Aldus Edith Hooge op de Dag van het Onderwijsbestuur. PO- en MBO-raad herkennen de problematiek; Paul Rosenmöller (VO-raad) "reageert woedend". Aldus de nationale onderwijsgids
Concreet (en ze haalt hier de onderwijsinspectie aan): "Als vrouwen niet meer dan drie dagen willen werken, betekent dit vaak dat zij het primaat leggen bij (een combinatie van werken en) de zorg voor thuis, in plaats van bij de uitoefening van het beroep van leraar en de continue professionalisering die daarbij hoort. Deeltijdwerkers blijken dan ook niet de beste leraren: zij beheersen algemeen didactische en differentiatievaardigheden gemiddeld minder goed (Inspectie van het Onderiwjs, 2014, p. 38)"
Knuppel in 't hoenderhok. Lees haar hele essay hier:
www.didactiefonline.nl/41-nieuws/11933-onderwijsbestuur-belicht
Kort en goed pleit Edith Hooge (o.a.) voor
– snelle verbetering lerarenopleidingen
– ommekeer personeelsbestand (mn basisonderwijs)
– verhogen beroepsstandaard (ongedaan maken consessies)
– doortastend personeelsbeleid (bij niet-functioneren)
Hm. Wááár heb ik die geluiden eerder gehoord 😉
Ik ben het in dit geval wel
Ik ben het in dit geval wel met Rosenmöller eens. Deeltijdwerk is een groot goed, zeker als betaalde arbeid moet worden gecombineerd met zorgtaken of het nu mannen of vrouwen betreft. Dat deeltijdwerkers minder goede leraren zouden zijn omdat de Onderwijsinspectie dat beweert lijkt me voorbarig. De Onderwijsinspectie beweert wel eens meer wat. Met de uitspraak "deeltijdwerkers zijn niet de beste leraren"wordt trouwens heel de groep even weggezet. Het leidt ook de aandacht af van het bestuurlijke falen waar dit stuk over pretendeert te gaan. Bussemaker zal wel blij mee zijn met dit pleidooi voor een soort moreel reveil als antwoord op de bestuurscrisis.Dat wil zij ook met haar moreel kompas. Dat er met de bestuursvorm als zodanig iets mis zou kunnen zijn wordt als een mogelijk probleem niet eens aangestipt. De strekking van het essay is dat incidenten als Amarantis, Boor, Inholland enz , hoe pijnlijk en beschamend ook, een momentum vormen voor bezinning en boetedoening. Aan het einde zullen "de zachte krachten overwinnen".
Deeltijdwerk is inderdaad een
Deeltijdwerk is inderdaad een groot goed; helemaal mee eens. Wie bepaalt er überhaupt wat "voltijd" is? En waarom zou het de standaard moeten zijn? Het zorgt ook nog eens voor de betere verdeling van werk, en dus voor minder werklozen.
Maar er spelen wel wat andere zaken doorheen. Veel docenten die in deeltijd werken, doen dat mede omdat hun taken bij een voltijdsbaan onuitvoerbaar zijn. Op papier werk je in deeltijd (0,6 fte, ik noem maar wat), maar in de praktijk ervaar je het als een voltijdsbaan. Het is in zo'n geval een manier om een onwerkbare baan of een arbeidsconflict met je schoolbestuur uit de weg te gaan. Een acceptatie van een de facto lager uurloon; zo kun je het ook zien.
Het kan daarbij wel zo zijn, dat mensen die echt substantieel minder uren draaien (bijv. 0,4 fte) omdat ze privé meer tijd willen hebben voor wat dan ook, minder snel ervaring opdoen. Want die doe je vooral op door veel les te geven. Docenten die dus echt minder lesuren geven en de resterende tijd in privézaken investeren, zullen doorgaans in een minder hoog tempo ervaren, goeie docenten worden. Gebruik je de vrijgespeelde tijd om je werk goed te kunnen doen, dan neemt de kwaliteit van je werk juist weer toe door in deeltijd te werken.
Ik kan me verder voorstellen dat deeltijdwerk voor vooral een basisschool niet ideaal is (de leerlingen steeds iemand anders voor hun neus, overdracht van werk), maar overspannen docenten en kinderen die thuis geen vader of moeder hebben om hen op te vangen, zijn dat ook niet. Wat in dit verband verder vermoedelijk ook nog meespeelt: te dure en/of ondermaatse kinderopvang in Nederland. Als je het boek "Franse kinderen gooien niet met eten" (van de Amerikaanse schrijfster Pamela Druckerman) leest, dan zie je hoe het, in dit geval in Frankrijk, ook anders kan, met een kwalitatief hoogstaand en financieel laagdrempelig stelsel, en hoe zoiets, in de praktijk vooral voor vrouwen, een enorme vooruitgang is. Het boek is trouwens sowieso een aanrader.
