“We laten kinderen naar de (grafische) rekenmachine grijpen en straks ook naar vormen van CAS (Computer Assisted Learning) en berusten in een niveaudaling. Het enige dat er op zit is, de referentieniveaus te herzien. Daarin werd fundamenteel gezondigd tegen de opdracht van de commissie Dijsselbloem om niet naar het ‘hoe’ (de didactiek) te kijken maar naar het ‘wat’ (de inhoud van het rekenprogramma).”
Ik vat een reactie samen. Volg de ontwikkelingen in de wiskunde e brief:
Wat zou Freudenthal er zelf van vinden? Ik citeer hem hier (met dank aan Ferdinand Verhulst):
www.few.vu.nl/~jhulshof/17.pdf
Ondertussen blijft de GR heilig:
Is het mogelijk om een
Is het mogelijk om een rekenmachine- of een CAS-chip te implanteren in iedere leerling? Is dat misschien een innovatie waar het onderwijs eens serieus over kan nadenken?
De mogelijkheid om de chip
De mogelijkheid om de chip uit te zetten lijkt me essentieel. Maar misschien zou dit wel helpen om een eind te maken aan de fixatie op de GR, die dominant aanwezig was in het 10-jarige doolwerk van cTWO ( www.beteronderwijsnederland.nl/content/denken-en-doen-siersma-en-de-rekenmachinelobby ) en ook weer de kop op stak in de curieuze bijdrage van redacteur Ton GRoeneveld in zijn wiskunde e-brief van afgelopen zondag. Google en u vindt diens geloofsbelijdenis wel. God is groot, de GR is groter.
Het grootste probleem van de
Het grootste probleem van de rekenproblematiek is dat de rekentoetsen niet openbaar zijn. De kleren van de rekenkeizers worden op deze wijze verborgen gehouden.
—
Bovendien wordt een publieke discussie over de toetsvragen hiermee onmogelijk gemaakt.
—
Overigens, omdat de titel "wiskundejuf" ook door iemand anders wordt gebruikt (o.a. in de wiskundE-brief), schrijf ik voortaan onder de naam Karin (den Heijer)
—
Groet,
Karin, lerares wiskunde (voorheen "wiskundejuf")