“Lerarenopleiding doodt alle talent en motivatie”

24 oktober 2014 mark79 blogs 18

In de volkskrant een artikel van Marijn van Dijk (studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam en volgde de Master Leraar Voorbereidend Hoger Onderwijs aan de VU) over universitaire lerarenopleidingen met de titel: Lerarenopleiding doodt alle talent en motivatie. De inhoud van haar verhaal zal BONners bekend voorkomen.

18 Reacties

  1. Wanneer een opleiding het

    Wanneer een opleiding het motto "kennis is geen ziekte, het is niet overdraagbaar" hanteert kun je op je vingers nagaan dat deze opleiding in handen is van de gevreesde reflectoren en dat je alle hoop wel kunt laten varen. Waarom kunnen deze lui nog steeds "ongestraft" hun gang gaan? Mark van der Werf, de welwillende zij-instromer die het boekje (zeer lezenswaardig) "Mark draait door" schreef, werd helemaal gestoord van al dat gereflecteer en dan weer gereflecteer daarop enz. Stoppen hiermee!

     

     

  2. Dit verhaal komt mij zeker
    Dit verhaal komt mij zeker bekend voor, maar de zwarte piet wordt nu wel heel erg naar de lerarenopleidingen toegeschoven. Ook wanneer je eenmaal leraar bent staat de inhoud minder voorop dan je zou wensen, ook wanneer je eenmaal leraar bent moet je verplicht deelnemen aan studiemiddagen van bedroevend niveau.
    Natuurlijk is het van groot belang dat de lerarenopleidingen worden aangepast, maar wanneer het beroep verder zo blijft als het nu is, gaat het onderwijs niet aantrekkelijker worden voor academici. Want dat ene jaartje opleiding doorsta je heus wel, meer dan de helft is praktijkstage, en die andere helft heb ik blijmoedig doorlopen door met enkele zielsverwanten de quatsch-opdrachten keurig volgens de wensen van de opleiders in te vullen, soms gierend van het lachen. Zo vreselijk is dat nu allemaal ook weer niet, wanneer het maar een jaartje duurt. Maar daarna nog veertig jaar laag niveau en weinig ruimte voor diepgang, dat is erger.

  3. @classica

    @classica

    Ik heb de opleiding in grote lijnen ook zo ervaren en ervaar die studiedagen ook nog steeds zo, maar let op. Jij hebt het over een "jaartje" opleiding, maar voor veel getalenteerde afgestudeerde academici is het vooruitzicht van een grotendeels nutteloos studiejaar en een jaar studiekosten/inkomstenderving een veel te hoge drempel om langs deze weg kennis te maken met het onderwijs. Zo gaat er veel talent verloren voor het onderwijs en ontstaat er in de scholen ook nooit een tegenmacht tegen veertig jaar lang onzinstudiemiddagen. Het is een beetje een kip-ei discussie. Alleen een betere, kortere post-master lerarenopleiding is inderdaad niet genoeg, maar zónder die verbetering wordt er sowieso geen reservoir van getalenteerde docenten gecreëerd, of ze nou in of buiten het onderwijs gaan werken.

     

    Als de overheid écht zonder meerkosten het onderwijs zou willen verbeteren, moeten ze die universitaire lerarenopleiding flink inkorten tot de duur die deze opleiding oorspronkelijk had (2 à 3 maanden?) en het geneuzel er volledig uit wegsnijden. Samen met het verplicht bekendmaken van percentages bevoegdgegeven lesuren door scholen (kost ook geen geld), lijkt me dit echt een inkopper. Als politieke partijen, of ze nou regeren of in de meestemmende oppositie zitten en dus zaken kunnen afdwingen dát al niet willen regelen, zijn ze gewoon een tegenstander van beter onderwijs.

     

  4. Eens. Zolang we middels de
    Eens. Zolang we middels de lerarenopleiding onze leraren selecteren op, in het beste geval, neuzelbestendigheid of, erger, voorstanderschap van geneuzel (ik las laatst de term ‘juichjuf’), vallen er in de beroepspraktijk geen verbeteringen te verwachten. De universitaire lerarenopleiding kort en inhoudelijk maken is een eerste stap. Hopelijk gaan ook de tweedegraads lerarenopleidingen en de PABO terug naar de inhoud, anders staat het marginale groepje academici later in de beroepspraktijk niet sterk. Openbaar maken van de bevoegdsheidspercentages kan ook helpen, om het marginale groepje iets minder marginaal te maken.
    En inderdaad, zowel een kortere, inhoudelijke universitaire lerarenopleiding als het openbaar maken van de bevoegdheidscijfers kosten geen geld. Meteen mee beginnen dus zou je denken.

  5. Inderdaad, je bagatelliseert

    Inderdaad, je bagatelliseert het te veel Classica. Veel studenten die voortreffelijke leraren zouden kunnen worden, beginnen er nu niet aan of vallen na een tijdje af.