Allemaal waar. Daarom
Allemaal waar. Daarom verbaast mij die negatieve beoordeling van deeltijdarbeid in het onderwijs door mevr. Hooge mij ook zo. Nota bene niet gebaseerd op degelijk onderzoek maar op waarnemingen van de onderwijsinspectie. Die had ook al op basis van flinterdun "bewijs"geconstateerd dat het onderwijs in Nederland, internationaal vergeleken, niet leuk genoeg zou zijn. Niet zo'n betrouwbare bron dus. Mede door dit soort gratuite beweringen en vage noties over moraal als een "kwestie van meesterschap", ben ik niet zo onder de indruk van dit essay.
Waar het de "op zichzelf mooie beweging van meer professionele ruimte" om gaat is niet het primaat van het onderwijsbestuur bij de leraren te leggen, zoals ze schrijft, maar om daadwerkelijke professionele ruimte. Besturen behouden hun eigen verantwoordelijkheid. Ouders en leerlingen zijn betrokken via de medezeggenschap. Dus waar heeft ze het over? (pag. 11).
Onnodig gebruik van Engelse termen. En welke rol speelt toch telkens het "momentum"? Is nu het momentum aangebroken om deeltijdarbeid in het onderwijs zo veel mogelijk te beperken?
Het Franse systeem van na-schoolse kinderopvang is inderdaad aantrekkelijk maar zal in Nederland nooit ingevoerd worden.
Over naschoolse opvang gaat
Over naschoolse opvang gaat het niet in "Franse kinderen gooien niet met eten"; het gaat vooral om crèches: hoe goed die in Frankrijk zijn (mede door de hoge eisen aan leidsters). En dat op die manier beide ouders er redelijk normaal een voltijdsbaan op na kunnen houden.
Maar ook het belang van het kinderen veel structuur bieden in de opvoeding komt ruim aan bod. Het contrast met de VS, waar kinderen vaak juist op een voetstuk worden geplaatst en waar moeders vaak zichzelf opofferen voor een bepaalde overdreven angstige manier van opvoeden omdat ze anders als slechte moeder worden gezien, kan niet groter zijn. Volgens mij correleert die Amerikaanse houding sterk met de Nederlandse houding van vriendjes willen zijn met je kinderen, tof gevonden willen worden, vooral geen grenzen willen stellen en alles leuk voor ze willen maken. Daarom mag onderwijs ook vooral niet te veel gedoe zijn.
Het Franse begrotingstekort
Het Franse begrotingstekort verklaard uit de kosten van de kinderopvang (met Nederlandse ogen; waar ligt rationele prioritering van de staat):
“Of course, the French have all kinds of public services that help to make having kids more appealing and less stressful. Parents don't have to pay for preschool, worry about health insurance or save for college. Many get monthly cash allotments—wired directly into their bank accounts—just for having kids.” (ook)
***
Nee, dat gaat niet lukken in Nederland (en de VS):
French Lessons
* – Children should say hello, goodbye, thank you and please. It helps them to learn that they aren't the only ones with feelings and needs.
* – When they misbehave, give them the "big eyes"—a stern look of admonishment.
* – Allow only one snack a day. In France, it's at 4 or 4:30.
* – Remind them (and yourself) who's the boss. French parents say, "It's me who decides."
* – Don't be afraid to say "no." Kids have to learn how to cope with some frustration
NL interview (boek; ook)
NL interview (boek; ook)
"Wat vond u van het boek van Amy Chua?
„Onze boeken zijn een reactie op dat overbeschermende helikopterouderschap. Chua zegt: je haalt meer uit je kind door strenger te zijn. Ik beschrijf hoe je met een paar strikte regels zowel jezelf als je kinderen meer vrijheid en ontspanning kan geven. Wat de boeken delen is het idee: je kan meer van kinderen verwachten, ze zijn niet zo fragiel.”
