Uit het bericht blijkt ook dat scholen inderdaad het vuile spelletje spelen van een leraar die voorheen 100% in de bovenbouw lesgaf nu net iets minder dan 50% in de bovenbouw les te laten geven zodat ze deze leraar niet meer hoeven te betalen.
Slim bekeken: een leraar
Slim bekeken: een leraar geeft eerstegraads lessen en werkt lange tijd hard aan het halen van de vereiste bevoegdheid. Niemand van de directie vertelt haar dat ze haar niet goed genoeg vinden om haar na het behalen van de eerstegraadsbevoegdheid naar schaal LD te betalen. Door de leraar niets te vertellen zorg je er voor dat ze goed haar best blijft doen en pas als de tijd om haar te belonen gekomen is probeer je met trucs te voorkomen dat ze tot de LD-schaal wordt toegelaten. Als dat zo gegaan is houdt het bestuur er een gewetenloze exploitatie van leraren op na.
Het is dramatisch. Leraren
Het is dramatisch. Leraren vijf jaar lang (zo lang staat het Entreerecht inmiddels wel in de CAO meen ik) een wortel voorhouden, die mogelijk heel wat leraren heeft gestimuleerd hard aan de studie te gaan in avond- en weekenduren, en dan VLAK voor de ingangsdatum van 1 aug 2014 het feest afblazen. Gaan de bonden dat pikken? Zo ja, gaan de leraren het zelf pikken, of gaan ze hun bonden overrulen dmv wilde stakingen? Of slikken zowel bonden als leraren zelfs deze schoffering gedwee en rest degenen die dit niet wensen te pikken slechts de overstap naar andere sectoren?
dat laatste
dat laatste
Dat komt dan neer op een
Dat komt dan neer op een uittreerecht.
Ik denk niet dat als de
Ik denk niet dat als de docenten en masse het onderwijs verlaten velen van hen ergens anders werk zullen vinden. Ze hebben bevoegdheid voor of anders minsten enige kennis en verstand van het leervak dat ze gedoceerd hebben en in het eerste geval zullen ze, vooral als ze eerstegrader zijn. zelfs veel van het vak afweten. Maar de leservaring die zij bij het onderwijs geven opgedaan hebben zal hen voor vele werkgevers niet waardevoller hebben gemaakt. Voor hun potentiele werkgever buiten het onderwijs staan zij gelijk aan het oudere nieuwkomers op de arbeidsmarkt die bovendien misschien wel veel van hun vakkennis diep in hungeheugen laten wegzinken. En in de tijd dat zij voor hun bevoegdheid studeerden besteedden zij ook nog eens veel van hun tijd aan andere studie-onderwerpen als hun leervak.
Maar misschien is een stiptheidsactie iets. Denise zou daarbij als voorbeeld kunnen dienen. Zij heeft door de rechter laten vaststellen dat de arbeidswet de werkgever niet toestaat onbeperkt met taken op te zadelen die duidelijk meer tijd kosten dan er voor staat. Ik garandeer niet dat ik het helemaal goed formuleer maar wat de besturen doen zou, ook als je uit de CAO zou kunnen opmaken dat het bestuur in zijn recht staat, in strijd met dwingend recht zijn. Het lijkt me dat als leraren in dat geval taken weigeren uit te voeren ze niet ontslagen kunnen worden en recht hedbben op volledig salaris.
Een staking tegen de handel
Een staking tegen de handel en wandel van de schoolbesturen zou in principe niet beperkt moeten blijven tot een opstand tegen enkel de schoolbesturen. Het zijn de politici die eerst van het onderwijs een fantasialand gemaakt hebben waar ze hun leuke ideetjes konden uitleven en die dat gebied vervolgens opengesteld hebben voor een roedel geldwolven om het te gebruiken als jachtterrein. In het bijzonder de PvdA-stemmers onder de leraren zouden zich hun haren uit hun hoofd moeten trekken dat ze hun heil en ziel aan de PvdA hebben toevertrouwd.
