"KNAW-president Hans Clevers legt uit hoe de Nederlandse wetenschap het met steeds minder overheidsbudget moet doen en is aangewezen op contractonderzoek. ‘Een betere grasmaaier is leuk, maar de echte innovatie komt uit langetermijnonderzoek dat risicovol is’"
"Uit cijfers van de jaarverslagen van alle universiteiten, verzameld door Ernst & Young, bleek dit jaar dat universiteiten steeds minder budget overhouden voor wetenschappelijk onderzoek. De oorzaak: de politiek wil dat zij meer samenwerken met bedrijven en zelf geld bijleggen voor commercieel gefinancierd projectonderzoek, zo beschreef FTM in een vorig artikel. Daardoor zoeken wetenschappers noodgedwongen financiering buiten de universiteit."
"‘Wetenschappers gaan andere onderzoeksvragen stellen om die schaarse financiering binnen te kunnen halen. De vragen worden defensiever: van risicovol naar risicomijdend. Je moet namelijk aan de opdrachtgever beloven welke resultaten je gaat leveren. De opdrachtgever controleert ook of een onderzoeker zich aan de afspraken houdt. Terwijl de uitkomst bij wetenschappelijk onderzoek eigenlijk per definitie onzeker is.’"
"In de wetenschap wordt een onderscheid gemaakt tussen fundamenteel en toegepast onderzoek. Fundamenteel onderzoek gaat in op de vraag hoe de werkelijkheid in elkaar zit, los van de vraag wat we met die kennis willen of kunnen. Hoe is het heelal ontstaan? Hoe werken onze hersenen? – aldus de website van de Rijksoverheid. Toegepast onderzoek is gericht op toepassingen van kennis en wordt vaak samen met bedrijven georganiseerd. Denk aan mobiele telefoons, broodroosters en andere praktische zaken. De laatste kabinetten dringen flink aan op meer toegepast onderzoek." [titel kopje na deze alinea dan ook: 'broodroosteronderzoek']
"Momenteel besteedt de overheid een percentage van 0,78 van het bnp aan onderzoek en dat gaat naar 0,63% in 2018. Dat klinkt als een klein verschil, maar komt neer op 20% minder en dat is eigenlijk heel veel, een verlies van één op elke zes wetenschappelijke banen binnen een periode van zes jaar. Een behoorlijke klap.’"
"Nederland doet het daarmee significant slechter dan onder meer Duitsland, Finland, Amerika, Zuid-Korea en Portugal, zo blijkt uit een rapport dit jaar van het Rathenau Instituut, een onafhankelijke wetenschapsorganisatie die is ingesteld door het ministerie van Onderwijs."
"‘De overheid stelt dat ze in 2018 net zoveel investeert in wetenschap als in 2012. Echter, een deel van dat geld heeft een andere bestemming: Het komt erop neer dat bedrijven – als zij investeren in R&D – een belastingvoordeel krijgen. Dat geld wordt door het ministerie opgeteld bij investeringen in onderzoek, maar dat lijkt oneigenlijk. …Dat is natuurlijk niet zo, het geld dat dit fiscale voordeel oplevert, kan evengoed in een nieuw hoofdkantoor worden gestoken.’"
Sympathisant maakt zich
Sympathisant maakt zich zorgen over het verlies van een op elke zes banen in onderzoek binnen een periode van zes jaar. Laten we daar eens bij stilstaan.
Bekijk de lijsten van publicaties van hoogleraren. Ze doen wat ze kunnen om te laten zien dat ze productief zijn. En 20 of 30 verhalen per jaar moeten dat demonstreren. Ze maken alleen een show met hun eigen diarree. “Kijk eens hoe hard ik afloop.” Dit leidt tot niets meer. Neem 20 verhalen over een loopbaan van 30 jaar, dan zijn dat 600 verhalen. Geen enkele hoogleraar heeft 600 keer in zijn loopbaan iets van betekenis te melden. Als daar de hakbijl in gaat, zal dat een verademing zijn.
Of neem de koppeling van onderwijs en onderzoek. Die maakt dat er honderd studenten afstuderen en er maar 2 of 3 een baan vinden in hun vak. Universiteiten belazeren scholieren met verhalen over een mooie toekomst in onderzoek. Als die jongeren de waarheid gaan beseffen, zitten ze in een val en kunnen ze niet meer terug.
