Paul Rosenmöller, voorzitter van de VO-raad is volgens de Agoraschool Nikekéi in Roermond “de belangenbehartiger van scholen voor voortgezet onderwijs in Nederland” Let op, hier staat NIET ‘de belangenbehartiger van het voortgezet onderwijs zelf maar van de scholen. Even doordenkend kom je er snel op dat Niekée wel eens de schoolbesturen in plaats van de scholen zou kunnen bedoelen.
Er is dus een organisatie geleid door uitstekend verdienende mensen die, vrijwel losgezongen van het parlement en de regering, naar eigen fantasieën al het Nederlandse voortgezet onderwijs verzorgt en daarvoor vele zakken geld krijgen afkomtig uit onze schatkist. Dat moet door mensen, die helemaal niet met de bizarre, door Lyssenko’s gevoede fantasieën willen meegaan, als een groot onrecht gevoeld worden. Nu dat alles zo duidelijk gesteld wordt is de tijd voor andersdenkenden (de echt denkenden met hun benen stevig op de grond en zonder financiële belangen in het onderwijs) gekomen om een soortgelijke organisatie op te bouwen en een naar verhouding even grote overheidssteun te eisen. Waarom zouden mijnheer Rosenmöller en zijn nieuwe vriendjes en vriendinnetjes alleen recht op al dat geld hebben.
BON zou zich is zo’n mededingende organisatie kunnen veranderen maar zij zou ook de motor kunnen worden voor de oprichting ervan. Van een organisatie met eigen kwaliteitsnormen die een offerte met kwaliteitsgarantie aanbiedt tegen concurrerende prijzen en tegemoet komt aan wensen van dissidente ouders. Voor BON kan het oprichten van zo’n parallel organisatie een handige omweg zijn om haar Deltaplan te realiseren.
De VO-raad is nu zo duidelijk sektarisch geworden dat iedereen aanvoelt dat het accepteren van een concurrerende VO-raad met andere opvattingen over goed secundair onderwijs gewoon fair is. Daarom is nu HéT Moment gekomen om daarmee te starten.
@malmaison
@malmaison
U bedoelt overheidssteun zonder subsidie?
Bij subsidie komen namelijk sturende voorwaarden. Kijk bijvoorbeeld naar het onderwijskundig onderzoek bij het NWO. Deze activiteiten zijn per 2014 in het Nationaal Regieorgaan Onderwijsonderzoek (NRO – eigen website 🙂 ondergebracht, en onder leiding van dr. Jelle Kaldewaij. De centrale subsidievoorwaarden bepalen de inhoud van de onderzoeksopdrachten tot geconcentreerde 'kennis'. Zo vindt de Ouroboros de weg naar de eeuwige cirkelgang van beleidsonderzoek. De mensen die aan de knoppen staan bij de subsidieverdeling zijn het meest belangrijk. Denk in het verleden aan Wynand Wijnen (..), de naamgever van de Wynand Wijnen Education Award. Of Robert-Jan Simons, met 'Mindshifting: (hoe) kunnen we mindsets veranderen?' (afscheidsrede december 2013)
Het kost zeer veel energie en de continue inzet van meer vrijwilligers om BON tot een grotere levendige organisatie voor docenten en ouders uit te breiden. Onderwijsinstellingen hebben veelal beroepskrachten voor PR en communicatie in dienst, die dagelijks in de weer zijn de boodschap van een organisatie aantrekkelijk over te brengen. Het is niet eenvoudig tegen Goliath de VO-Raad (ca. 46 medewerkers, van wie 7 voor PR en communicatie) te ageren. David moet slim zijn en op argumenten winnen. Zo ook bij OCW, en al die andere rijk met subsidie besprenkelde instanties.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen hebben lokale partijen fors gewonnen. Uiteindelijk gaat het om de leefbaarheid voor docenten, leerlingen, ouders, en de maatschappij, dit evident zonder centrale blauwdrukken van totalitaire maakbaarheidsdenkers. Het onderwijs moderniseert omdat de mens zelf weerbaar is, en mee gaat. Diversiteit is geboden. Het huidige onderwijsbeleid geeft blijk van wantrouwen in de flexibiliteit van de mens. Men wordt gevangen gezet in een doctrine.
