De Volkskrant van vandaag komt onder de titel “iPad-methode brengt als toverstok talent tot bloei” met een groot propagandastuk voor de Steve Jobsscholen. Het stuk heeft weinig journalistieke distantie. Het succes is onverdeeld. (Toegegeven, er zijn nog enkele twijfelaars.) Op een grote foto bij het artikel zien we leerlingen, die ook in de pauze in de weer zijn met hun iPads .Ik vraag me af waarom ze niet met elkaar spelen. Of is dit geposeerd? Uiteraard wordt een leerling naar voren gehaald, die dankzij extra workshops zijn aanvankelijke achterstand met rekenen heeft ingelopen. ”Mogelijk wordt hij voor zijn inspanningen beloond met een televisieoptreden bij DWDD”. Dat is dan mooi voor de bühne en lekker gratis reklame. De Hond en Van Nieuwkerk, vier handen op één buik. Nogal gemakkelijk overigens. In het meer traditionele onderwijs zijn ook genoeg kinderen te vinden, die vorderingen met rekenen hebben gemaakt. Stel je voor dat die kinderen allemaal in taxi’s naar een studio worden gereden. .
We lezen dat de docenten “in deze context” coaches worden genoemd. Wat men daarmee bedoelt wordt niet duidelijk. Zijn het nu coaches of toch docenten. Je kunt ook nog de neutrale term leerkrachten gebruiken. Als het maar onduidelijk blijft. Volgens De Hond is zijn methode een toverstokje waarmee onvermoede talenten tot bloei worden gebracht.. Ook bij leerlingen met adhd – wat volgens De Hond niets meer is dan “opstandigheid tegen het rigide schoolsysteem”. “Want op de Steve Jobsscholen heerst een serene rust. Wie praat doet dat op gedempt volume”. Van alle markten thuis deze toverdokter. Ja, hij lijkt zelfs Emile Roemer (SP) te hebben betoverd. Deze zou het licht hebben gezien bij een bezoek aan basisschool Digitalis in Almere. Nu heb ik in oom Emile nooit een groot licht in de politiek gezien. Jasper van Dijk (ook SP)schort zijn eindoordeel nog even op.
Misschien is dat wel een
Misschien is dat wel een aardige menselijke eigenschap: te denken dat de toekomst beter zal zijn. Hoewel we het verleden ook altijd al beter vinden.
Rust en sereniteit! En meneer De Hond pronkt daarmee! Bij mijn lessen was rust en sereniteit standaard. Minstens 40 minuten lang heerste er (meestal; als het buiten stormt is het lastiger evenals wanneer de Sint in het land is bv) rust en stilte in het klaslokaal. Echt waar. Maar alle vernieuwers hebben mijn methoden daarna constant verketterd! En dan moeten we nu weer zien hoe de nieuwe profeten de 'rust, reinheid en regelmaat' weer zitten te omarmen nadat ze eerst elke traditoneel werkende leerkracht tot reactionaire gevaarlijke gek hadden verklaard.
Ik zit werkelijk boordevol frustraties als ik zulke lui hoor prediken.
En dan weer die reflex van de zeventiger jaren van de twintigste eeuw: de dwarsligger (nu ADHD-er genoemd) verzet zich tegen "het" systeem. Maar natuurlijk. Kleine kinderen verzetten zich al tegen "het" systeem van ouders die iets verlangen. Op de leeftijd van 3 begint dat "verzet" al. Toegeven aan dat verzet had op de lange termijn vaak kwalijke gevolgen (het 'verwende-egocentrische-"liever-lui-dan-moe"-kind–syndroom'). De vernieuwers die eigenlijk zijn blijven hangen in jaren van de hippies, die alleen nu met nieuwe technologische speeltjes hun wanen vervuld denken te zien.
Er zitten vast positieve
Er zitten vast positieve kanten aan een adaptief online oefenprogramma als Rekentuin, zoals gebruikt op de Steve Jobsschool Digitalis. Ik weet niet precies hoe Rekentuin eruit ziet, maarl ik hoop dat als kinderen een opgave fout hebben gemaakt ze op een of andere manier getoond wordt wat de fout was, wat het antwoord wel moet zijn EN HOE JE DAAR AAN KOMT. Mijn zoon werkt in de (in ieder geval enigszins adaptieve) online methode Startrekenen 2F. Als je daar een fout maakt laat het programma zien: “Jouw antwoord was ….; het antwoord moet zijn ….” Punt. Een online uitleg ontbreekt. Als je te veel fouten maakt krijg je extra opgaven en kun je verder modderen met je misschien wel fundamentele misvattingen. Zou mijn zoon niet veel efficienter en diepgaander kunnen leren rekenen bij gezamenlijke uitwerkingen op het bord, waarbij iedereen in de groep in aanmerking komt voor een beurt en waar misvattingen gelijk bij de kop kunnen worden gepakt? Of is dat een stenen tijdperk-aanpak? Overigens kent Startrekenen ook papieren theorie/werkboeken die je naast de computer-versie kunt gebruiken, maar iedereen heeft door die computer zijn eigen leertraject gekregen en dan wordt het toch veel moeilijker om (tussendoor) groepsgewijze instructie te geven. Mijn zoon moet het nu zonder dergelijke vruchtbare interacties in de groep stellen. Jammer.
Het lijkt allemaal een
Het lijkt allemaal een vooropgezette reklamecampagne waar de pers, in dit geval Sander van Walsum mooi intrapt. Wel, toegegeven, goed gedaan. als ook linkse parlementariërs, die geacht worden kritisch te zijn, ervan onder de indruk zijn. In de Volkskrant vanmorgen al een leuke, beetje cynische, ingezonden brief van iemand die schrijft dat leerlingen, die zelfs in de pauze nog in de weer zijn met hun iPad, toch een stuk beter is dan achter elkaar rennen, touwtje springen, voetballen en zelfs gewoon met elkaar praten.
Misschien ten overvloede vertel ik er nog bij dat in het hele stuk geen leraar, pardon coach, aan het woord komt.
Leuke ingezonden brief in de
Leuke ingezonden brief in de Volkskrant van Hugo Pinksterboer in reactie op de foto bij het lovende stukje over het computeronderwijs: 'Nou, dat klinkt toch een heel stuk beter dan dat ze in dat vrije kwartiertje als jonge honden achter elkaar aanrennen, touwtje springen, voetballen en, god weet, zelfs gewoon met elkaar praten'.
Digitalis kan dodelijk zijn
Digitalis kan dodelijk zijn.Pas dus op voor digitalitis!