In de Volkskrant staat een opinieartikel van Pepijn van Houwelingen met de titel 'