Mieke de gecijferde

Mieke de gecijferde.

Mieke is van beroep Orthopedagoge. Voor de onwetende onder ons “De orthopedagogiek houdt zich bezig met de problematische leer- en opvoedingssituaties van kinderen en jeugdigen. Het betreft een specialisatie in de pedagogiekdie zich bezighoudt met de opvoeding van het afwijkende of gehandicapte kind.( bron: Wikipedia).” Aangezien orthopedagogiek iets te maken zou kunnen hebben met leerproblemen en opvoedproblemen heeft het streberiche smaldeel der gogen zich ook al snel de titel ‘onderwijskundige’ en/of ‘psycholoog’ opgeplakt. De echte diehards hebben zich vastgebeten in het financieel aantrekkelijk gesubsidieerde carrousel der onderwijsvernieuwing. Denk aan de beruchte onderwijsvernieuwer orthopedagoog Luc Stevens. 

Ook Mieke bekeerde zich tot het gilde der luchtfietsende orthopedagoogcoryfeeën en bekwaamde zich in de dyscalculie. Dyscalculie is hetzelfde als dyslectie maar dan met cijfertjes. Er bestaan nu eenmaal kinderen die een 4 voor een 2 aanzien en een 27 lezen als 34, daar kunnen ze niets aan doen, dat heeft alles te maken met een hersenkronkeltje en het geeft al snel problemen in de boze buitenwereld. Mieke had heel veel compassie met al deze jongens en meisjes die elke dag in de klas geteisterd werden door de meesters en de juffen. Het is niet goed voor de tere kinderziel om te leren staart delen of breuken bij elkaar op te tellen. Mieke was er dus als de kippen bij om haar hand op te steken toen de minister een onderwijsdeskundige, orthopedagoge met psychologische inslag zocht voor het opstellen van een protocol dyscalculie. Eindelijk, Mieke had haar bestemming gevonden, het Nederlandse rekenonderwijs moest veranderen van Mieke want zijn we in de huidige tijd niet allemaal een beetje dyscalculitisch, zijn we niet allemaal een beetje ongecijferd, weliswaar de ene wat meer dan de andere, maar toch. Want zeg nu zelf een piloot van een straaljager rekent toch anders dan een taxichauffeur, de bakker rekent anders dan een slager en de docent cijfert anders dan de schoolbestuurder, een complete toren van Babel op gebied van cijfertjes. ‘Functionele gecijferheid’ noemt Mieke dat en dat de rest van de aardkloot dat onzin vindt is normaal want eigenlijk is Mieke de enige gecijferde op de hele wereld.

Als Mieke haar theorieën uitlegt aan de onwetende ongecijferde medemens verpakt ze haar getut met aangrijpende en soms wel mystieke uitspraken en voorbeelden. “Een staartdeling bestaat niet uit delen. Dat denken we wel allemaal, omdat het staartdeling heet, maar zo is het niet, het is eigenlijk vermenigvuldigen en aftrekken” vind ik één van de mooiste, laat ik nu altijd gedacht hebben dat een staartdeling een staart had. Of wat vindt u van deze “Omdat de Arabieren van rechts naar links lezen en schrijven, hebben wij van rechts naar links leren cijferen. Tegenwoordig leren de kinderen van links naar rechts cijferen en dat sluit beter aan bij het hoofdrekenen.” Echt diepzinnig en beetje mysterieus, je moet al bijna tot de verhevenen van de gecijferden behoren om dit hersenspinseltje te ontcijferen.

Ach ik heb er allemaal niet zo veel moeite mee. Elke dag kom ik ze wel tegen dat soort van onzinspuiters en zweeftevende zichzelf benoemde intellectuelen. ‘Je kan het kanaal er mee dempen’ placht mijn grootvader te zeggen.  Ze doen maar als ze mij en mijn leerlingen maar met rust laten. Maar dat is dan weer buiten de waard van Mieke gerekend. Mieke vindt het namelijk haar Goddelijke roeping om ook het rekenonderwijs in het voortgezet onderwijs danig op de schop te nemen, te vernieuwen, te veranderen en aan te passen aan haar moderne en vernieuwende gecijferdheidstheorie. Treden in de voetsporen van haar goeroe Luc Stevens zullen we maar zeggen.

Daarom wil Mieke dat er in elke school een “rekencoördinator’ komt. Wat die moet doen? Coördineren natuurlijk! Om te beginnen is de persoon in kwestie een rekenexpert.  Zijn taken zijn nu nog niet helder, maar wel staat vast dat deze persoon de spil wordt van het rekenonderwijs, hij ontwikkelt het rekenbeleid op school, hij is verantwoordelijk voor contacten met andere scholen, hij geeft adviezen en hij houdt dagelijks de laatste ontwikkelingen op rekenonderwijsgebied bij. Verder is hij de postiljon d’amour tussen de docenten in de niet- rekenvakken zoals gym en de docenten in de rekenvakken zoals natuurkunde. De taak van de docent niet-rekenvakken is dat hij kan signaleren of leerlingen iets wel of niet snappen of kunnen, niet om het dan zelf uit te leggen, maar om het door te spelen aan b.v. de rekencoördinator die dan op zijn beurt gaat onderhandelen met de docent rekenvakken om wat te gaan doen met die specifieke tekortkoming van de specifieke leerling in dat specifieke vak. Een en ander natuurlijk volgens protocol en eerder gemaakte afspraken.

Alle 300 docenten van de Utrechtse VMBO’s volgen de komende drie jaar trainingen om zich te ontwikkelen tot ‘topdocent’ de rekenexperts, rekencoördinatoren en rekenmiddenmanagers van de toekomst in het VMBO. De nadruk ligt op managen, taal, burgerschap en rekenen.

En daar gaat het uiteindelijk om, drie jaar training is drie jaar Kassa.

J. Jeronimoon