Rekken en er bij blijven.
Het is zover, virtueel is ROC Zadkine failliet. In alle hoeken en kanten wordt naar een mogelijke oplossing gezocht om het wangedrocht overeind te houden en natuurlijk is een deel van de oplossing het ontslaan van 125 Fte’s bovenop de reeds aangekondigde 250 Fte’s. Reken maar dat er zo’n 450 medewerkers de nog niet betaalde panden mogen verlaten omdat de megalomane vastgoedactiviteiten van het vorige bestuur het ROC de das hebben omgedaan. Ik persoonlijk vraag mij af wat vastgoedactiviteiten met onderwijs te maken hebben, maar ja ik ben dan ook geen megalomane bestuurder.
De nieuwe onderwijswoordvoerder van de VVD blijkt een volle nicht te zijn van de oude onderwijswoordvoerder, de door ons allen gekende in one-liners pratende ‘geen gelul, de leraar op nul’ Tonnetje Rond Elias. Ik verdenk haar er van ook niet te veel kaas gegeten te hebben van onderwijs waardoor het schofferen van hardwerkende docenten wat betreft de VVD gewoon door kan gaan. Over Zadkine had ze maar één mening: ‘de boel failliet laten gaan dan kunnen die 18.000 leerlingen hun heil zoeken in andere ROC’s en de docenten kunnen daar ook heen.’ Eigenlijk moet je geen woorden vuil maken aan deze keiharde opstelling, alleen jammer dat ze met geen woord repte over de bestuurder, de raad van toezicht en al die andere hotemetoten die het faillissement van een door de overheid zwaar gesubsidieerde instelling voor elkaar kregen.
En toch, mijn werknemershart verafschuwt de opstelling van de VVD woordvoerder maar ergens piept een stemmetje ‘en waarom niet failliet laten gaan?’ Omdat ik weet hoe een en ander in zijn werk gaat, daarom piept dat stemmetje want wie nu gedacht heeft dat een voorzitter van de raad van bestuur in zijne eentje de pandjes heeft uitgezocht, de leningen is aangegaan, de verbouwinkjes tot school heeft verordonneerd en de miljoenen langs ramen en deuren eruit heeft gegooid, heeft het faliekant mis. Niet dat hij geen eindverantwoordelijke is, maar ook de collega’s docenten van het Zadkine hebben boter op het hoofd. En alvorens mij te kielhalen, eerst verder lezen.
Een bestuurder droomt altijd van groter, meer, macht en zonneschijn en daarom ontbiedt hij in audiëntie zijn eerste beleidsdeskundige. In een praatje van een paar uurtjes geeft hij zijn visie op de toekomst van de school. De beleidsdeskundige heeft een paar dagen de tijd om een eerste raamwerk van de visie in elkaar te flansen en legt dat ter goedkeuring voor aan de voorzitter van de raad van bestuur die heel opgetogen denkt: ‘En dat heb ik dus bedacht.’ Het raamwerk wordt dan met behulp van een organisatiedeskundige en de andere beleidsdeskundigen in de school verder uitgewerkt tot een verdiepende visie omtrent de toekomst van de school, vooral aan het stukje ‘behoud van werkgelegenheid’ wordt veel tijd besteedt. De eerst tonnetjes euro’s zijn daarmee in het putje verdwenen. De medezeggenschapsraad mag dan zijn toestemming geven over de visie op de toekomst en krijgen het hele document te laat toegestuurd, komt daarbij dat het merendeel van de MR niet durft toe te geven er eigenlijk geen snars van begrepen te hebben en de toestemming is een hamerstuk. Dan kan het grote werk beginnen. Een tweede ploeg externe organisatieadviseurs gaan met de bestuurder en zijn toekomstvisie aan het werk en altijd, altijd, maar dan ook altijd moet ten eerste de organisatie op de schop genomen worden en ten tweede er moeten andere, nieuwe of betere gebouwen komen. Het is dus kopen, verkopen en verbouwen en dan kijkt de school op geen miljoentje of tien, twintig, dertig, of honderd. Elk jaar komen er tientallen miljoenen binnen en eens dat je gewend bent om met tonnen om te gaan is 2500 euro peanuts , wisselgeld, ook al is dat het doorsnee netto loon van de werknemer. Uiteindelijk blijkt de visie geen visie maar luchtfietserij en heeft de school na een paar jaar tientallen miljoenen door de plee gespoeld, op het primaire proces enorm bespaard en moet reorganiseren om het failliet te vermijden.