Onderzoek behoort ofwel interessant te zijn, of nuttig. In 1974 maakte ik discussies mee over de vraag of zwarte gaten echt bestonden. Wiskundig konden ze worden beschreven, maar bestonden ze echt? Inmiddels weten we dat ze er echt zijn. Een handjevol astronomen en astrofysici heeft mooi werk gedaan. Het geld ervoor is goed besteed. Maar bekijk eens de publicaties van een vakgroep onderwijskunde. De thema’s interesseren geen hond en het downloaden kost al meer moeite dan de inhoud waard is. Als daarin gesaneerd wordt, ben ik daar als burger tevrden over.
Als ik in de Beatrixlaan woon, zou ik ook een discipline Beatrixlaankunde kunnen ontwikkelen. Met 25 verhalen per jaar over de Beatrixlaankunde zou ik hoogleraar kunnen worden in de Beatrixlaankunde. Misschien zou de Beatrixlaankunde me een positie kunnen bezorgen in de Koninklijke Academie van Wetenschappen. In ieder geval zal een College van Bestuur op een universiteit me zeer waarderen omdat ik een flinke som geld jaarlijks kan verdienen met Beatrixlaankunde. Zeker zal de VSNU propaganda maken voor de Beatrixlaankunde en studenten willen werven met de belangwekkende perspectieven van de studie Beatrixlaankunde.
Nu Sympathisant zich zorgen maakt over het verlies van arbeidsplaatsen in de wetenschap, moet ik mijn diepe teleurstelling verbijten. Die Beatrixlaankunde zal helaas een mooie droom blijven.
Speciaal voor Neker en Laat
Speciaal voor Neker en Laat de laatste alinea van voorgaand artikel.
"Het kabinet gaat de komende jaren zelf nog minder geld in onderzoek investeren en hoopt dat het bedrijfsleven dit gat opvangt. Fundamenteel onderzoek verdwijnt zo uit de Nederlandse wetenschap. De kans dat Nederland ooit nog een keer een wetenschapper als bijvoorbeeld Hendrik Antoon Lorentz zal voorbrengen, wordt zo beangstigend klein. ‘De regering laat het afweten,’ aldus Clevers."
KNAW-voorzitter Clevers is zelf ook geen fopwetenschapper. Het kan zijn dat hij als lobbyist voor de wetenschap zaken zwaarder neerzet, soit. Ik neem hem serieus. Juist waar wetenschap en techniek / medische wereld elkaar voor het bedrijfsleven interessant (kunnen) raken moeten we opletten. Ik denk dat het bedrijfsleven niet zo in onderwijskunde is geinteresseerd. Het topsectorenbeleid richt zich op andere zaken. De kruidenier gaat winnen. De dominee bezit de fopwetenschap. Geld kan en mag nooit de enige drijfveer zijn om wetenschap te beoefenen. Fundamentele wetenschap blijft essentieel (niemand heeft er geld voor over op enkele landen na; Nederland was in de jaren vijftig van de vorige eeuw belangrijk). Ik vrees dat we met de 'kleinere overheid' (hahaha) en de economisering van het leven wel de richting van geld als prikkel uit zijn gegaan. Sterker nog, het is EU kenniseconomiebeleid, dus dan is het altijd goed. Nederland (uitvoerder ministerie van EZ; Rijksdienst voor Ondernemend Nederland; neemt OCW over) ziet zich als medegrondlegger van EGKS, EEG, EU genoodzaakt als een mak schaap de EU-bedrijfsagenda uit te voeren.
Neker en Laat, ik begrijp uw weerzin tegen o.m. de softe wetenschappen, maar daar gaat het nu niet over. Hoe de kudde plezierwetenschappers uiteen gedreven moet worden is een andere discussie.
Een idee?
Een idee?
Ook onderwijskundig onderzoek moet bekostigd worden uit de vraag van het bedrijfsleven; dat is dus niet de (semi-) overheid.
@hendrikush
@hendrikush
Ik denk niet dat dit zal helpen. Er is namelijk heel veel geld te verdienen in het onderwijs (niet al leraar natuurlijk….).
