rechtszaken

Het door SCOL aangeleverde verweer ( 35 punten) hebben de advocaat en ik vanmiddag punt voor punt doorgenomen.

Hij en ik staan op 1 lijn. Hij schrijft de tekst voor aanstaande maandag en ik lever alle bewijsstukken aan.

Welke dat zijn hebben we afgesproken. We wisten van te voren dat we zo snel zouden kunnen handelen, vandaar dat het niet nodig was eerder af te spreken.

In de afgelopen weken heb ik zoveel mogelijk materiaal verzameld: een tweede mailing naar schoolbestuurders gestuurd om data in te winnen.

De AOb nogmaals aangeschreven met het verzoek de financiële jaarstukken van SCOL te krijgen.

Ik heb voldoende spullen om alle uitlatingen die ik doe over mijn inspanningen voor school schriftelijk aan te tonen.

Elke opmerking van SCOL die erop zinspeelt dat ik werk zonder opdracht heb gedaan, kan ik weerleggen met zorgvuldig bewaard mailverkeer tussen mij en het management. Het lijkt me toch niet dat als een manager mailt: “”Je moet je werkachterstand inlopen. Dat is een bindende afspraak. Ik wil nog dit weekend een planning van je ontvangen””

Hij er in feite mee bedoelt: zolang je denkt dat het past.

Elke suggestie van SCOL dat het werk past in de ervoor gegeven uren is zonder enige moeite te weerleggen: Ik hoef alleen elk onderdeel van de lijst van werkzaamheden, door SCOL zelf opgesteld, die in de opslagfactor dient te passen, van een tijd te voorzien en het overduidelijke antwoord rolt eruit: Het kan niet.

Over de gekozen hoeveelheid tijd kun je sjacheren, er is een zeker minimum. Zelfs als je overal het minimum hanteert( wat onzinnig is, maar ja), past het met geen mogelijkheid. Ik ben erg benieuwd of SCOL gaat proberen te suggereren dat 500 uur nakijkwerk in 150 uur past…………. Ze zijn er toe in staat.

Die 500 uur is nog zonder de later geïntroduceerde invoer van RTTI scores. Voor elke toets ongeveer een half uur extra werk. Daar werd geen minuut extra tijd voor gegeven.

De regelmatig opgevoerde coach was ook zo vriendelijk zijn uitlatingen te typen. Uit die mailwisseling blijkt zonder enige twijfel, dat de coach mij ervan probeert te overtuigen dat echt alle voorgestelde werkzaamheden gedaan moeten worden. Hij legt zelfs apart uit, dat het begeleiden van 20 sectorwerkstukken, op onze locatie gewoon onder het mentoraat valt. Zonder enige vergoeding.

Daar hoef ik dan toch niks meer bij te verzinnen? De waarheid is al erg genoeg.

Als je het objectief bekijkt, is het eerlijk gezegd heel erg triest dat een bestuur vasthoudt aan uitlatingen die simpelweg niet waar kunnen zijn. Wat valt er nou te winnen hier?

Is het echt in het belang van het onderwijs, dat een werkhoeveelheid van bijna 1200 uur in 430 uur dient te “passen”? Wat wil men daarmee bereiken? Ik snap het niet. Misschien is dat het hoogste doel van het management: kijken tot hoever je kunt gaan?

Dat lijkt me geen gezond uitgangspunt voor een organisatie. Toch is er niemand die denkt dat dit moet stoppen.

Geen docent heeft kenbaar gemaakt me te steunen, via de inschrijflijst op mijn website.

Geen bond wil aandacht aan de zaak besteden.

Op de vraag om stukken bij een vakbond krijg ik niet eens een antwoord.

De nu lopende CAO onderhandelingen gaan er in elke onderwijssector over, dat de werkdruk te hoog is. Maar de uiterst actuele rechtszaak daarover lijkt wel geboycot.

Jullie, collega’s en bonden, zorgen er helemaal zelf voor dat er tijdens de CAO onderhandelingen geen basis komt voor je zorgen omtrent werkdruk. De werkgevers weten namelijk ook heel goed hoe ze deze informatie op moeten vatten: als er geen enkele belangstelling is voor het daadwerkelijk juridisch aanpakken van de kern van het probleem, is er nog steeds geen sprake van een sterke tegenstand. Voor de zoveelste keer worden eisen gesteld die geen gezonde fundering kennen. Wanneer leert men eens iets?

Hoeveel rotzooi gaat het opleveren, als je eisen gaat verwerken zonder eerst uit te zoeken of de gebruikte bouwstenen kloppen? Misschien lijkt het straks iets op te leveren. Denk je echt, dat werkgevers die zo te werk gaan als die van ons, niet gewoon doorgaan met zoveel mogelijk de waarheid en de realiteit geweld aan te doen?

Er wordt gestaakt, dat is waar. Dat is een signaal.

Hoe rijmt dat met het gegeven, dat er een daadwerkelijke toets wordt uitgevoerd over taakbeleid en dat die straal genegeerd wordt? Het MBO mag een aparte tak zijn, het systeem van taakbeleid is overal hetzelfde.

 

Ik sta daar maandag. Van de AOb heb ik begrepen dat er geen animo is om een medewerker enige tijd aan deze zaak te laten besteden. Er is ook helemaal geen behoefte om zich op de hoogte te houden. Dat kost geld en tijd en dat is te duur.

Zo zij het.

 

Mijn website Iemanddoetiets.nl zit “vol”. Afhankelijk van de kosten komt er meer ruimte. Anders zal ik dingen weghalen om de stukken die maandag in de rechtbank neergelegd worden te kunnen plaatsen.

Ik heb al eerder gezegd dat ik weiger nog meer kosten te maken om anderen op de hoogte te houden. Op gemaakte kosten schiet ik nu al zo’n 700 euro in en dat is heel veel geld voor een eenoudergezin met een WIA uitkering.