En wat je mij nou niet kan wijsmaken is het enige feit dat niemand van de docenten dit heeft zien aankomen. De MR bestaat voor het grootste deel uit docenten, elke aankoop of bouw van een nieuw gebouw wordt breed uitgemeten en ‘extra gecommuniceerd’ met de werklvoer en als het een beetje meezit mogen de werknemers bij de inhuldiging van het nieuwe gebouw meegenieten van de hapjes en de drankjes. Elke docent voelt toch aan zijn water, en zeker bij Zadkine met heel veel nieuwe gebouwen, dat het niet kan? Elke docent weet toch dat op de een of andere manier al dat geld voor die gebouwen verdient moet worden? Ze waren er toch bij toen de eerste reorganisatie werd ingezet? Ze hebben toch ook gezien dat de kwaliteit van de nieuwe docenten recht evenredig was met de bekwaamheid en de inschaling van die docenten? Het kan er bij mij niet in dat in Zadkine alleen maar dove, blinde en zwijgende docenten rondliepen.
Natuurlijk, ik ben de eerste die begrijp dat intimidatie werkt, kijk maar naar Lance, en ik ben zoals reeds gezegd collega onder de collega’s ook al werk ik aan de andere kant van het land. Daarom collega’s van het Zadkine, jullie voormalige bestuurders hebben die school van jullie aan de rand van de afgrond gebracht, en jullie hebben op zijn minst jezelf afgevraagd ‘van wat doen ze het allemaal?’ en verder gezwegen en gehoopt dat het jullie tijd wel zou duren. Niet dus!
Jullie gaan niet failliet! Die oplossing komt er wel, Marja wil wel een hypotheekje verstrekken en de banken weten ook wel dat er jaarlijks honderden miljoenen vanwege het rijk worden gedoneerd, die gaan echt de kip met de gouden eieren niet slachten. Maar collega’s van het Zadkine, deze keer is het menens, het gaat over jullie banen, jullie leerlingen en jullie school. Zit die MR achter zijn vodden, doe een beroep op de vakbonden, wees niet blind, doof en zwijg niet als het graf, alleen bange mensen worden geslagen. Daarom, deze keer, rekken en er bij blijven.
Jesse Jeronimoon
De minister lijkt de VVD te
De minister lijkt de VVD te gaan volgen.
Als de school tegen de grond gaat, kan op een van die lege pleinen een groot beeld worden opgericht. En ik heb er ook een naam voor: "verwoeste school".
Maar uiteindelijk wordt de school met veel geld gered. Waar komt toch al dat geld vandaan om al die omgevallen scholen, coöperaties en zorginstellingen overeind te houden?
Onzinnige verwijten
Normaal gesproken heb je best sterke teksten Jeronimoon. Alleen dit artikel steekt mij toch wel een beetje en vind ik ook niet geheel correct weergegeven. Je geeft aan dat ik en mijn collega's dit een beetje hebben laten gebeuren onder het mom van het zal mijn tijd wel duren. Dit vind ik bullshit. Er zijn niet zoveel mensen die de gehele situatie kunnen overzien, laat staan doorzien. Alleen al zoiets als het finacieeel jaarverslag, mij een raadsel. Krijgen we het vastgoed gebeuren: wordt geen openheid van zaken gegeven. Ja in de wandelgangen pik je wel eens wat op als je er al langer werkt en dan kun je op bassis van die geruchten actie ondernemen. Dit is door verschillende mensen al diverse keren gebeurt. Het is wel een punt dat collega's niet erg actiebereid zijn. Dus echt met toenaam in de media of actie voeren. Vakbonden zijn er niet echt voor te porren heb ik gemerkt. Dat is een punt, maar het is te makkelijk om te stellen dat iedereen maar een beetje achterover heeft zitten leunen en het maar heeft laten gebeuren. Mijn god, al die vervloekte bijeenkomsten en vergaderingen waarin we bij de teamleiders, onderwijsleiders en programmamanagers de huid spreekwoordelijk de huid vol gescholden hebben. Maar ze willen hun ding doen en drijven door. En als je te kritisch bent ben je negatief. En als je negatief bent loop je risico eruit gewerkt te worden. Dat betekent opoffering. En opofferen betekent je baan verliezen en dat in deze tijd. Dat is een risico.
