Evaluatie passend onderwijs

De onderzoeksters Guuske Ledoux en Sietske Waslander zeggen, gevraagd naar de conclusie uit hun onderzoek van het passend onderwijs*: “Veel gaat goed, veel kan ook beter”. Dit niets zeggende antwoord is begrijpelijk, want het is niet aan hen om uitspraken te doen, die onvermijdelijk een politieke lading hebben. Daar hebben we de Kamer en de minister voor. De laatste ziet voorlopig geen aanleiding voor ingrijpende veranderingen Het onderzoek is uitgevoerd onder auspiciën van maar liefst zeven onderzoeksinstituten. Dat zegt op zich niet veel., al waren het er zeventig.  Het had  allicht wat minder gekund, maar gezien de reputatie van de onderzoeksters mag je verwachten dat het een degelijk werkstuk is.

In tegenstelling tot de  vrijblijvende conclusie zijn de bevindingen wel sprekend. Er is nog een hoop werk aan de winkel.  De verwachting, dat er minder geld naar de bureaucratie zou gaan en meer naar het onderwijs is niet uitgekomen. Volgens Waslander was die verwachting niet realistisch. De vraag is natuurlijk: “Waarom eigenlijk niet?” Een ander opmerkelijke bevinding is, dat het concept “passend onderwijs” vanaf het begin onduidelijk was. Om welke leerlingen ging het nu precies? In de ogen van velen de zorgleerlingen maar dat idee werd uitgebreid tot “elk kind met een ondersteuningsbehoefte”.  Passend onderwijs voor alle kinderen. “Een kruipend concept” volgens Waslander. De vraag voor de politici is hoe dit zo ver heeft kunnen komen.  Op het functioneren van Samenwerkingsverbanden en school besturen hebben de onderzoekers weinig zicht gekregen. Vanwege de grote vrijheid, die deze hebben is niet na te gaan welke criteria gehanteerd worden en of de gegeven hulp adequaat is. Een kwart van de ouders is ontevreden. Niet weinig. Maar tegelijkertijd kun je volgens de onderzoekers zeggen, dat de meeste ouders dus wel tevreden zijn. Daar hebben we dus ook niet veel aan afgezien van de vraag of je die conclusie  wel kunt trekken. Dit onderzoek is geen parlementaire enquête maar biedt toch voldoende brandstof om minister Slob en andere beleidsverantwoordelijken eens stevig aan de tand te voelen.

• De Volkskrant, 28 mei 2020