Mijn ervaring is dat Mijn ervaring is dat onderwijservaring wel wordt gewaardeerd: veel mensen in het bedrijfsleven zijn niet zo sterk in tactisch doch beslist communiceren, het overzicht bewaren temidden van allerlei verschillende taken en wissewasjes, plannen, omgaan met hectiek, improviseren, presentaties geven enz.
Op het gebied van vakinhoudelijke kennis heeft men inderdaad niet zo’n hoge pet op van leraren, is mijn indruk (in mijn geval was die kennis ook niet erg relevant voor de gemiidelde bedrijfsleven-functie) en een leraar zal dus vaak niet worden aangenomen op het functieniveau waarop leeftijdsgenoten zitten. Ikzelf stroomde als mid-dertiger in in een startersfunctie. Maar bovengenoemde vaardigheden zorgen er wel voor dat je sneller kunt groeien in functieniveau en salaris dan de gemiddelde medestarter.
Aan de uitkomst van de CAO Aan de uitkomst van de CAO-onderhandelingen van destijds zou te zien moeten zijn wat er is ingeleverd of waarvan de bonden hebben afgezien (salarisverhoging?) om het entreerecht in de CAO te krijgen. Wanneer het entreerecht nog voor de ingangsdatum sneuvelt, en het ingeleverde komt niet terug, is dat een blamage voor de onderhandelaars: wisselgeld inleveren en het daarvoor bedongene alsnog niet krijgen.
@classica
@classica
Ik denk dat 'het' bedrijfsleven helemaal niet zit te wachten op berweterige onderwijsmensen. Die mensen blijken vooral geschoold ik theorie en in frasen als 'hoe het moet zijn'. De onderwijswereld staat helemaal bol van zulke frasen.
Maar de praktijk van het bedrijfsleven heeft heel andere motieven, zo heb ik uit ervaring ondervonden. In die praktijk van het bedrijf geldt als eerste hoe het allemaal betaald moet worden! ZEER nuchter! De ondernemer moet financieel rondkomen, dat is zijn allereerste gezichtspunt.
Een leraar denkt nooit aan zulke problemen, want zijn salaris kont als een automatisme. De gezichtsvelden van leraren en ondernemers verschillen hemelsbreed. Die leraar kan zich, vanwege die betalingsautomaat, gaan richten op allerlei theoretische morele kwesties en aldus de "Dutch uncle" gaan uithangen.
Maar de ondernemer moet zich dagelijks het hoofd breken over kwesties als 'hoe betaal ik vandaag mijn werknemers' en 'hoe kan ik weer een jaar baten ontvangen'. In zulke situaties zit een gemiddelde ondernemer echt niet te wachten op een betweterige leraar die zich nooit zorgen over zijn salaris hoefde te maken.
Er bestaat een gigantische kloof tussen huiskamergeleerden als leraren en de praktijk van het ondernemerschap. Die leraren past heel veel bescheidenheid want meestal zit niemand op hun praatjes te wachten!!
Daarmee is huiskamergeleerdheid niet onnodig geworden natuurlijk. Maar die geleerdheid past een heel bescheiden hoekje in het spectrum van alle activiteiten die mensen weten te ontplooien. Want al die 'geleerdheid' lijkt vaak veel op de 'geleerdheid'van de journalist: hij/zij heeft het allemaal van HOREN ZEGGEN.
De leraar is slechts een journalist.
Geen leraar past in zo'n situatie ook maar enige zelfborstklopperij.
@ moby, hierboven
@ moby, hierboven
Dat verschil in mentaliteit en aspiraties : je slaat de spijker op z'n kop ; de song ook : never the twain shall meet.