Jerionimoon, effe dimmen!
@LINUX, al begrijp ik je
@LINUX, al begrijp ik je situatie, ik wil graag even op 2 punten reageren:
1) Het financiële jaarverslag, ik lees dat ook door voor mijn school en kan er prima wijs uit worden. Dat van Zadkine is wat minder duidelijk, maar dezelfde kerncijfers staan erin (en dan een stuk zorgwekkender). Maar ik ben het met je eens dat dit soort dingen erg makkelijk kan worden gemanipuleerd of onleesbaar gemaakt voor leken.
2) Er is nog een optie die je niet opnoemt. Er is een instituut ingericht voor controle op dit soort organisaties: de media. Kortom: alles wat reden is tot grote zorgen kan naar de media, al is het natuurlijk de vraag of die publiceren. Het geven van deze informatie aan de buitenwereld contractueel verbieden is ook niet in de haak. Je hoeft niet met naam en toenaam actie te voeren, anoniem feiten naar buiten brengen is een eerste belangrijke stap. De organisaties zijn publiek gefinancierd en dus in principe ook publiek eigendom.
Zelf ga ik ook niet met het hoger management in discussie omdat toch wel duidelijk is dat je in de machtsverhoudingen als medewerker onderaan de voedselketen niets kunt veranderen. Als er echt iets aan de hand is moet je het hogerop zoeken.
De kritiek is hier dus volgens mij wel op z'n plaats. Als de school waar ik werk op deze manier morgen in het nieuws komt vergeef ik het mezelf ook niet dat ik iets belangrijks niet heb doorgehad.
Onderlinge solidariteit
Beste onbekwaam, als ik me niet vergis heb ik het jaarverslag hier op deze site geplaatst. Daarnaast heb ik op deze site al een paar keer gevraagd of het niet eens tijd wordt om wat meer actiegericht bezig te zijn. Uit de reacties bleek dat mensen het hier ook niet weten als het op actie voeren aankomt. Het laatste punt de media, dit is voor velen een hele grote stap. Maar het zou kunnen, onbekwaam. Wat ik Jeronimoon duidelijk wil maken, is dat het geen zin heeft om elkaar onderling verwijten te maken. Het zet mensen niet meer aan tot meer actie, integendeel zelfs. Als je mensen in beweging wilt krijgen is het belangrijk om solidair te zijn met elkaar en om samen te knokken. Hoe doe je dat samen knokken? Er zijn verschillende manieren om te vechten voor beter onderwijs. Maar het is dan wel belangrijk om aan de massa te laten zien dat het normaal is dat je bij bepaalde acties een knoop in je maag krijgt, dat je erover piekert, dat je bang bent voor de enorme intimidatie maar dat het toch zeer nastrevenswaardig is om samen, vooral samen , te knokken voor beter onderwijs. Het kost tijd om mensen over die streep te trekken. Mensen doen niet zo snel aan zelfopoffering. Ik niet en jij ook niet beste onbekwaam. Dan moet er echt iets aan de hand zijn. Dat is dat algemeen onderling heersende gevoel van: en nu pikken we het niet meer!
Dat kost dus even tijd. Denk ik. Mij duurt het soms ook te lang. Ik ben meer van niet teveel geklets, aanpakken. Zo werken de dingen.