Het idee van een alternatieve
Het idee van een alternatieve MO-raad is het de mensen er van bewust te maken dat het stapel krankzinnig is om een aantal overbetaalde mensen hun gang te laten gaan bij het verwezenlijken van een onderwijsvernieuwing die bij mislukking ernstige gevolgen voor de kwaliteit van het Nederlandse onderwijs met zich mee zou brengen. Dat kan o.a door de mensen te wijzen op de wartaal die de onderwijsvernieuwende ow-ers die het Nederlanse secundair onderwijs bestieren en hun Lyssenko’s over ons uitstorten. Daar moeten mensen met een gezond verstand toch wel van schrikken. De ouders onder hen zullen zich er dan van bewust worden dat ze nu geen andere keuze hebben dan hun kinderen aan deze avonturiers en goudzoekers uit te leveren en dat ze rechteloos zijn. Het zou al erg genoeg zijn als alleen de overheid zou bepalen wat en hoe hun kinderen moeten leren. Maar particulieren die de macht in onderwijsland gegrepen hebben laten bepalen hoe de onderwijscarrière van jouw kind er uit ziet is absurd en onverdedigbaar. Natuurlijk kunnen de parlementariër wel proberen zich verdedigen door te stellen dat zij het onderwijs in deskundige handen hebben overgegeven maar helaas voor hen zullen zij niet kunnen uitleggen hoe ze dat weten. Ook dreigt in Nederland een tekort aan (vak)bekwame mensen die voor het leraarsvak kiezen. Veel zelfbewuste leraren willen niet graag op een lawaaiige markt (agora) werken maar wel in een rustig lokaal van een BON-school. Het is belangrijk dat die mensen voor het onderwijs niet verloren gaan.
Het is duidelijk dat de arbeidsvoorwaarden voor een leraar op een BON-school heel anders moeten worden dan die welke de overheid en de schoolbesturen voor de huidige scholen bekokstoofd hebben, Het dromenland van de Drummers cum suis mag geen tentakels krijgen om zich aan haar wakkere concurrent te vergrijpen.
De eerste stap op weg naar vrijheid van onderwijs binnen aanvaardbare doelstellingen moet dus de rechtvaardiging van de nieuwe zuil (alternatieve MO-raad) zijn . Vervolgens moet verhinderd worden dat de overheid het onderwijs weer gaat misbruiken voor oneigenlijke doeleinden en moet de nieuwe zuil carte blanche hebben zo lang bij haar de resultaten goed en overeenkomstig gemaakte afspraken zijn. Niemand kan dat een onredelijke eis vinden na wat er allemaal in het onderwijs gebeurd is.
aan Sympathisant
aan Sympathisant
Wij, BONners, hebben `gevoelsmatig` grote twijfel over de juistheid van de theorieȅn die de onderwijsvernieuwers als grondslag voor hun onderwijshervorming gebruikt hebben Wij zien een ernstig kwaliteitsverlies op het gebied van de vroegere doelstellingen van het onderwijs en zien op het gebied van het halen van nieuwe doelstellingen van het onderwijs geen noemenswaardige resultaten. De oude doelstellingen van het onderwijs lijken ons nog steeds erg belangrijk voor successen in het vervolgonderwijs en in de beroepsuitoefening. De meeste BONners hebben een beroep en kunnen onmogelijk blijven strijden tegen de ideeȅn van mensen als Jelle Kaldewij, Wynand Wijnen en Robert-Jan Simons en heel vele anderen dan ook nog eens activistisch worden. Dissidente ouders zullen dus het recht op ander onderwijs moeten ontlenen aan hun rechten als opvoeder en wettelijke belangenbehartiger van hun kind, aan de negatieve balans van het totaal van de onderwijshervormingen en aan het principe dat in een ideale demokratie de meerderheid haar mening niet onnodig aan een minderheid mag opleggen. Demokratie heeft te maken met zo veel mogelijk persoonlijke vrijheid en dan geeft het bij voorbeeld geen pas dat 51% zijn wil oplegt aan 49%. Als 51 % v an de stemgerechtigden meent 100% van het overheidsbudget mag gebruiken voor onderwijs dat zij voorstaat zou zij toch aannemelijk moeten maken dat onderwijs zoals de 49 procent dat wil ronduit slecht is. En dat lijkt mij in het geval van de strijd tussen de hervormers en de BONners onmogelijk
Dit laatste argument is erg belangrijk omdat toegestaan alternatief onderwijs moeilijk van de grond kan komen als het niet gesubsidieerd wordt
Mijn BLOG is nu over de
Mijn BLOG is nu over de zichtbaarheidsdrempel getild. Toch wil ik nog een paar puntjes op de i’s zetten:
Mijn wens is dat er een er parallelle MO-raad van ouders en leraren wordt opgericht zodat de dissidenten onder hen zich kunnen laten horen. De MO-raad van Rösenmöller is een belangenorganisatie van schoolbesturen en het is fair dat ook de andere balanghebbenden ideeën over het onderwijs kunnen laten horen en verwezenlijken Tot de eisen die de dissidente ouders stellen moet dus zeker horen dat aan de macht vanJelle Kaldewei en zijn organisatie een einde wordt gemaakt.