Detail daarbij : ik heb ik mijn actieve bemoeienis-jaren (met onderwijs, mijn kinderen, "vroegah") in leraarvergaderingen en op ouderavonden meer dan eens gepleit voor een constructie, ongeveer als deze, voor het idee zelfs enkele jaren op een pabo voor gelobbyet :
Beginnende leraren : voor de klas, met "wat aandacht" van oudere collega docenten ; een aantal jaren, 4-5 tot 6-7 ; daarna, al naar gelang van interesse, een baan ergens in een bedrijf of instelling (nee, niet het ministerie), enkele jaren ad libitum, 3-4, 5-6 of mogelijk meer ; daarna (en dat vooral voor banen met teveel routine en zonder ideëel doel, in die tijd de meeste) terug nnaar een seniore positie in een school, waar het reilen en zeilen van alle school-zaken (ook) door seniore docenten wordt gedaan – nix directeur. Zulke scholen (zonder directeur, bedoel ik) bestonden indertijdzja, ze bestaan nog (al kijkt dat anders) !
Van lieverlee zijn de voorwaarden, die door de overheid verplicht zijn gesteld, zo uitgebreid en complex geworden dat een dergelijke collegiale besturing behoorlijk veel moeilijker is geworden – onmogelijk is het n0g altijd niet, zoals klein-schalige scholen bewijzen.
Elders in de wereld (Finland, Zwitserland, Brazilie, Singapore, Afrikaanse landen, China) heb ik gezien dat dit idee go0ed uitvoerbaar is, en nogal wat voordelen oplevert.
Hier (NL) is het nooit aangeslagen. Het wisselschema (docent > bedrijfsbaan > docent) werd niet aanvaardbaar bevonden – teveel heisa, verlies van pensioenrechten, angst, onzekerheid – docenten wilden er niet aan, een enkeling uitgezonderd.
Waarmee ik maar wil zeggen : de maatschappelijke sitruatie van leraren en voor learen-in-spe (beloning, salaris, claims, zekerheid) laat niet toe dat hier zoiets gebeurt.
Reacties zijn gesloten.
Copyright & kopiëren; 2025|WordPress thema door MH Themes
Uit het bericht blijkt ook
Uit het bericht blijkt ook dat scholen inderdaad het vuile spelletje spelen van een leraar die voorheen 100% in de bovenbouw lesgaf nu net iets minder dan 50% in de bovenbouw les te laten geven zodat ze deze leraar niet meer hoeven te betalen.
Slim bekeken: een leraar
Slim bekeken: een leraar geeft eerstegraads lessen en werkt lange tijd hard aan het halen van de vereiste bevoegdheid. Niemand van de directie vertelt haar dat ze haar niet goed genoeg vinden om haar na het behalen van de eerstegraadsbevoegdheid naar schaal LD te betalen. Door de leraar niets te vertellen zorg je er voor dat ze goed haar best blijft doen en pas als de tijd om haar te belonen gekomen is probeer je met trucs te voorkomen dat ze tot de LD-schaal wordt toegelaten. Als dat zo gegaan is houdt het bestuur er een gewetenloze exploitatie van leraren op na.
Het is dramatisch. Leraren
Het is dramatisch. Leraren vijf jaar lang (zo lang staat het Entreerecht inmiddels wel in de CAO meen ik) een wortel voorhouden, die mogelijk heel wat leraren heeft gestimuleerd hard aan de studie te gaan in avond- en weekenduren, en dan VLAK voor de ingangsdatum van 1 aug 2014 het feest afblazen. Gaan de bonden dat pikken? Zo ja, gaan de leraren het zelf pikken, of gaan ze hun bonden overrulen dmv wilde stakingen? Of slikken zowel bonden als leraren zelfs deze schoffering gedwee en rest degenen die dit niet wensen te pikken slechts de overstap naar andere sectoren?
dat laatste
dat laatste
Dat komt dan neer op een
Dat komt dan neer op een uittreerecht.