Ik ben ook van als jij morgen overvallen wordt door een situatie ga ik je helpen. Ga k naast je staan en als de stofwolken gezakt zijn gaan we eens rustig napraten. Wat is er nou eigenlijk gebeurt. En hadden we dit de volgende keer niet beter zus of zo kunnen doen. Dan kun je het voorzichtig eens hebben over een strategie. Ik ga je niets verwijten ook al heb je misschien niet even handig gereageerd. We zitten er midden in en midden in de strijd past de kritiek van Jerionimoon niet. Wat wel zo passen is hoe kunnen we helpen en steunen. De pen heeft wat dat betreft een geduldigere karakter evenals het papier. Bij mij is het heel simpel: wie aan mijn leerlingen of collega's komt, komt aan mij! Dat is solidariteit.
goed lezen Linux
Tot mijn spijt, beste Linux, moet ik concluderen dat je te vroeg bent afgehaakt met lezen. De laatste alinea laat niets aan duidelijkheid over, wat betreft solidariteit.
En waarom trek jij een schoen aan die je niet past? Waar was de solidariteit toen ook jouw collega's bedachten dat het hele zaakje stonk en dat het zo niet verder kon gaan?
Een ouwe aap leer je geen smoelen trekken beste Linux. Ook ik ken ze, de collega's die huilen met de wolven in het bos en de krokodillen voeren in de hoop als laatste opgegeten te worden. Ze zijn alleen solidair aan zichzelf en zullen er geen traan om laten dat hun collega straks het pand mag verlaten. Immers zij kunnen dan gewoon de hypotheek blijven betalen, en jaarlijks drie keer op vakantie gaan.
Misschien is het een troost dat er nog meer ROC's diep in de penarie zitten, hebben de collega's ook even niet opgelet.
Wens je moed, zelfvertrouwen en veel wijsheid toe in de komende periode want hoe je het ook draait of keert je zit er middenin en zal de storm moeten trotseren, of het bijltje er bij neergooien. Reken alvast niet op te veel solidariteit, er wordt veel met de mond beleden maar als het op daden aankomt, is de hypotheek en de vakantie belangrijker dan de collega. Jammer, maar zo is het nou eenmaal.
Jeronimoon scherpt de pen
Beste Jeronimoon, de laatste alinea voelt als een warme hand op de schouder nadat men door die zelfde hand eerst is geslagen. Het is waar dat er genoeg collega's zijn die denken: het zal mijn tijd wel duren. Maar er zijn al 400 collega's met tijdelijke contracten weggestuurd. Walgelijk is dat. Vorig jaar heb ik een oproep gedaan op deze site om meer solidariteit te getuigen tussen de tijdelijke contracten en de vaste contracten. Die solidariteit is er niet en van jou beste Jeronimoon met je scherpe pen heb ik ook niets vernomen. Scherpte die overigens zeker nodig is, ook onder elkaar.
Het is niet zo dat alle collega's het wel best vinden. Er zijn er een aantal die het best vinden. Er is ook een grote groep in verwarring, naief misschien maar in verwarring. Ook is er een groep die zoekende is: wat te doen, en er is een groepje waaronder ik die gelijk op de baricade willen springen, niet dat dit altijd de beste manier is maar zo werkt dat. Ik waardeer je laatste alinea Jeronimoon, het een na laatste vind ik ongenuanceerd. Kom vooral een keer langs op Zuid mocht je pen een keer opstandig zijn, in staking zijn gegaan, omdat de hand wat te voortvarend aan het werk wilde zijn. De koffie staat klaar en misschien komt er wel een goed verhaal uit.
