Dit is een discussiepunt op de '32e Panama-conferentie Rekenen-Wiskunde XL', zie *Programma Panama 2014*, blz. 34:
Hannelore Veltman, van de KPC Groep, en Gea Spaans, van School aan Zet, geven op deze conferentie een presentatie over het Masterplan Dyscalculie. De deelnemers worden daarna uitgenodigd met elkaar in kleine groepen in gesprek te gaan over o.a. de vraag:
“Kan een leerkracht met ernstige rekenproblemen of dyscalculie goed rekenonderwijs verzorgen?“.
Slecht kunnen rekenen heeft zo zijn voordelen:
“Rekenzwakke pabostudenten kunnen zich als onderwijzer waarschijnlijk goed inleven in de leerlingen die moeite hebben met rekenen.” , aldus Marc van Zanten, docent Rekenen/wiskunde op PABO Hogeschool Edith Stein en medewerker op het Freudenthal Instituut.
Bovendien “Studenten die moeite hebben met rekenen, openen ook de blik van studenten die daar wél goed in zijn. De rekenwonders realiseren zich daardoor beter dat er als ze voor de klas staan, kinderen zijn die zwak zijn in rekenen.”
Ook de HBO-raad ziet de voordelen van PABO-studenten met dyscalculie:
“De HBO-raad geeft aan dat Pabo-studenten met dyslexie of dyscalculie, die na 3 pogingen hun taal-en /of rekentest nog niet hebben gehaald, een vierde kans kunnen krijgen via een maatwerktoets die bij de examencommissie moet worden aangevraagd.” Aldus Lex Jansen (Senior beleidsadviseur 'Handicap + Studie').
Marc van Zanten beschrijft in *Over de muurtjes heen kijken* een slechte les, gegeven door iemand die kan rekenen, en een succesvolle les gegeven door iemand die niet kan rekenen:
“Praktijksituaties waar instructie bij rekenen voornamelijk het karakter heeft van betekenisloos en trucmatig voor en nadoen komen nog frequent voor. Zoals alle startende studenten heeft Ada vanuit haar eerdere rol als leerling een bepaald beeld van rekenonderwijs. Maar al te vaak is dit een versimpeld en mechanistisch beeld: de leraar is degene die de leerstof overdraagt en de leerlingen leren door daarnaar te luisteren. Dit verklaart mede waarom Ada haar les geslaagd vindt; zij heeft immers haar verhaal gehouden en de leerlingen hebben daar naar geluisterd. Dat er vanuit het vakdidactisch perspectief veel op een dergelijke instructie valt af te dingen, ontgaat haar nog.”
“Maaike is een eerstejaars PABO-student. Zij loopt stage bij meester Joost in groep 7. De eerste stagedag al vertelt ze hem dat rekenen ‘een ramp’ zal worden, daar kan ze zelf niets van, dus de rekenlessen moet hij maar zelf doen. Joost neemt daar geen genoegen mee. Bij de eerste rekenles van Maaike is Joost blij verrast. Maaike laat de kinderen hun oplossingen aan elkaar vertellen. Ze zet oplossingsstrategieën op het bord. Ze bereikt zo, zeker voor een eerstejaars, een hoog niveau in haar les. Maaike heeft zelf helemaal niet in de gaten dat ze goed bezig is.”
Ook een rekenconsultant hoeft niet veel van wiskunde en sterrenkunde te weten om toch inspirerende instructiefilmpjes te maken: *Excellent rekenonderwijs dankzij adviesbureau’s*.
TE GEK VOOR WOORDEN!!!
TE GEK VOOR WOORDEN!!!
Vanaf nu mogen alleen ongeletterden en ongecijferden nog onderwijs geven.
Je hoeft natuurlijk ook niet
Je hoeft natuurlijk ook niet te kunnen praten om taalles te geven.
In vroeger tijden ontleende
In vroeger tijden ontleende een leraar op de middelbare school die van zijn vak veel verstand had en hoogopgeleid was daaraan gezag. Een groot aantal leerlingen respecteerde dat en was bereid met aandacht naar hem te luisteren. Maar ja, vroegere tijden zijn andere tijden.
Een leraar die een toneelstukje opvoert maar van de inhoud ervan weinig begrijpt loopt een groot risico uit zijn rol te vallen. Een slimme vraag van een leerling en vervolgens onzekerheid bij de leraar en BOEM!! Dat geldt, denk ik, ook voor onderwijzers die geen onderwijzer meer mogen heten.
En je hoeft niet te kunnen
En je hoeft niet te kunnen denken om dit te verzinnen……. Laten ze die kletsverhalen eens in Zuid-Korea gaan ophangen (zie het artikel deze week in de Volkskrant van Thomas Friedman: 'Stel hogere eisen aan uw kinderen').
