegeven. Punt, uit.

Dit jaar, zo schrijft de krant, heeeft 17 procent  van de scholieren Frans als eindexamenvak en  en 29 procent Duits. En dan lees ik ook nog dat er ‘structureel’ bezuinigd wordt op het aantal lesuren in de moderne talen.

Daar wordt het onderwijs natuurlijk alleen maar schraler van, het is vooral ‘leestraining’.

Enfin, deze hele ontwikkeling deugt van geen kant.  Waar vroeger Nederlanders een voorsprong hadden  door hun uitgebreide talenkennis, schieten zij nu tekort.

En dan laat ik nog onvermeld dat er, voor zover ik weet, ook nauwelijks iets gedaan wordt aan literatuuronderwijs. De verschraling is schrikbarend.

Hiermee is ook een tweedeling  in de samenleving ontstaan: de ouderen die nog voor de vernieuwing op school hebben gezeten en de generaties daarna, d.w.z.  degenen die nu het culturele peil in ons land  bepalen.

Dat geldt dus niet alleen  voor economen, ingenieurs , artsen, juristen, maar ook voor politici.

Uit het artikel in AD blijkt dat het gemis aan aan talenkennis nadelig is voor de economische positie van ons land.

Maar de verarming op cultureel gebied is mijns inziens nog ingrijpender en breder want die betreft uiteraard ook geschiedkundige kennis, levensbeschouwing, muziek en kunst.

We hadden een minister die het kwaad wilde aanpakken, maar hij was blijkbaar niet altijd aardig. Daar was ook weinig reden voor.

 

J.C. Traas