We zijn begonnen !
De (on)vrijwillige bijdrage voor de basisschool rijst de pan uit. Meer en meer vinden de schoolbesturen dat de vrijwillige ouderbijdrage een welkome aanvulling is op hun al riante budget. Na rondvraag blijkt de vrijwilligheid ver te zoeken. Aanmaningen, incassobureau’s, uitsluiting van het kind voor paasontbijt, schoolreisje, sint ontbijt enzomeer en zoverder, zijn schering en inslag. Waarom een basisschool een vrijwillige ouderbijdrage eist van 1500 eurootjes ( jazeker die school bestaat echt) is mij een volstrekt raadsel. Maar blijkbaar kan het in dit land, zal wel iets te maken hebben met de reclameslogan ‘niet omdat het moet, maar omdat het kan’.
Basisscholen blijken niet in staat om weerstand te bieden aan de i-padjes ongein die nu al een paar jaar het onderwijs teistert. Elke leerling moet aan de i-pad en de i-padjespeeërs in zo een school hebben ook bedacht dat het wel een uniform i padjes moet zijn. Onder de noemer ‘geen gezeik, allemaal gelijk’, geen ratjetoe van padjes uit verschillende speelgoedwinkels of een of ander goedkoop prul uit een nog goedkopere supermarkt. Nee, ieder kind hetzelfde padje. Niet goedkoop maar dat moet voor de ouders geen zorg zijn. De school zorgt voor het voorgeschreven i-padje en er is voor de ‘minder welgestelde’ ouders een mooie afbetalingsregeling bedacht. Sommige ouders zijn daar niet zo blij mee als blijkt dat samen met het i-padje een meer dan woekerrente berekend wordt op de aanschaf van het padje.
In het MBO weten ze al helemaal niet meer hoe het verder moet met de opleidingen. De afbraak door de invoering van het Competentie Gericht Onderwijs is zo allesvernietigend geweest dat het bedrijfsleven zijn kans waarneemt. Onder het mom van ‘de jongeren opleiden voor het werk van de toekomst’ mengt het, meestal plaatselijke, bedrijfsleven zich met het curriculum van de opleiding. Wat 10 jaar geleden niet lukte met het CGO krijgen ze nu in de schoot geworpen, zeggenschap over het onderwijs.
In het HBO blijkt meer dan de helft van de docenten niet de nodige kwalificaties te bezitten om les te mogen geven. In het voortgezet onderwijs noemen we zoiets ‘onbevoegd’. Maar het moet gezegd, dat zijn we nu al een beetje gewend dat het docentenvak eigenlijk geen vak is en eenieder met een beetje ‘werkervaring’ zonder probleem zichzelf docent kan noemen. Dat wordt nog wat met dat lerarenregister. De hogeschool scholier moet niet zeuren, immers ze zijn het gewend om van on- en onderbevoegden les te krijgen.
De bollebozen op onze universiteiten worden ondergedompeld in een soort van steenkolenengels waarvan de bestuurder zegt dat het nodig is. De wetenschap schijnt voornamelijk te communiceren in het Engels en wil wetenschappelijk Nederland nog van enige betekenis zijn in de toekomstige vinden en uitvindingen dan kan het niet anders of de opleiding ‘oude talen’ moet in het Engels geschieden. Al dat dédain omtrent de Nederlandse taal is vooral ingegeven door de ‘economische waarde’ van ons onderwijs. Veel buitenlandse studenten betekent nu eenmaal een groter financieel budget voor de bestuurder. De bollebozen vinden het helemaal mieters, geen onvertogen woord, geen enkele die naar zijn hoogleraar roept ‘doe effe normaal, spreek je moerstaal.’ Er valt ook niet al te veel te verwachten van onze bollebozen, als ik lees hoe ze zich plooien naar de alleswetende gedachtenpolitie op onze universiteiten braakt mijn computer ‘laffe watjes’ uit, zonder dat ik het toetsenbord met 1 vinger aanraak.
Kortom, vakantie is ten einde, we zijn begonnen!
Jesse Jeronimoon
Een basisschool mag van
Een basisschool mag van ouders geen schoolgeld eisen om te voorkomen dat ouders onder druk komen te staan om de keuze van een school voor hun kind te baseren op de hoogte van een ouderlijke bijdrage aan het schoolgebeuren. Het inschakelen van incassobureaux is dus in principe niet mogelijk tenzij de ouders in een moment van onoplettendgheid gezegd hebben de ouderlijke bijdrage te zullen betalen. Als die toezegging bij de aanmelding gedaan is geldt dat echter niet want dat kan in vele gevallen als chantage gezien kan worden. Vroeger organiseerde een school ook wel eens niet-subsidiabele activiteiten maar daar waren nooit grote kosten mee verbonden en er werd met niet-draagkachtige ouders prudent omgegaan. Indien wenselijk kregen die korting zonder dat dat aan de grote klok gehangen werd.
De verloedering van het onderwijs gaat nog steeds door.