Noodzakelijk en voldoende
Noodzakelijk en voldoende
Is een opleiding tot leraar, succesvol afgesloten met een diploma, voldoende om een goede leraar te zijn? Om deze stelling te betwisten, hoef je uit heel Nederland maar met 1 tegenvoorbeeld op de proppen te komen. Dat is niet zo moeilijk. Ik denk dat elke leraar, zeker op een grote school, in z'n eigen omgeving wel eens iemand is tegengekomen waarbij het lesgeven niet lukte, ondanks het behaalde diploma. Een adequaat diploma is nog geen garantie voor een goed leraarschap. Waar hier leraar staat, kun je eenvoudig een ander beroep nemen. Rijbewijs-chauffeur, artsopgeleid-arts, loodgieter opgeleid-loodgieter, ict opgeleid-ict 'er en ga zo maar door.
Is het noodzakelijk om een goed leraar te zijn zonder diploma? Ook hier is maar 1 voorbeeld nodig om die stelling te ontkrachten. Een ongedipilomeerde die het uitstekend doet. Wie kent ze niet. Vaak verdwijnen ze na enige tijd uit het onderwijs, omdat de eis nu eenmaal is (was) dat je de goede papieren hebt. En ja, dit is ook moeiteloos door te trekken naar andere beroepen.
Op dat punt zijn we nu. Om een goed leraar te zijn is het noodzakelijk en voldoende om het juiste diploma te hebben. Deze stelling is aantoonbaar onjuist. De ontkenning van de stelling is wel juist. Er zijn leraren met het juiste papiertje die het niet goed doen en er geven mensen die niet over de juiste papieren bezitten op een uitstekende manier les. Dat is te ingewikkeld, dus je maakt er het volgende van: Er is in elk geval 1 persoon zonder diploma die beter les kan geven dan in elk geval 1 leraar met diploma. Ook dat is ingewikkeld met dat "in elk geval 1", dus dan wordt het: Iemand zonder diploma kan beter lesgeven dan iemand met diploma.
Klaas Wilms
Een sprong naar het Verenigd
Een sprong naar het Verenigd Koninkrijk, waar dezelfde discussie wordt gevoerd:
Joanna Williams (education editor), ‘What private schools teach state schools – Private schools succeed because of their focus on subject knowledge – it's time the state sector took note.’, Spiked, 22 January 2014
“The report compares the qualifications held by teachers in private and state schools and shows that more teachers in the independent sector hold either a master’s degree or a doctorate. More significant is the difference in the number of secondary teachers holding a first degree in their subject specialism: only 45 per cent of state-school maths teachers have a maths degree compared to 70 per cent in the private sector. However, more teachers in state schools have the Postgraduate Certificate in Education (PGCE) qualification. So, while children at private schools have teachers who are subject specialists, generic teaching skills are considered appropriate for state-school kids.”
“Based on Seldon’s findings,
"Based on Seldon’s findings, it could be reasonably argued that state schools need the following in order to emulate the best independent schools: teachers with, at the very least, a first degree in their specialist subject; a curriculum that is driven by subject knowledge and which provides teachers with an opportunity to teach their specialist subject at a high level; less stringent teacher-training requirements; and more money to offer teachers better pay."
[commentaar van Joanna Williams – hiervoor – naar aanleiding van een op 19 januari 2014 door Anthony Seldon (prominent adviseur van ‘Labour’ PMs; innovaties) voor de ‘social market foundation’ uitgebracht rapport ‘Schools united: ending the divide between independent and state’ – inclusief de bekende kloven tussen ‘rijk’ en ‘arm’ – een nieuwe momentopname – gelardeerd met, vergeef mij, marxistisch statistische logica.]