In deze discussie zit een
In deze discussie zit een vals element. Onlangs feliciteerde de Natuurkundige Vereniging zichzelf met een groot aantal eerstejaars studenten. Zij weet drommels goed dat vrijwel niemand ervan werk zal vinden in zijn vak. Dit gaat niet om de vraag of we ooit nog eens een Lorentz zullen voortbrengen. Het gaat om GELD. Op de universiteit lopen nu velen rond die in het verleden in het Hoger Beroepsonderwijs zouden studeren. Welnu, dan is een grotere invloed van het bedrijfsleven niet meer dan logisch.
Laten de universiteiten een zuivere en harde keuze maken. Welk aantal zal redelijkerwijze een wetenschappelijke loopbaan kunnen vinden? Selecteer die studenten met hogere eisen. Dan zal daar vast nog eens een Lorentz tussen zitten. En accepteer dan dat het echte wetenschappelijk onderzoek een kleiner volume krijgt. Zou Clevers zoiets durven zeggen? Boeh! Hij zou kunnen inpakken want de universiteiten willen hun wetenschappelijke status op deze schaal niet kwijt. Ze zullen het GELD achterna lopen van de grote aantallen. En ze zullen lak hebben aan het feit dat velen tevergeefs studeren.
Wat moet toegepast onderzoek trouwens in een gesubsidieerde omgeving als de universiteit? De concurrentie met bedrijven die zelf dat werk doen, is geen zuivere koffie. Welk bedrijf zal nog het financieel risico nemen van duur en tijdrovend onderzoek? Een hoogleraar heeft zijn zekere baan en laat promovendi het werk doen. Dat is goedkoop en zonder veel risico. Die hoogleraar-ondernemers ontduiken handig de kosten en risico’s van eerlijk zakendoen.
Zie eens wat het streven naar marktaandeel heeft aangericht in het middelbaar onderwijs. De nomen zijn verloederd. Willen we hetzelfde scenario in het hoger onderwijs? Een enorme menigte gaat studeren en vreet zich door een berg wiskunde en andere theorie. Na afloop doet niemand daar nog wat mee. Maar de universiteit verdient er flink aan en wil die melkkoe absoluut niet kwijt. Denk niet dat een Clevers zich kan permitteren zulke zaken hardop te zeggen.
Reacties zijn gesloten.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes
Onderwijs, en ook onderzoek.
Onderwijs, en ook onderzoek. 'De Nederlandse wetenschap zit gevangen in een contract' (interview met KNAW-president Hans Clevers), Fleur Launspauch, Ruben Munsterman, Follow The Money (FTM), 2 oktober 2014
"KNAW-president Hans Clevers legt uit hoe de Nederlandse wetenschap het met steeds minder overheidsbudget moet doen en is aangewezen op contractonderzoek. ‘Een betere grasmaaier is leuk, maar de echte innovatie komt uit langetermijnonderzoek dat risicovol is’"
"Uit cijfers van de jaarverslagen van alle universiteiten, verzameld door Ernst & Young, bleek dit jaar dat universiteiten steeds minder budget overhouden voor wetenschappelijk onderzoek. De oorzaak: de politiek wil dat zij meer samenwerken met bedrijven en zelf geld bijleggen voor commercieel gefinancierd projectonderzoek, zo beschreef FTM in een vorig artikel. Daardoor zoeken wetenschappers noodgedwongen financiering buiten de universiteit."
"‘Wetenschappers gaan andere onderzoeksvragen stellen om die schaarse financiering binnen te kunnen halen. De vragen worden defensiever: van risicovol naar risicomijdend. Je moet namelijk aan de opdrachtgever beloven welke resultaten je gaat leveren. De opdrachtgever controleert ook of een onderzoeker zich aan de afspraken houdt. Terwijl de uitkomst bij wetenschappelijk onderzoek eigenlijk per definitie onzeker is.’"
"In de wetenschap wordt een onderscheid gemaakt tussen fundamenteel en toegepast onderzoek. Fundamenteel onderzoek gaat in op de vraag hoe de werkelijkheid in elkaar zit, los van de vraag wat we met die kennis willen of kunnen. Hoe is het heelal ontstaan? Hoe werken onze hersenen? – aldus de website van de Rijksoverheid. Toegepast onderzoek is gericht op toepassingen van kennis en wordt vaak samen met bedrijven georganiseerd. Denk aan mobiele telefoons, broodroosters en andere praktische zaken. De laatste kabinetten dringen flink aan op meer toegepast onderzoek." [titel kopje na deze alinea dan ook: 'broodroosteronderzoek']
"Momenteel besteedt de overheid een percentage van 0,78 van het bnp aan onderzoek en dat gaat naar 0,63% in 2018. Dat klinkt als een klein verschil, maar komt neer op 20% minder en dat is eigenlijk heel veel, een verlies van één op elke zes wetenschappelijke banen binnen een periode van zes jaar. Een behoorlijke klap.’"
