Omkijken in verbijstering.

Omkijken in verbijstering.

Het roerige onderwijsjaar 2012 hebben we achter ons gelaten, altijd goed om even om te kijken, om daarna de blik manmoedig naar de horizon van het nieuwe jaar te richten. Ten minste zo zou het moeten zijn ware het niet dat het onderwijs in Nederland steevast ronddoolt in de donkere tunnel  waar het een aantal jaren geleden in verzeild raakte. Geen blik op de horizon alleen het omkijken in de duistere diepte met de hoop dat er licht komt aan het einde van die tunnel, en dan, als het even kan, laat het dan niet het licht zijn van de aanstormende trein.

Het jaar begon met een massale betoging tegen de bezuinigingen van 300 miljoen op het passend onderwijs. De eerste eruptie van onvrede onder de docenten en leerkrachten goedgekeurd door de oppergoden van de VO raad en PO raad. Dat feitje alleen al had iedereen aan het denken moeten zetten maar de waanzin had reeds zijn vernietigend werk op de grijze hersencellen prima voor elkaar. Sjoerd en Keet sprongen een gat in de lucht toen de voormalige minister de bezuiniging terugdraaide maar de wet op het passend onderwijs, geadviseerd door dezelfde VO- en PO raad,  in vol ornaat overeind hield. De uitbundig juichende leerkrachten van de Arena zitten nu opgescheept met een draak van een wet, een dictatoriaal samenwerkingverband dat uitvoering moet geven aan de wet en centjes tellende bestuurslagen die vooruitlopend op de niet komende bezuinigingen alvast een paar duizend leerkrachten hadden ontslagen.

2012 zal de geschiedenis ingaan als het jaar waarin de zelfbenoemde Goddelijke onderwijsbestuurders hard ten val kwamen. Het een na het andere financieel debacle haalde de landelijke pers. Amarantis failliet en opgedeeld, Universiteiten en derivaten blijken onlosmakelijk met elkaar verbonden, stichting BOOR heeft de boeken niet op orde en miljoenen te kort, ROC leiden verkoopt zijn nieuwe gebouw en huurt het terug om de boekhouding op orde te krijgen, ROC Zadkine wordt voor de poorten van het faillissement weggesleept en krijgt van de overheid een hypotheek van tientallen miljoenen, een schooltje heeft te weinig vergaderruimte en huurt een skybox bij FC Twente. Een kleine greep uit een overvolle pot aan financiële schandalen van het afgelopen jaar. De verantwoordelijke bestuurders namen alles behalve hun verantwoordelijkheid en vertrokken met de Noorderzon en een platina handdruk naar het volgende lucratieve baantje. De leerkrachten van al die scholen, schooltjes en instellingen zijn tot op de dag van vandaag niet zeker van hun baan, ontslag dreigt voor duizenden. En als klap op de vuurpijl van het financiële jaar 2012 gooit Beter Onderwijs Nederland de knuppel in het hoenderhok met de vraag: “waar zijn die 22 miljard euro’s die het onderwijs nu meer krijgt dan in 1995 aan uit gegeven?” Keet, Sjoerd, Jan, ThomThom, kennen het spreekwoord ‘als je geschoren wordt moet je stil blijven zitten.’

Een spreekwoord dat bij de leden van de CBE groep schijnbaar ongekend is. Pim Pollens het opperhoofd van het groepje graaiers haalde ferm uit naar BON. Reden? Jarenlang hadden Pimmetje en zijn kornuiten zowat iedereen met gezag in het onderwijs gemasseerd kwestie van het lerarenregister en bijhorende lucratieve scholing- en nascholingbudgetten in handen te krijgen. Bijna was het gelukt, tot de onderwijscoöperatie roet in het eten gooide. Pimmetje werd heel boos op BON en zijn voorzitter Ad Verbrugge en gooide er voor het gemak maar een Godwin tegen aan. De hoon die Pimmetje over zich heen kreeg loog er niet om. Het is bij mijn weten nog nooit iemand gelukt om, zoals Pimmetje, in zo korte tijd en zonder al te veel te zeggen ontmaskerd te worden als de leidinggevende bestuurder van een groepje hebzuchtige grootgraaiers met tentakels in de hele onderwijsbestuurswereld en medeverantwoordelijk voor alle financiële debacles en constructies uit de bovenstaande alinea. Alle docenten die nu op de wip zitten hebben dat bij wijze van spreken te danken aan de Leo Lenssentjes, en de Pim Pollentjes van deze tijd.

En op het einde van het jaar werd alles duidelijk. Al jarenlang vraag ik mij af, en velen met mij, hoe het toch zo ver kunnen komen is met het Nederlandse Onderwijs, en ineens zonder al te veel poespas vielen de steentjes op hun plaats. De beoogde nieuwe voorzitster van de PO raad, een raad die moet opkomen voor de belangen van het Primair Onderwijs, heeft onomwonden verklaard dat ze een teringhekel heeft aan artikel 23 van de grondwet en dat het artikel voor haar part onmiddellijk uit de grondwet mag worden geschrapt. Anders gezegd, de beoogde voorzitster van de PO raad vind dat zij in haar nieuwe baantje politieke uitspraken mag doen over haar ongenoegen wat betreft de vrijheid van onderwijs. Zij vertegenwoordigt dus maar een deel van het primair onderwijs want het andere deel is voor haar een doorn in het oog en mag eigenlijk niet bestaan.

In dat licht bezien is de uitspraak van Beter Onderwijs Nederland ‘geef de docent zijn vak terug’ niet meer of niet minder dan ‘Politiek blijf met je al dan niet smerige handen ( lees: hebzuchtige lakeien) van ons onderwijs af.”

Jesse Jeronimoon