Nederlands? Wiskunde?

Vandaag vallen me twee artikelen op, een in het Parool en het andere in NRC Handelsblad.

In dat tweede wordt het eindexamen Nederlands onder de loep genomen door de vicevoorzitter van Leraren in Levende Talen. Leerlingen, vindt hij, moeten voor dat examen geen Nederlands leren, maar Cito-eindexamenvragen. Zijn artikel sluit naadloos aan bij de opmerkingen die ik hoorde van een lerares Nederlands op het VWO. Op mijn suggestie dat leerlingen een bepaalde tekst zeker wel goed hadden gemaakt, omdat die een onderwerp betrof dat ik in mijn les nog recent met ze door had genomen, kreeg ik een vreemd antwoord. "Nee, juist niet!" riep ze wanhopig. "Ik hoop niet dat ze tekst probeerden te begrijpen. We hebben alles gedaan om de intelligentste leerling juist te leren niet na te denken, anders zou zijn eindexamen een ramp worden. Ze moeten juist bewusteloos woorden in de vraag scannen in de tekst en dat stukje – zonder nadenken – overschrijven."

Het tweede artikel staat het Parool. Daar wordt een kort interviewtje gehouden met een leerlinge en een lerares over wiskunde van vandaag. De leerlinge vertelde dat ze niet veel gedaan had als voorbereiding. "Ik sta gemiddeld een 6,5, dus als ik een vijf haal, is het ook goed". En wat zegt de lerares op de vraag wat de leerlingen het lastigste vinden: "Goed uit de tekst halen wat de vraag is. Dat is ook het moeilijkst aan te leren. Er is vaak veel tekst voordat je bij de vraag komt".

Ik constateer dat wiskunde nederlands is geworden. En ik stel voor om Nederlands nu de nieuwe naam Scankunde te geven en Wiskunde óf Nederlands te noemen óf Leeskunde.