Hoewel ik met mijn hoofd met appeltaarten en salades bezig ben, keek ik heel even of er op mijn school een nieuwe locatiemanager was.
Ik had vaag iets op gevangen en was nieuwsgierig.
Er is geen nieuwe manager. Maar wat ik wel las op de website van Leidse Hout:
Men gaat havo aansluitingstrajecten ontwerpen. Ik merk dat ik nu een stomp in mijn maag krijg. Ik denk helemaal niet dat ik alles wel even geregeld had: maar die trajecten hadden al klaar en in bedrijf kunnen zijn. Drie jaar geleden ben ik ermee begonnen. Die uren willen ze nu niet uitbetalen omdat ik er geen schriftelijke opdracht voor kreeg.
In de docenten kamer heb ik gepleit voor de juiste aanpak: Ik overdreef etc etc etc.
En nu staat het er alsof het de vondst van de eeuw is.
Ik ben niet kwaad of zo. Ik ben heel erg verdrietig, dat er zoveel tijd en moeite is gedaan door mij, wat allemaal is weggegooid. Geld en moeite om mij te ontslaan, terwijl ik gevraagd heb om dit soort klussen te mogen doen in plaats van teveel uren voor de klas. Het mocht niet. Ik werd ontslagen.
Als het CNVO een voorbeeld wil van hoe het gaat en niet moet: hier is het.
Het bureau waar de school zelf voor betaald heeft, heeft een prachtig rapport gemaakt over hoe geschikt ik ben voor dit soort dingen. Ik bood het aan. Ik vroeg het, smeekte er vrijwel om. Het mocht niet. Ik moest weg.
Alle tijd en moeite die hiermee verspild zijn maken me enigszins beroerd.
Ik ga het toch vragen:
De kosten die ik gemaakt heb zijn inmiddels bijna 2500 euro. Daarvan hoort SCOL er 1500 terug te betalen, maar ze doen alles om dat te vertragen of tegen te houden. Ik vraag om een bijdrage in de kosten, want ik red het zo niet. Op www.iemanddoetiets.nlbij INPUT staat de informatie die je nodig hebt om te helpen. Het zou al prachtig zijn als elke docent die zich betrokken voelt of begint te voelen 12 euro bijdraagt. Dat staat symbool voor een euro per maand. Daarmee kan ik in ieder geval mijn onkosten dekken.
Moderater/redactie, als dit er niet op mag hoor ik het graag.
Nu ga ik de kamer versieren, er worden hier straks verjaardagen gevierd.
Denise
Eén van de redenen waarom
Eén van de redenen waarom school-bestuurderen vaak niet graag eerstegraads lessen door academici wil laten uitvoeren is dat het hen vaak niet lukt om deze op grond van een door eerstgenoemden gewonnen discussie een beleid te laten uitvoeren. Dat is gezagsondermijnend voor het schoolbestuur. Een academicus onderop de werkvloer is een incongruentie in de nagestreefde gezagsstructuur. Maar ook nemen slavenhouders nooit een opstandige slaaf in hun groepje op. Sociale mobiliteit is voor hen ook gevaarlijk. Vandaar dat Denise weg moest.
Het is een grote tegenslag dat de media niet inhaken op de activiteiten van de Toussainte Louverture van onderwijsland. Aandacht op dit moment voor haar activiteiten kan de impact van een gerechtelijke beslissing vergroten. Er zou dan bij een groter publiek inzicht ontstaan in de processen die in de onderwijswereld plaats vinden en in het bijzonder die, waarbij de leraren ontrecht, gedegradeerd en uitgebuit worden. Die tijd voor een bewustwordingsproces ontbreekt als de media er zich toe beperken om pas bij een eventuele spectaculaire uitspraak van de rechtbank over de odyssee van Denise te reppen. Wat Denise misschien bereikt mag in het belang van alle leraren geen eendagsvlieg in de kranten worden. Het grote publiek zal eerder zijn mening bijstellen als het geregeld kleine brokken toegeworpen krijgt en dan een heerlijke taart als Denise door de rechter in het gelijk wordt gesteld. En anders breekt hopelijk de pleuris uit.