Brief

Het annuleren van het overleg met de staatssecretaris over de curriculumherziening is bij de Coördinatiegroep in het verkeerde keelgat geschoten. In een brief, gedateerd 16 februari, aan de kamer wordt verzocht dit overleg zo spoedig mogelijk te hervatten. Men spreekt over zichzelf als een eendrachtig onderwijspact van onderwijs, leerlingen en ouders, dat zich samen verantwoordelijk voelt voor goed onderwijs voor de komende generaties. In de brief wordt aangedrongen op spoedige agendering van het overleg. Nadrukkelijk zeggen de schrijvers, dat er geen onomkeerbare stappen worden gezet en dat de uiteindelijke beslissingen aan een komend kabinet zijn. “Maar we bewijzen de leerlingen geen dienst als deze ontwikkeling vertraging oploopt”, zeggen ze. Dat kunnen ze zeggen maar daar wordt door anderen weer heel verschillend over gedacht. Ik denk dat die “vertraging”, die ik eerder een bezinning zou willen noemen, hoogst noodzakelijk is en in het belang van toekomstige leerlingen.  Dus waarom die haast nu er van verschillende kanten heel reële bezwaren tegen de voorliggende plannen zijn geformuleerd en ook de kamer zich de tijd lijkt te gunnen voor enige bezinning zo vlak voor de verkiezingen?  Het getuigt van een eenzijdig proces denken. Het “eensgezinde” pact, dat overigens veel minder representatief is dan men zelf denkt, heeft zich het project 2032 al helemaal toegeëigend. In ogen van deze Coördinatiegroep is de trein op de rails en in beweging. Een nogal irritant staaltje van corporatistisch denken. Laat het maar aan ons over. Kamer, bemoei je er niet te veel mee. Hoewel dus op de kritiek van BON en anderen niet wordt ingegaan, beseft men wel waar de schoen ergens wringt. “Vanzelfsprekend krijgt vakkennis een prominente plaats in de bouwstenen voor een herzien curriculum”, schrijft men.  Een volkomen gratuite opmerking want de vraag was nu juist of er binnen de kaders van deze curriculumvernieuwing zoals de domeinindeling in plaats van de vakindeling, de positie van de talen en nieuw te ontwikkelen kerndoelen als burgerschap, vakoverstijgende vaardigheden en digitale geletterdheid (merkwaardigerwijs wordt persoonsvorming niet meer genoemd) nog wel voldoende plaats is voor een stevig basiskennis. Dus in het geheel niet vanzelfsprekend Nogmaals, een uitsluitend proces gerichte brief waarin dit unieke verbond op de kritiek van buiten in het geheel niet ingaat. Wat ter discussie staat wordt als vaststaand  beschouwd. Een gepasseerd station.