blog iemanddoetiets.nl: start derde procedure

 27 februari 2016

 

Ik vergeet  graag dat ik deels afgekeurd ben, maar de realiteit kondigt zich altijd weer aan in de vorm van een muur waar ik op bots : tot hier en niet verder.  Tussen mijn bezigheden door rust ik veel, anders trek ik het niet en word ik ziek. 

Wat is er allemaal gaande?

De toeging ( pro deo) aanvraag voor de cassatie is aangevraagd. Daar verwacht ik binnen twee weken bericht van. Helaas zijn de tarieven eigen bijdrage behoorlijk opgeschroefd en zit daar dan ook meteen een rekening bij. Alles bij elkaar duizend euro.

Voor de kosten van de laatste uitspraak heb ik uitstel van betaling gevraagd. Daar moet nog 4800 euro bij en die heb ik niet. Een brief met voorstel is naar SCOL gestuurd, als die “nee”zegt, zal ik bij de gemeente aankloppen. Al heb ik geen idee of dat helpt.

Tegelijkertijd heb ik opgevangen dat het kantoor dat mijn cassatie gaat beoordelen zo ongeveer het beste van Nederland is. Als die advocaat “ja, cassatie” zegt, heb ik een heel redelijke kans. Als deze advocaat”nee, geen cassatie”  zegt, heeft het geen zin er mee verder te shoppen. Op zich een rustgevende gedachte: ik ben aan het juiste adres.

Tot verbazing van een aantal mensen, ben ik ook begonnen mijn laatste, geplande rechtszaak op te starten.  De verbazing lijkt terecht, de procedure van 26 januari is nog niet volledig afgesloten.

Het drong echter tot mij door dat dat helemaal niet meer uitmaakt. Daarnaast merk ik dat ik eraan toe ben om de kwestie volledig af te handelen. De tijd is er rijp voor en ik wil er ook geen jaren meer mee slepen.

Of SCOL nu uiteindelijk gelijk gaat krijgen over mijn gewerkte uren of niet, zij heeft afdoende laten zien hoe ze met haar werknemers omgaat. Om precies te zijn laat SCOL juist bij haar aanpak van de rechtszaak zien hoe ze met de rechten van werknemers omgaat. Het gelijk/ongelijk over de gewerkte uren krijgt SCOL hooguit vanwege de juridische kwestie dat het systeem van taakbeleid niet verder bestudeerd wordt, maar voor waar wordt aangenomen door de rechtbank.

·         Schriftelijk ingeleverde zaken worden tot op de zitting ontkend. Opeens heeft SCOL de mazzel dat die aangeleverde stukken op grond van enkele regels weggeveegd worden, maar die stukken BESTAAN wel en zijn ook netjes aan SCOL gestuurd/afgegeven. Wat mag je nog meer van een werknemer verwachten, dan vanaf begin af aan schriftelijk vastgelegde correspondentie van welwillendheid etc?

·         Ik dien als werknemer nota bene getuigen mee te nemen om alleen al  aan te tonen dat ik echt op mijn werk aanwezig was, want anders ontkent deze werkgever mijn aanwezigheid…..

Bij deze laatste aan te spannen zaak, gaan alle bestaande schriftelijke stukken WEL mee naar de rechter. Waaronder redelijk wat, die nu glashard ontkend worden.

Bij deze laatste zaak, zal ik alle getuigen op roepen die ik denk nodig te hebben. Omdat mijn werkgever anders blijft volhouden dat ik lieg.

Bij deze laatste zaak gaat het er juist om, de onredelijkheid van deze werkgever ten aanzien van haar werknemers aan te tonen en vervolgens te wijzen op de schadelijke gevolgen daarvan. Die zaken zijn allang gepubliceerd, waaronder door Ministerie van Sociale Zaken. Ik hoef de schadelijke gevolgen van dergelijk gedrag niet vanaf nul op te bouwen. Ik moet laten zien dat ik met dergelijk gedrag  te maken heb gehad en eronder geleden heb.

Hoe onredelijk is het, als een werkgever tot op het Hoger Beroep oppert, dat zaken niet waar zijn, terwijl ze op papier staan. Het feit dat de wet en de opstelling van het Gerechtshof SCOL in staat stelt tot nu toe niet juridisch aansprakelijk gesteld te worden voor haar beleid. Wil niet zeggen dat dat zo blijft als alle ontkende zaken op tafel liggen. Mag een zorgvuldig werkgever, die een Code Goed bestuur zegt te onderschrijven, zonder meer  bestaand bewijs ontkennen, alleen omdat dat kan? Waar staan de rechten van de werknemers dan in dit geheel?

Denkt een ieder die dit leest, dat het volkomen normaal is dat een integer bestuur de verrichte werkzaamheden ontkent , zodat er getuigen bij geroepen moeten worden om aan te tonen dat het wel degelijk klopt?  Hoe klem kom je als werknemer in het onderwijs te zitten, omdat je werkgever blijft doen alsof ze in jouw belang handelt terwijl dat niet zo is? Ook deze laatste kwestie kost opnieuw geld, ook weer duizend euro.

Behalve bijdragen vraag ik nadrukkelijk (bijna) overspannen docenten zich te melden via info@iemanddoetiets.nl.

Ik zal deze kwestie opnieuw in eerste instantie op mijn eigen naam voeren, maar met het meeleveren van verklaringen van anderen, hoop ik zowel rechter als bonden als politiek een signaal te geven dat ik geen individueel geval ben, maar een individu dat een algemeen en structureel probleem aankaart.

Ik ga dinsdag 01 maart overleggen over de vorm die dergelijke verklaringen dienen te hebben.

 Denise