Voor buitenstaanders moet de discussie over de rekentoets wel lijken op een bizarre klucht. Frappant is daarbij dat wanneer nu eens één keer alle onderwijsorganisaties op één lijn zitten, de regeringspartijen toch de invoering doorzetten. Waarom ? Geen idee, zou je zeggen want zelfs iemand als staatssecretaris Dekker kan hier geen goede sier mee maken. Hij kan weten dat als het veld niet positief is over onderwijskundige maatregelen deze nooit met succes worden ingevoerd.
Toch, over die staatssecretaris gesproken, zijn vorige luchtballon betrof het zittenblijven dat hij bestempelde als ouderwets en duur. Het leek hem veel beter om achterblijvers en zwakke leerlingen door middel van extra lessen en cursussen bij te spijkeren.
Dat gebeurt nu al natuurlijk, er zijn heel wat ‘begeleiders’ die hier een heel goede boterham mee verdienen. Die boterham wordt betaald door de bijles halende leerlingen. Ja, zaken zijn zaken.
Nu kan men van mening zijn dat een bepaalde marktwerking in het onderwijs een normaal en onvermijdelijk verschijnsel is. Kinderen van ouders die niet over de middelen beschikken om hun kinderen extra lessen en begeleiding te laten geven zullen het wat minder ver brengen in het onderwijs en wellicht ook in de maatschappij dan meer bevoorrechte kinderen. Een dubbeltje is nu eenmaal geen kwartje. Sommige scholen zijn, weliswaar niet officieel, duurder dan andere en dat heeft invloed op de samenstelling van de leerlingenpopulatie en dat heeft weer gevolgen voor het aspiratieniveau enz.
Bepaalde scholen ‘hebben de naam’ en zo blijkt de laatste tijd dat ambitieuze ouders het aantrekkelijk vinden om hun kinderen aangenomen te krijgen op een internationale school, een Europese school. Dat is eigenlijk niet de bedoeling: deze scholen zijn bedoeld voor de kinderen van ‘ex-pats’ die door middel van deze scholen ‘internationaal’ onderwijs krijgen. Voor gewone’ inlanders’ met geld dus ook heel erg aantrekkelijk.
Een duidelijk signaal voor de koers van het onderwijsbeleid is ook te vinden in de nieuwe regeling van de studiefinanciering. Ook hier, geen probleem voor vermogende ouders maar een zorgelijk vooruitzicht voor minder bedeelden.
Het is waarschijnlijk dat door deze en dergelijke maatregelen de ‘kloof’ tussen lager en hoger opgeleiden groter wordt maar het is in het huidige sociale klimaat niet onbehoorlijk om dit acceptabel te vinden. Het is zoals het is, nietwaar?
Wat in ieder geval wel onbehoorlijk is naar mijn mening , net te doen of men nog steeds handelt in de geest van ‘gelijke kansen voor iedereen’ en in de praktijk de verschillen groter laat worden.
J.C. Traas
Er zijn ouders die die hun
Er zijn ouders die die hun kinderen naar een zelfstandig Gymnasium sturen met de gedacht detesto vulgus profanum et arceo en blijkbaar ook ouders die hun kinderen om die reden naar een internationale school die voorbereidt op het internationale baccalauréat examen proberen te sturen in plaats van ze in te schrijven op een scholengemeenschap die voornamelijk bevolkt wordt door leerlingen die niet het halen van het eindexamen VWO nastreven. Maar er kunnen ook acceptabele redenen zijn die de ouders ervan weerhouden om hun kind naar een scholengemeenschap te sturen. Bij voorbeeld omdat de Nederlandse scholen niet meer voldoende kennisgericht vinden en betreuren dat in het huidige VWO de intellectuele ambiance ontbreekt. De gestelde eisen zijn er anders en banaal geworden en liggen op een lager niveau en er wordt niet meer efficiënt les gegeven. Er zijn ouders die leraren willen die hun kinderen omhoog trekken en op een hoger plan brengen en niet als maar afdalen naar het belangstellingsniveau waarop een kind op een bepaald moment bevindt. Daarvoor zijn andere leraren nodig dan de meeste die nu aangesteld worden. De ouders die het huidige VWO te min vinden voor hun kinderen hebben gelijk en zouden in hun recht moeten staan.
Geen enkele politieke partij vaart in wat ze zegt zo duidelijk een andere koers dan bij wat zij doet als de PvdA . In de tijd dat een dubbeltje een dubbeltje moest blijven en Latijn en Grieks de belangrijkste vakken op het Gymnasium waren moesten de arbeiderskinderen via het Gymnasium gerevalueerd worden tot kwartjes. Toen het sociale klimaat dat mogelijk maakte voerde zij een koerswending van 180 graden uit en koos zij voor de middenschool voor alle leerlingen. Toen deze koerswending haar binnen de wind bracht en stuurloos maakte ontaardde zij zo veel mogelijk het op de wetenschap voorbereidende onderwijs, het vwo. De moeilijke HBS waarvan vooral veel arbeideskinderen gebruik maakten om zich voorbeeldig voor te bereiden op universitair onderwijs werd opgeheven en het gymnasium werd doodgesnoeid.