"Nederland doet het daarmee significant slechter dan onder meer Duitsland, Finland, Amerika, Zuid-Korea en Portugal, zo blijkt uit een rapport dit jaar van het Rathenau Instituut, een onafhankelijke wetenschapsorganisatie die is ingesteld door het ministerie van Onderwijs."
"‘De overheid stelt dat ze in 2018 net zoveel investeert in wetenschap als in 2012. Echter, een deel van dat geld heeft een andere bestemming: Het komt erop neer dat bedrijven – als zij investeren in R&D – een belastingvoordeel krijgen. Dat geld wordt door het ministerie opgeteld bij investeringen in onderzoek, maar dat lijkt oneigenlijk. …Dat is natuurlijk niet zo, het geld dat dit fiscale voordeel oplevert, kan evengoed in een nieuw hoofdkantoor worden gestoken.’"
Sympathisant maakt zich
Sympathisant maakt zich zorgen over het verlies van een op elke zes banen in onderzoek binnen een periode van zes jaar. Laten we daar eens bij stilstaan.
Bekijk de lijsten van publicaties van hoogleraren. Ze doen wat ze kunnen om te laten zien dat ze productief zijn. En 20 of 30 verhalen per jaar moeten dat demonstreren. Ze maken alleen een show met hun eigen diarree. “Kijk eens hoe hard ik afloop.” Dit leidt tot niets meer. Neem 20 verhalen over een loopbaan van 30 jaar, dan zijn dat 600 verhalen. Geen enkele hoogleraar heeft 600 keer in zijn loopbaan iets van betekenis te melden. Als daar de hakbijl in gaat, zal dat een verademing zijn.
Of neem de koppeling van onderwijs en onderzoek. Die maakt dat er honderd studenten afstuderen en er maar 2 of 3 een baan vinden in hun vak. Universiteiten belazeren scholieren met verhalen over een mooie toekomst in onderzoek. Als die jongeren de waarheid gaan beseffen, zitten ze in een val en kunnen ze niet meer terug.
Onderzoek behoort ofwel interessant te zijn, of nuttig. In 1974 maakte ik discussies mee over de vraag of zwarte gaten echt bestonden. Wiskundig konden ze worden beschreven, maar bestonden ze echt? Inmiddels weten we dat ze er echt zijn. Een handjevol astronomen en astrofysici heeft mooi werk gedaan. Het geld ervoor is goed besteed. Maar bekijk eens de publicaties van een vakgroep onderwijskunde. De thema’s interesseren geen hond en het downloaden kost al meer moeite dan de inhoud waard is. Als daarin gesaneerd wordt, ben ik daar als burger tevrden over.
Als ik in de Beatrixlaan woon, zou ik ook een discipline Beatrixlaankunde kunnen ontwikkelen. Met 25 verhalen per jaar over de Beatrixlaankunde zou ik hoogleraar kunnen worden in de Beatrixlaankunde. Misschien zou de Beatrixlaankunde me een positie kunnen bezorgen in de Koninklijke Academie van Wetenschappen. In ieder geval zal een College van Bestuur op een universiteit me zeer waarderen omdat ik een flinke som geld jaarlijks kan verdienen met Beatrixlaankunde. Zeker zal de VSNU propaganda maken voor de Beatrixlaankunde en studenten willen werven met de belangwekkende perspectieven van de studie Beatrixlaankunde.
Nu Sympathisant zich zorgen maakt over het verlies van arbeidsplaatsen in de wetenschap, moet ik mijn diepe teleurstelling verbijten. Die Beatrixlaankunde zal helaas een mooie droom blijven.
Speciaal voor Neker en Laat
Speciaal voor Neker en Laat de laatste alinea van voorgaand artikel.
"Het kabinet gaat de komende jaren zelf nog minder geld in onderzoek investeren en hoopt dat het bedrijfsleven dit gat opvangt. Fundamenteel onderzoek verdwijnt zo uit de Nederlandse wetenschap. De kans dat Nederland ooit nog een keer een wetenschapper als bijvoorbeeld Hendrik Antoon Lorentz zal voorbrengen, wordt zo beangstigend klein. ‘De regering laat het afweten,’ aldus Clevers."