Ik denk niet dat als de
Ik denk niet dat als de docenten en masse het onderwijs verlaten velen van hen ergens anders werk zullen vinden. Ze hebben bevoegdheid voor of anders minsten enige kennis en verstand van het leervak dat ze gedoceerd hebben en in het eerste geval zullen ze, vooral als ze eerstegrader zijn. zelfs veel van het vak afweten. Maar de leservaring die zij bij het onderwijs geven opgedaan hebben zal hen voor vele werkgevers niet waardevoller hebben gemaakt. Voor hun potentiele werkgever buiten het onderwijs staan zij gelijk aan het oudere nieuwkomers op de arbeidsmarkt die bovendien misschien wel veel van hun vakkennis diep in hungeheugen laten wegzinken. En in de tijd dat zij voor hun bevoegdheid studeerden besteedden zij ook nog eens veel van hun tijd aan andere studie-onderwerpen als hun leervak.
Maar misschien is een stiptheidsactie iets. Denise zou daarbij als voorbeeld kunnen dienen. Zij heeft door de rechter laten vaststellen dat de arbeidswet de werkgever niet toestaat onbeperkt met taken op te zadelen die duidelijk meer tijd kosten dan er voor staat. Ik garandeer niet dat ik het helemaal goed formuleer maar wat de besturen doen zou, ook als je uit de CAO zou kunnen opmaken dat het bestuur in zijn recht staat, in strijd met dwingend recht zijn. Het lijkt me dat als leraren in dat geval taken weigeren uit te voeren ze niet ontslagen kunnen worden en recht hedbben op volledig salaris.
Een staking tegen de handel
Een staking tegen de handel en wandel van de schoolbesturen zou in principe niet beperkt moeten blijven tot een opstand tegen enkel de schoolbesturen. Het zijn de politici die eerst van het onderwijs een fantasialand gemaakt hebben waar ze hun leuke ideetjes konden uitleven en die dat gebied vervolgens opengesteld hebben voor een roedel geldwolven om het te gebruiken als jachtterrein. In het bijzonder de PvdA-stemmers onder de leraren zouden zich hun haren uit hun hoofd moeten trekken dat ze hun heil en ziel aan de PvdA hebben toevertrouwd.
Mijn ervaring is dat
Mijn ervaring is dat onderwijservaring wel wordt gewaardeerd: veel mensen in het bedrijfsleven zijn niet zo sterk in tactisch doch beslist communiceren, het overzicht bewaren temidden van allerlei verschillende taken en wissewasjes, plannen, omgaan met hectiek, improviseren, presentaties geven enz.
Op het gebied van vakinhoudelijke kennis heeft men inderdaad niet zo’n hoge pet op van leraren, is mijn indruk (in mijn geval was die kennis ook niet erg relevant voor de gemiidelde bedrijfsleven-functie) en een leraar zal dus vaak niet worden aangenomen op het functieniveau waarop leeftijdsgenoten zitten. Ikzelf stroomde als mid-dertiger in in een startersfunctie. Maar bovengenoemde vaardigheden zorgen er wel voor dat je sneller kunt groeien in functieniveau en salaris dan de gemiddelde medestarter.
Aan de uitkomst van de CAO
Aan de uitkomst van de CAO-onderhandelingen van destijds zou te zien moeten zijn wat er is ingeleverd of waarvan de bonden hebben afgezien (salarisverhoging?) om het entreerecht in de CAO te krijgen. Wanneer het entreerecht nog voor de ingangsdatum sneuvelt, en het ingeleverde komt niet terug, is dat een blamage voor de onderhandelaars: wisselgeld inleveren en het daarvoor bedongene alsnog niet krijgen.
@classica
@classica
Ik denk dat 'het' bedrijfsleven helemaal niet zit te wachten op berweterige onderwijsmensen. Die mensen blijken vooral geschoold ik theorie en in frasen als 'hoe het moet zijn'. De onderwijswereld staat helemaal bol van zulke frasen.