    De lerarenopleiding is al in de jaren tachtig in handen gevallen van inhoudsloze onderwijskundigen. Ik heb het als vakdidacticus meegemaakt, onderwijskunde nam gesteund door een overkoepelende organisatie op de universiteit, steeds meer tijd in beslag en lerarenopleidingen die aan de faculteiten waren gebonden kwamen bij elkaar waarbij de vakdeskundigen in een hoek werden gedrongen.
    Ik kon overleven doordat de decaan van onze faculteit ons bleef steunen. Pas toen hij wegging en de opleiding werd overgeleverd, ben ik vertrokken, maar mijn collega is nog dapper doorgegaan.

    Ook studenten die wetenschappelijk zijn opgeleid, kennen de reikwijdte aan inhoud van het schoolvak niet. Daaraan moet gewerkt worden (zeker in ons geval waar mensen van belendende faculteiten binnenkwamen en veel bij te spijkeren hadden, dus extra tentamens moesten doen), vervolgens is er een lange weg nodig van op een rij krijgen van de leerstof voor de verschillende programma's, kennisnemen van leerpyschologische theorieën, de vertaling ervan in didactieken, kritisch tegen het licht houden van methoden en eigen lessen ontwikkelen.

    Overigens de uitspraak over de kennis die niet overdraagbaar is komt van een verder zeer bekwame didacticus, Gerard Westhoff, die bedoelt dat de leraar in groepen met leerlingen kan zoeken naar begrijpen en verwerken van de stof. Hij heeft die provocatief gebracht, maar weet ook dat de leerling van alles moet leren, alleen de wijze waarop wilde hij aan de kaak stellen. Ik heb met hem daar een lange avond over doorgepraat. Die uitspraak wordt door minder intelligente onderwijskundigen bewust gebracht om kennis – en de behoefte aan een onderlegde leraar – tot het minimum terug te brengen. Het wordt tot zelfsturing van de individuele leerling gereduceerd.

  6. Ik ben van mening dat het wel

    Ik ben van mening dat het wel degelijk uitmaakt om bij de lerarenopleidingen te beginnen, classica. Gieren van het lachten, prima, ik lach ook heel wat af, maar het is wel zonde van je tijd. De lerarenopleidingen zoals die nu eruit zien (allemaal?) zijn naar mijn idee exemparisch voor een ingeslepen onderwijscultuur die nu eens echt moet veranderen. En je moet ergens beginnen. 

  7. Natuurlijk mag er wel

    Natuurlijk mag er wel gelachen worden om de lerarenopleiding. Zo hoorde ik van een oud- student het volgende verhaal. Hij had nog al eens de neiging  duidelijk merkbaar de draak te steken met allerlei rollenspelen, reflecties en noem maar op. Dit niet tot genoegen van zijn docenten. En die waren dan ook bijna verontwaardigd toen hij voor een door hem gelopen stage van de desbetreffende school de hoogste waardering kreeg. Daar konden ze met hun verstand niet bij. Het enige waar ze kennelijk in geloven zijn hun eigen methodes, hoever die ook van de praktijk afstaan.

  8. Ik heb contact met de
    Ik heb contact met de studente die in de forumdiscussie van het symposium De Geslaagde Aanval op het Onderwijs haar verhaal deed over het eindeloze gereflecteer en wat dat voor haar gedaan en betekend heeft. Ik zal haar wijzen op deze site en deze discussie. Ik vrees ook dat het elders in het land eerder erger dan beter is.

  9. We hebben vaak de neiging wat

    We hebben vaak de neiging wat breedvoerig te worden, maar ook ik kan het niet laten. Natuurlijk deugen lerarenopleidingen die op de beschreven manier werken niet. Ik weet niet of alle opleidingen het zo aanpakken trouwens. Mocht dat 'jaartje' inderdaad het gewenste papiertje opleveren, dan komt er daarna voo een intelligent persoon nog zoveel demotiverends:

    – altijd (veel) meer uren werken dan waarvoor je (slecht) betaald wordt. Niet voor niks zijn er vooral parttimers in het onderwijs. Dan hou je toch nog wat over voor een gezinsleven…. Een leraar is net een citroen: er valt altijd wel wat meer uit te persen.

    – voor je leidinggevende is 'de klant' (de ouders) koning. Ze laten in veel gevallen hun oren hangen naar de ouders en staan zelden achter het personeel.

    – iedereen vindt het doodgewoon als een jongere in een klas probeert rotzooi te trappen of een klasgenoot of leraar pest. Onder het mom van 'wij zijn ook jong geweest' vinden veel ouders dat tegenwoordig leuk en 'cool'. Als je aan een leerling suggereert dat hij ook docent kan worden is het antwoord: 'Ik ben toch niet gek? Leraren hebben een rotleven!'