Dat Franse ouders minder gestresst zijn heeft blijkens Franse kinderen gooien niet met eten ook niet weinig te maken met de verzorgingsstaat waarin ze leven. Dat is een ‘nannystate’ zoals Amerikanen het noemen, die voorziet in 21 vakantiedagen meer dan de VS, doorbetaald zwangerschapsverlof, gesubsidieerde crèches, gratis kleuterscholen, en allerlei belastingvoordelen voor ouders."
Ik heb niks met Amy Chua. Dat
Ik heb niks met Amy Chua. Dat boek van Pamela Druckerman zal ik eens te pakken proberen te krijgen. Wat me bij veel Nederlandse kinderen opvalt is dat ze behoorlijk lastig zijn met eten in vergelijking met Franse kinderen Dat heeft vast met de opvoeding te maken en dat lees je ook in dat andere boekje van Druckerman "Ja zeggen als het kan, Nee als het moet".Maar laten we niet vervallen in zwart/wit beelden. Mijn Franse nichtje gebruikte gedurende haar schooltijd de maaltijd tijdens schooluren, die daar meer omvatten dan alleen les en heeft daar een levenslange hekel aan velouté aan overgehouden.
Wat mij overigens opvalt is dat veel discussies op deze site wel erg snel "off-topic"gaan. Wie gaat eens in op mijn kritiek op het het essay van Edith Hooge. Misschien zie ik het niet zo goed.
‘Leo’ is (nu) niet aanwezig
'Leo' is (nu) niet aanwezig op het forum. Hij gaf goede verklaringen. Het kwam neer op: "If you pay peanuts, you get monkeys" (met alle respect voor de hardwerkende deeltijdjuffen; meesters zijn er nauwelijks meer zei 'Leo' altijd; feminimisering en deeltijdwerk in het onderwijs). Zie ook Trouw (plus reacties).
@b.verkroost
@b.verkroost
Als er weinig inhoudelijke reacties komen, betekent dat waarschijnlijk dat velen het met je eens zijn.
@Sympathisant
Ik vind je reactie over het Franse begrotingstekort off-topic. Dit forum gaat over onderwijs, niet over overheidsfinanciën of het juiste sociaal-economische beleid van een land in het algemeen. Bovendien is het ook makkelijk tegen te spreken: begrotingstekort en staatsschuld kunnen net zo goed door andere overheidsuitgaven dan kinderopvang (of door inkomstenbeleid) verklaard worden, of door bijvoorbeeld deelname aan een groeiafremmende muntunie, afhankelijk van je economische geloof. Frankrijk heeft overigens door dat gezinsvriendelijke beleid ook veel minder last van dure vergrijzingsproblematiek. In de VS wordt dat probleem deels ondervangen door grootschalige immigratie. Of een bepaald ander beleid in Nederland of een ander land zal worden ingevoerd, hangt af van de kiezers. Wat kiezers willen, kan langzaam veranderen. Bewustwording door publicaties en debatten wil daarbij nog wel eens een rol spelen. Verder graag weer on-topic alsjeblieft.
@ Em70 en b.verkroost.
@ Em70 en b.verkroost.
Ik dacht dat de zin van b. verkroost "Het Franse systeem van na-schoolse kinderopvang is inderdaad aantrekkelijk maar zal in Nederland nooit ingevoerd worden." op het saneringsbeleid van de Nederlandse overheid sloeg, en wilde een opmerking maken over de actuele situatie waarin Frankrijk zich bevindt. Verder heb ik geen uitspraak willen doen over wat goed of slecht is. Ik ben ermee bekend dat een gezinsvriendelijk staatsbeleid veel voordelen kan bieden, terwijl de (schijn van) privatisering zogenaamd keuzevrijheid tegen (hoge / deels gesubsidieerde) kostprijs biedt. Hierboven ging het overigens over de mening van Druckerman (en niet Chua), en daarna over de investering van een staatsinstelling in onderwijs (relevant voor deeltijd- en flexwerkers).
U heeft beiden wel gelijk (hoewel ik inhaakte op jullie discussie). Graag wil ik zaken uitzoeken, en mensen hiervan deelgenoot maken, terwijl deze niet altijd één op één op de 'topic' slaan. Ik dacht er ook al over me meer in een blog terug te trekken, als mijn beschikbare tijd dat toestaat. Hierdoor kan ik de grotere verbanden samenbrengen. Een 'topic' is vaak te klein. Ik wil absoluut geen discussiedraden verstoren, en zie dat ik wel eens ruimte vraag (in de hoop zaken aan het licht te brengen, of andere gezichtspunten te tonen). Ik ga me meer disciplineren.