Maar de praktijk van het bedrijfsleven heeft heel andere motieven, zo heb ik uit ervaring ondervonden. In die praktijk van het bedrijf geldt als eerste hoe het allemaal betaald moet worden! ZEER nuchter! De ondernemer moet financieel rondkomen, dat is zijn allereerste gezichtspunt.
Een leraar denkt nooit aan zulke problemen, want zijn salaris kont als een automatisme. De gezichtsvelden van leraren en ondernemers verschillen hemelsbreed. Die leraar kan zich, vanwege die betalingsautomaat, gaan richten op allerlei theoretische morele kwesties en aldus de "Dutch uncle" gaan uithangen.
Maar de ondernemer moet zich dagelijks het hoofd breken over kwesties als 'hoe betaal ik vandaag mijn werknemers' en 'hoe kan ik weer een jaar baten ontvangen'. In zulke situaties zit een gemiddelde ondernemer echt niet te wachten op een betweterige leraar die zich nooit zorgen over zijn salaris hoefde te maken.
Er bestaat een gigantische kloof tussen huiskamergeleerden als leraren en de praktijk van het ondernemerschap. Die leraren past heel veel bescheidenheid want meestal zit niemand op hun praatjes te wachten!!
Daarmee is huiskamergeleerdheid niet onnodig geworden natuurlijk. Maar die geleerdheid past een heel bescheiden hoekje in het spectrum van alle activiteiten die mensen weten te ontplooien. Want al die 'geleerdheid' lijkt vaak veel op de 'geleerdheid'van de journalist: hij/zij heeft het allemaal van HOREN ZEGGEN.
De leraar is slechts een journalist.
Geen leraar past in zo'n situatie ook maar enige zelfborstklopperij.
@ moby, hierboven
@ moby, hierboven
Dat verschil in mentaliteit en aspiraties : je slaat de spijker op z'n kop ; de song ook : never the twain shall meet.
Detail daarbij : ik heb ik mijn actieve bemoeienis-jaren (met onderwijs, mijn kinderen, "vroegah") in leraarvergaderingen en op ouderavonden meer dan eens gepleit voor een constructie, ongeveer als deze, voor het idee zelfs enkele jaren op een pabo voor gelobbyet :
Beginnende leraren : voor de klas, met "wat aandacht" van oudere collega docenten ; een aantal jaren, 4-5 tot 6-7 ; daarna, al naar gelang van interesse, een baan ergens in een bedrijf of instelling (nee, niet het ministerie), enkele jaren ad libitum, 3-4, 5-6 of mogelijk meer ; daarna (en dat vooral voor banen met teveel routine en zonder ideëel doel, in die tijd de meeste) terug nnaar een seniore positie in een school, waar het reilen en zeilen van alle school-zaken (ook) door seniore docenten wordt gedaan – nix directeur. Zulke scholen (zonder directeur, bedoel ik) bestonden indertijdzja, ze bestaan nog (al kijkt dat anders) !
Van lieverlee zijn de voorwaarden, die door de overheid verplicht zijn gesteld, zo uitgebreid en complex geworden dat een dergelijke collegiale besturing behoorlijk veel moeilijker is geworden – onmogelijk is het n0g altijd niet, zoals klein-schalige scholen bewijzen.
Elders in de wereld (Finland, Zwitserland, Brazilie, Singapore, Afrikaanse landen, China) heb ik gezien dat dit idee go0ed uitvoerbaar is, en nogal wat voordelen oplevert.
Hier (NL) is het nooit aangeslagen. Het wisselschema (docent > bedrijfsbaan > docent) werd niet aanvaardbaar bevonden – teveel heisa, verlies van pensioenrechten, angst, onzekerheid – docenten wilden er niet aan, een enkeling uitgezonderd.
Waarmee ik maar wil zeggen : de maatschappelijke sitruatie van leraren en voor learen-in-spe (beloning, salaris, claims, zekerheid) laat niet toe dat hier zoiets gebeurt.