Niet alleen
We staan niet alleen. Daarin heeft Jerinimoon gelijk. Eens kijken of de collega's het op deze scholen ook hebben laten gebeuren. In ieder geval veel sterkte op voorhand toegewenst en een hart onder het riem.
www.volkskrant.nl/vk/nl/5288/Onderwijs/article/detail/3337142/2012/10/25/Nog-vier-mbo-s-in-geldproblemen.dhtml
Beste Linux,
Beste Linux,
Geen twijfel mogelijk ook in de andere ROC's zijn er heel wat collega's die boter op het hoofd hebben. Nogmaals, één voorzitter van de raad van bestuur handelt niet alleen en in het verborgene, ook bij deze scholen was het voor velen duidelijk dat hun bestuur danste op een vulkaan, en er zijn er genoeg die hebben meegedanst misschien wel om een plekej te verkrijgen dicht bij het vuur.
Verhalen heb ik meer dan over beste Linux, maar ik wil wel komen en dan maak ik jou mijn verhaal duidelijk, neem maar alvast een paar zakdoeken mee tegen het snotteren.
En wat betreft die barricaden, lees op deze site :
www.beteronderwijsnederland.nl/content/hand-hand-kameraden
en op mijn site www.jeronimoon.nl en aangezien dat nogal ver doorscrollen is naar beneden want hij dateert al van februari zet ik die column hier onder.
Het verwoeste onderwijs van ROC Zadkine
Tot een paar weken geleden dachten veel mensen buiten de stad Rotterdam bij het woord ‘Zadkine’ aan het beroemde beeldhouwwerk ‘de verwoeste stad’ en niet aan een onderwijsinstelling van formaat met een financieel tekort van formaat. Zo zie je maar, een mens leert elke dag nog bij.
We zijn nu een paar weken verder en het stof van de ‘ontslagbom’ is neergedwarreld, het ‘vingertjeswijzen’ naar de schuldigen van het miljoenentekort heeft geen enkele zin omdat niemand de verantwoordelijkheid zal nemen. Zoals in vele andere ROC’s waren ook hier de bestuurderen er vast van overtuigd dat door het vele fuseren er een punt zou komen waarbij het ‘to big to fail’ zou gaan gelden. Niets, maar dan ook niets zou hun nog kunnen raken. Vastgoed, beleggingsportefeuille, eigen bedrijven (zogenaamd voor de stageplaatsen), maar vooral een visie op onderwijs die zonder blikken of blozen ‘visionair’ genoemd mag worden, zorgden voor het euforiegevoel van de onoverwinnelijke. Helaas, het is anders gelopen.
ROC Zadkine danst net als de onderwijsgroep Amarantis, Hogeschool Inholland, en Griekenland op het slappe koord boven de afgrond van het faillissement. Honderden ontslagen zullen volgen en bestuurderen steken de koppen bij elkaar in overleg met de vakbonden. Een sociaal plan met een kartonnen handdruk voor de werknemer en een gouden handdruk met platina omrand voor het hoger leidinggevende vrienden zal een dezer dagen het daglicht zien.
Weinigen in het MBO schijnen het nog niet te willen geloven dat de enige reden van deze debacles de invoering is van het Competentie Gericht Onderwijs. En gelukkig was er een lid van de raad van toezicht van het ROC Zadkine die dat onomwonden weergaf. In al zijn onaangetaste betweterige visioenen laat Frans Meyers ons weten waarom het CGO zo belangrijk was voor het onderwijs bij het Zadkine. "De ontbrekende aandacht voor gebouwen heeft te maken met het feit dat nog niemand weet wat CGO is. De kern van het verhaal is: ‘is onderwijs wel leuk? Het eerste doel van een leerproces is het verlangen. Als je van de zee gaat houden wil je vanzelf een boot gaan bouwen.” Niemand hoeft EInstein te heten om in de visie van deze visionair te ontdekken dat CGO en nieuwe gebouwen bij elkaar horen als de Zee met het strand.
Olijke Frans heeft ook een heel raar idee over onderwijs "In de 100-jarige geschiedenis van het onderwijs gold het centrale motto: wij ruilen kennis tegen orde." En: "Ik kan laten zien dat dat oude leren volstrekt inadequaat is, gezien de eisen die tegenwoordig aan beroepsbeoefenaren worden gesteld. Vroeger werkte het ook niet, maar toen viel het niet op omdat er andere eisen werden gesteld.” Ook nog: "In theorie biedt competentiegericht onderwijs de perfecte leeromgeving.” Zijn een aantal uitspraken over onderwijs gedaan door dit lid van de raad van toezicht van een instelling voor onderwijs.
