Misschien een goed idee

In NRC van 19 december las ik een ingezonden stuk van J.Veldman dat wel interessant is. Hij heeft een voorstel om de lerarentekorten in het onderwijs op te lossen. In hoofdzaak als volgt: ‘Bied afgestudeerde universitaire studenten een onderwijsfunctie aan plus scholing ter voorbereiding op de functie, met als tegenprestatie de kwijtschelding van hun studieschuld wanneer zij zich verbinden voor een periode van vijf jaar.’

Dit idee deed mij denken  aan een regeling die aan het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw in gebruik was ten aanzien van studerenden die na hun studie in militaire dienst moesten. Ze hadden uitstel gekregen van het vervullen van die dienstplicht om zonder onderbreking te kunnen studeren, maar het was geen afstel. Wie een baan in het onderwijs kon krijgen – en daar was een ernstig lerarentekort – en in het onderwijs werkzaam bleef tot zijn dertigste, hoefde daarna niet meer in dienst.

Deze regeling was voor een behoorlijk aantal studenten die de leeftijd van de gewone recruten ruimschoots hadden gepasseerd en vaak al trouwplannen hadden, beslist aantrekkelijk.

Slim bedacht was ook dat ze tot hun dertigste in het onderwijs moesten blijven, want na die leeftijd was omschakeling naar een baan buiten het onderwijs niet meer voor de hand liggend.

 

Zeker is dat er een behoorlijk aantal goede leraren op deze manier in het onderwijs is gekomen en gebleven. Zou de regeling die Veldman nu voorstelt hetzelfde effect kunnen hebben? Ik heb wel wat twijfels.

Ik neem aan dat een drukkende last van studieschulden even benauwend kan zijn als het vooruitzicht om bijna twee jaar in militaire dienst te moeten doorbrengen, maar de wijze waarop leraren op dit moment moeten functioneren is meestal van dien aard dat de arbeidsvreugde – die in de jaren zestig nog wel te vinden was in het onderwijs –juist voor creatieve en kritische geesten – slechts zelden aanwezig is.

Ik ga de gebreken van het huidige onderwijs niet opsommen, die zijn ondertussen wel bekend en wie leraar wordt krijgt daarmee te maken.

Daarom vraag ik mij af of dit op zichzelf goede idee van Veldman kans van slagen heeft. Is dat plan zó aantrekkelijk dat men het slechte imago van het onderwijs dan wel voor lief neemt?

J.C. Traas