[De voorgaande bijdragen zijn
[De voorgaande bijdragen zijn voor degenen die een parallel tussen primair en secundair onderwijs kunnen vinden waar het gaat om het bijbrengen van vakkennis door deskundigen, zoals rekenen, en later, wiskunde. De PABO dient adequate onderwijzers af te leveren. Het blijft belachelijk wat voor idioten er inmiddels in de onderwijsperiferie rondlopen. De kwaadwillenden zijn na de onderwijshervormingen in een permanente ombouwoperatie blijven hangen ('follow the money'). Het komt erop neer dat BON jaren op dezelfde trommel moet blijven rammen. Ik ben inmiddels volledig voor de vrijheid, blijheid gedachte te vinden, zoals het vroeger was: ieder kiest zijn eigen denominatie, en laat de ander met rust. Men krijgt dezelfde zak geld om een school te starten, onderwijsidioot of niet, en houdt het moralisme ten opzichte van wat meer of minder succesrijken – naar gelang de heersende mode – voor zich. De ouders, idioot of niet, kiezen wat ze met hun kind willen. De overheid probeert een algemene standaard te handhaven. De ambtenaren en lobbygroepen van de Europese Unie lezen daarnaast nog eens de eigen 'grondwet' na, en zien dat onderwijs geen speeltje voor centralisme mag zijn, of het nu wel of niet goed is voor de fictieve arbeidsmarkt van 500 miljoen burgers (lees: consumenten). Dit vertellen ze eerlijk tegen de elke vier jaar, of korter, wisselende nationale politici, die ze tevens voor ijdelheid, carrièrezucht, en 'daadkrachtig optreden' proberen te behoeden. Deze ambtenaren en lobbygroepen gaan de nationale politici in integriteit en terughoudendheid voor. Hierdoor krijgt de burger de lucht en ruimte terug die deze nu zo ontbeert. Gelukkig zijn de gymnasia behouden na de kaalslag door de horde utopiapredikers. Zucht.]
Wellicht kan ik, die meer dan
Wellicht kan ik, die meer dan honderd lessen nodig had om te slagen, best een prima rij-instructeur worden “omdat ik me kan inleven in mensen die…” Maar alleen als ik nu wel fatsoenlijk kan rijden. Die essentiele voorwaarde lijkt door bovenstaande geciteerden vergeten of bewust verzwegen te worden.
Het zou natuurlijk jammer
Het zou natuurlijk jammer zijn als we onderwijzers die gemotiveerd zijn laten stranden op het behalen van een diploma. Dat zou tot verspilling van talent leiden.
Zolang we niet beter weten moeten we daarom ook apen toelaten tot het onderwijzersgilde. Er bestaan immers een kans dat een aap achter een typemachine een meesterwerk bij elkaar tikt. Het zou toch jammer zijn als we dat talent niet de kans geven in het taalonderwijs.
Het kan niet worden betwist
Het kan niet worden betwist dat een niet tot leraar opgeleide dyslectische homofiele joodse negroide transsexuele in Mongolië als man geboren persoon uit een Spaans-Israelische vader en een Frans-Friese moeder in staat zou moeten zijn om een goede rekenles te geven. Een diploma, ervaring en een pedagogisch getuigschrift is alleen dan nodig als blijkt dat de persoon in kwestie géén goede rekenles kan geven. Een en ander ter beoordeling door het bevoegd gezag.
Als jouw bijdrage van 23.
Als jouw bijdrage van 23. januari 2014 – 22:54, Sympathisant, niet (slechts) ironisch bedoeld is, heb ik misschien eindelijk in jou mijn eerste bondgenoot. Ook ik denk dat BON met haar waarheids-vinding en -verkondiging in de komende jaren niet veel verder zal komen. Ik wil dat het bestuur van BON op een andere manier gaat proberen BON-scholen en BON-onderwijsstructuren van de grond te krijgen. Geen verBONning van alle aspecten van heel het onderwijs maar voor minstens X ꞉꞊ BON voor iedereen het recht op X-onderwijs onder een eigen X-organisatie en X-structuur die niets te maken hebben met de raden voor de verschillende schooltypen naar overheidsindeling en dat natuurlijk voor vele andere X-waarden naar keuze. Overal zijn mensen, ouders, leraren en afnemers van het onderwijs. De enigen die vóór het huidige onderwijs zijn diegenen die er goed geld aan verdienen. Politici die uitkijken naar lucratieve zijsporen of die al zijn opgereden, schoolbestuurdersmet een aparte CAO en leveranciers. Een confœderatie met organisaties van al die anderen moet daar toch wel tegenop kunnen.
Volledig eens met de reactie
Volledig eens met de reactie van Sympathisant van 23-1-2014, 22.54 uur. Precies wat ik ook vind. Leven en laten leven. En als allerlei types Kees Boeke fantastisch vinden, dan moet dat kunnen. Zulk denken scheen in de vijftiger jaren volstrekt normaal!! Terwijl we dit in deze zogenaamde steeds verlichtender 21-eeuwste eeuw zijn gaan beschouwen als een afwijking die niet te tollereren valt (expresfout). Schoolmeesters van slechts 1 garnituur en een zelfde oogkleppengezichtsveld bevolken de onderwijsagenda van de EU-moloch en onze eigenste politici schijnen uit hetzelfde rotte hout gesneden te zijn.
En jammeren op een forum blijkt ook al geen ene zode aan de dijk te zetten. De trein dendert voort en iedereen schijnt aan boord te willen blijven. Alleen een ramp kan die trein nog doen keren. En het is juist die ramp die forumleden willen voorkomen. Maar ze blijven roependen in een woestijn vol leeghoofden.