Het CGO heeft in het hele land gezorgd voor een leegloop van bevoegde docenten, zowel in hogeschool als MBO. Omdat het ‘oude leren’ inadequaat was, er ‘andere eisen werden gesteld aan de beroepsbeoefenaar’, en omdat in theorie de docent eigenlijk niet meer nodig was. De coach, leerbegeleider, instructeurs en anderen moesten er voor zorgen dat er een einde werd gemaakt aan de uitruil van kennis voor orde. Natuurlijk moest dit alles gebeuren in Nieuwe gebouwen, met veel ICT om de zelfredzaamheid te bevorderen, met veel managementslagen om het geheel goed aan te sturen.
Enfin, ROC Zadkine moet afslanken. Ik vrees met grote vreze. Voor mijn geestesoog verschijnt het beeld van Zadkine, de verwoeste stad. Als de afslankingsoperatie is uitgevoerd zal dit beeld symbool staan voor ROC Zadkine. Het onderwijs, met verwrongen armen smekend ten hemel geheven en op de plaats van zijn hart, op de plaats waar de docenten zouden moeten zitten, gaapt dat grote gat.
Jesse Jeronimoon
Het beeld van Zadkine
Het beeld van Zadkine, dat heb je gewoon meesterlijk omschreven.
Begrepen?
Begrepen Linux of toch nog boos?
Pennenvruchten
Hi Jeronimoon, nee ik ben niet boos. Ik merk wel dat iedereen verschillend reageert op dit soort situaties waar we nu zijn aanbeland. De een doet alsof er niets aan de hand is en steekt als een struisvogel zijn kop in het zand, de ander klaagt en raakt verbittert. De volgende gaat schrijven of weet ik veel wat en ik, ik zei de gek, ik wil het liefst de hele dag vechten met die gasten die dit allemaal bekokstoven en die dit alllemaal op hun geweten hebben. Er ontstaat dan een soort vuur in mij wat niet te blussen is. Juist als het tegen zit. Ipv dat ik het allemaal voorbij laat waaien nee ik moet altijd weer wat zeggen. Vergaderingen, gruwelijk, hoe vaak ik me al voor genomen heb om niet te reageren als er weer eens met wat onzin wordt gestrooid en er links en rechts diverse hersenscheten worden gelaten. Een ieder zijn gebrek, ook ik.
Ga alsjeblieft door met je pennenvruchten Jeronimoon en ik begrijp wel wat je wilde zeggen met je verhaal. Groet.
goedbetaalde jobs met inkomensgarantie
Ik koesterde voorheen de gedachte dat faillissementen van grote onderwijsinstellingen tot sanering en beter onderwijs zou leiden. De bestuurderen en managers van de scholen, die zulk verantwoordelijk en moeilijk werk verrichtten en zich daarom een enorm salaris hadden toegekend zouden bij een faillissement van hun instelling op slag brodeloos worden en de leiding van instellingen die het wel redden zouden van hun grote capaciteiten gebruik maken om er voor te zorgen dat het haar niet overkwam. Maar niks hoor! De grote scholenconglomeraties waren al “to big to fail”. Wij, belastingbetalers, moesten voor de redding opkomen, de falende bestuurderen die niet mochten blijven zitten kregen een prachtige afvloeiingsregeling en de politici die het onderwijs hadden laten ontsporen werden er ook niet slechter van. Of de leraren van de onderwijsinstelling bij een faillissement er gemiddeld op vooruit zouden gaan is slecht in te schatten. De leraren die niet ontslagen worden moeten immers voor hetzelfde geld een grotere kwantitatieve prestatie gaan leveren.
Dat de dikbetaalde hoogste leidinggevenden voor hun zelfoverschatting beloond werden geeft wel aan dat we beter niet op onze landelijke politici kunnen vertrouwen.