    – Orde houden (voorwaarde om kennis over te dragen en een goede werksfeer te creëren) is heel moeilijk, het kost enorm veel energie en het is aan lang niet iedereen gegeven. Leerlingen zijn er trots op als ze een docent hebben weggepest.

    – vanuit de samenleving en de overheid is er erg weinig respect naar leraren. Behalve aan het salaris merk je dat aan de grove manier waarop docenten behandeld worden als ze voor de kwaliteit van hun onderwijs opkomen: Ze zouden conservatief, behoudend en lui zijn als ze niet meegaan in de van buitenaf bedachte modegrillen. Ook de eeuwige reactie op de vakanties variëren van jaloers tot spinnijdig.

    En tegen al deze reële zaken helpt wat meer begeleiding voor beginners echt niet.

     

  10. Ik herken het verhaal van

    Ik herken het verhaal van Hinke helemaal.

    Ik ben ook van de praktijk, vandaar.

    Hoewel ik de indruk krijg dat die totale 'vrijheid-blijheid' gedachte aan het verdwijnen is. Orde en gezag lijken weer te mogen. Ik hoop dat dit doorzet, inclusief het overboord gooien van alle papieren TOTAAL nutteloze ONZIN (zoals pops paps pips en peps)!

  11. Ik hoop dat de studente op de

    Ik hoop dat de studente op de hogeschoolopleiding in Amsterdam die ik gisteravond sprak, op deze site haar verhaal wil vertellen. Ze had het artikel in de Volkskrant over de VU-opleiding Nederlands niet gezien, maar ze verzekerde me dat bijna iedereen op haar instituut zich doodergerde aan het tijdverlies en het geneuzel met de reflecties. "Je denkt vanzelf wel na over je lessen" en "iedereen maakt geërgerd al die tijdrovende stukken die steeds maar weer van je gevraagd worden".

    Ik vroeg haar waarom de studenten niet massaal in opstand komen en weigeren met al dat gedoe mee te doen. "Dat is eigenlijk wel een goed idee" zei, maar ze weet dat de huidige generatie studenten uit veel makke schapen bestaat. 

  14. Een beetje merkwaardig stuk

    Een beetje merkwaardig stuk van Marieke. Ze zit op een opleiding (Groningse Universiteit) waar veel verstandige opleiders rondlopen. Ik ken de leidinggevende en ik weet over die opleiding. Daar zijn ze verstandiger bezig dan op het overgrote deel van de andere opleidingen.

  15. Itt Marieke Spoelman denk ik

    Itt Marieke Spoelman denk ik dat leerlingen juist wel zitten te wachten op leraren die het beter weten.

    Maar inderdaad …. die niet over de hoofden heen praten. Daarom juist is niet elke deskundige geschikt voor het onderwijs. Ik herinner mij een schaakvader die goed kon schaken maar die niet in staat bleek de leerlingen te onderwijzen.

    De leraar moet dus iemand zijn die het WEL beter weet, maar die ook over de gave beschikt zijn kennis over te brengen op de leerlingen; dat laatste is niet velen gegeven, hoe geleerd men ook kan zijn. Vandaar dat onderwijs een aparte gave is.

     

    Zojuist las ik het boekje van Mark van der Werf (Meester Mark draait door) en ook daarin ontmoet je de totale waanzin van de bureaucratie die het basisonderwijs (inclusief de Pabo) in de greep heeft weten te krijgen.

    Een zeer gemotiveerd mens moest vooral reflecteren en weer refelcteren over het gereflecteerde, moest zijn intiemste motieven proberen te ontdekken, moest intieme gedachten prijsgeven, moest dom knippen en plakken omdat dan aan een beeldend vermogen werd gewerkt, moest klassensituaties tot op 31 punten analyseren EN voorbereiden, moest van elk dom gesprekje een verslagje maken, moest ontwikkelingsplannen schrijven, dagplannen, weekplannen en jaarplannen, moest van elke leerling elke bijzonderheid noteren, moest coaches gehoorzamen enz. enz.

    Moest zich dus bezighouden met een enorme ballast aan papieren werelden waarbij tijd om echt iets te leren of om echt aan lessen te werken, werd ingeleverd.

    Werd dus verplicht totaal contra-productief zijn tijd te verspillen!

    Het basisonderwijs is compleet gek geworden.

    Want men houdt de ILLUSIE in stand dat men met al dat gerigstreer de leerlingen maakbaar kan veranderen. EN dat is de allergrootste leugen.

    Beter is het gewoon alle tijd te besteden aan degelijk klassikaal onderwijs.

    Maar tallozen verdienen een salaris met het dwarsbomen van de kerntaken van de leerkracht.

    Dat is de grootste frustratie: men wordt gedwongen zich bezig te houden met de nutteloze onzin, waar men die tijd aan de klas had kunnen besteden.

  17. Deze pagina bestaat niet meer

    Deze pagina bestaat niet meer Joost. Maar er zijn dus afdelingen die echt niet deugen.

Reacties zijn gesloten.