Er is leven te bespeuren: de CAO onderhandelingen VO
De opsomming van de problemen is vrij accuraat.
Wat ik mis is de eis dat de feitelijke werkdruk objectief in beeld wordt gebracht.
Als je leest, zie je dat er “vanwege de werkdruk” bepaalde stappen voorbereid worden. De BAPO heeft te maken met de werkdruk. Het aantal te geven lessen is afhankelijk van de werkdruk.
Enne, …….
Wie weet hoe hoog die werkdruk dan precies is? Zijn hier genieën aan het werk, die dergelijke dingen weten zonder data? Worden die rapporten gehanteerd, waarin de berekeningen zo zijn opgesteld, dat ze de werkelijkheid vooral niet weergeven?
Ik heb net alle bestuurders verzocht om een lijstje, waarmee het onderdeel opslagfactor gespecificeerd wordt. Overzichtelijk verzoek. Verrassing: Ik krijg ze niet.
Dat mag je vanzelfsprekend vinden, dat is het niet. Ik heb mijn verzoek namelijk onderbouwd met hetzelfde wetboek als dat een collega bestuur van hen dat doet en ik heb de teksten aangehaald die hun eigen werkgeversorganisatie de media in stuurt. Als jij of wie dan ook zegt ”natuurlijk krijg je dat niet”.
Dan zeg jij en iedereen dat die geschreven dingen die je overhandigd krijgt net zoveel waard zijn als wc papier.
Maar dat is toevallig dezelfde club als waar op dit moment mee onderhandeld wordt over CAO??? Wat is het geschreven en gesproken woord van deze groep dan waard? “mag “ik dat weer niet hardop zeggen? IK ben niet degene die dingen zegt en schrijft waar ik later mijn kont mee af veeg.
Te hard? Onbeleefd? Hoe onbeleefd en weerzinwekkend is het om pagina’s vol met mooie teksten aan te kunnen halen, maar als je één keer een daad vraagt, die die tekst onderschrijft, met lege handen te staan. Vrij triest is, dat het feit dat ik het weerzinwekkend noem, bekritiseerd wordt. Deze mensen, die nu over hetzelfde onderwerp onderhandelen als waar ik één van hen voor de rechter daag, vinden kritiek op hun daden te veroordelen, maar hun eigen daden vinden ze niet verkeerd.
Ik wens de bonden alle succes en blijf bij mijn stelling dat er, net als bij elke goede cursus time management, eerst goed geïnventariseerd moet worden. Dat moet werkgevers aanspreken, het is de laatste mode om elke docent die het werk niet afkrijgt wijs te maken dat time management DE oplossing is. Dan passen we dat toch toe? Graag zelfs. Ik stel voor het UWV te vragen als inventariseerder. Die , ik schreef het eerder, krijgt ten slotte ook de overspannen en ontslagen docenten als produkt te verwerken.
iemanddoetiets.nl
Handige methode zou zijn:
Handige methode zou zijn: schoolgebonden werkuren en thuis echt vrij! Zo kunnen we gecontroleerd worden en hoeft er geen discussie meer te zijn.
Consequentie: investeren in ruimtes, bureau's, werkende computers en – voor mijn part- een prikklok.
Laat ze mij dan maar eens vertellen in welke uren ik de bureaucratische rompslomp rond examinering, de stagebezoeken en het nakijkwerk moet doen.
Ik deed al mijn werk op
Ik deed al mijn werk op school. Iedere dag tot ongeveer 18 uur. De hoeveelheid horden die ik moest nemen om mijn werk te kunnen doen vullen een boek.
Let wel: als je uit goed fatsoen een telefoon opneemt, hoor je later van je manager dat dat niet van je gevraagd werd……..
Je moet dus ook nog een verschrikkelijk bord voor je kop plaatsen, anders ga je bijvoorbeeld een deur open doen voor ouders. Die had ik dan ook gewoon voor de deur moeten laten staan.
Resultaat: het laatste jaar dat ik werkte weigerde ik categorisch nog 1 keer een telefoon op te nemen of op een deurbel te reageren. Zoals ik mijn collega's vertelde: vrijwilligerswerk doe ik ergens anders, niet op mijn werk.
Los van die ongein: zonder eigen lokaal moest ik ongeveer drie keer per dag al mijn spullen oppakken en verhuizen van plek. ( de school zat vol)
De tijd die dat kost is je vrije tijd. Zoals zo veel.