KNAW-voorzitter Clevers is zelf ook geen fopwetenschapper. Het kan zijn dat hij als lobbyist voor de wetenschap zaken zwaarder neerzet, soit. Ik neem hem serieus. Juist waar wetenschap en techniek / medische wereld elkaar voor het bedrijfsleven interessant (kunnen) raken moeten we opletten. Ik denk dat het bedrijfsleven niet zo in onderwijskunde is geinteresseerd. Het topsectorenbeleid richt zich op andere zaken. De kruidenier gaat winnen. De dominee bezit de fopwetenschap. Geld kan en mag nooit de enige drijfveer zijn om wetenschap te beoefenen. Fundamentele wetenschap blijft essentieel (niemand heeft er geld voor over op enkele landen na; Nederland was in de jaren vijftig van de vorige eeuw belangrijk). Ik vrees dat we met de 'kleinere overheid' (hahaha) en de economisering van het leven wel de richting van geld als prikkel uit zijn gegaan. Sterker nog, het is EU kenniseconomiebeleid, dus dan is het altijd goed. Nederland (uitvoerder ministerie van EZ; Rijksdienst voor Ondernemend Nederland; neemt OCW over) ziet zich als medegrondlegger van EGKS, EEG, EU genoodzaakt als een mak schaap de EU-bedrijfsagenda uit te voeren.
Neker en Laat, ik begrijp uw weerzin tegen o.m. de softe wetenschappen, maar daar gaat het nu niet over. Hoe de kudde plezierwetenschappers uiteen gedreven moet worden is een andere discussie.
Een idee?
Een idee?
Ook onderwijskundig onderzoek moet bekostigd worden uit de vraag van het bedrijfsleven; dat is dus niet de (semi-) overheid.
@hendrikush
@hendrikush
Ik denk niet dat dit zal helpen. Er is namelijk heel veel geld te verdienen in het onderwijs (niet al leraar natuurlijk….).
In deze discussie zit een
In deze discussie zit een vals element. Onlangs feliciteerde de Natuurkundige Vereniging zichzelf met een groot aantal eerstejaars studenten. Zij weet drommels goed dat vrijwel niemand ervan werk zal vinden in zijn vak. Dit gaat niet om de vraag of we ooit nog eens een Lorentz zullen voortbrengen. Het gaat om GELD. Op de universiteit lopen nu velen rond die in het verleden in het Hoger Beroepsonderwijs zouden studeren. Welnu, dan is een grotere invloed van het bedrijfsleven niet meer dan logisch.
Laten de universiteiten een zuivere en harde keuze maken. Welk aantal zal redelijkerwijze een wetenschappelijke loopbaan kunnen vinden? Selecteer die studenten met hogere eisen. Dan zal daar vast nog eens een Lorentz tussen zitten. En accepteer dan dat het echte wetenschappelijk onderzoek een kleiner volume krijgt. Zou Clevers zoiets durven zeggen? Boeh! Hij zou kunnen inpakken want de universiteiten willen hun wetenschappelijke status op deze schaal niet kwijt. Ze zullen het GELD achterna lopen van de grote aantallen. En ze zullen lak hebben aan het feit dat velen tevergeefs studeren.
Wat moet toegepast onderzoek trouwens in een gesubsidieerde omgeving als de universiteit? De concurrentie met bedrijven die zelf dat werk doen, is geen zuivere koffie. Welk bedrijf zal nog het financieel risico nemen van duur en tijdrovend onderzoek? Een hoogleraar heeft zijn zekere baan en laat promovendi het werk doen. Dat is goedkoop en zonder veel risico. Die hoogleraar-ondernemers ontduiken handig de kosten en risico’s van eerlijk zakendoen.
Zie eens wat het streven naar marktaandeel heeft aangericht in het middelbaar onderwijs. De nomen zijn verloederd. Willen we hetzelfde scenario in het hoger onderwijs? Een enorme menigte gaat studeren en vreet zich door een berg wiskunde en andere theorie. Na afloop doet niemand daar nog wat mee. Maar de universiteit verdient er flink aan en wil die melkkoe absoluut niet kwijt. Denk niet dat een Clevers zich kan permitteren zulke zaken hardop te zeggen.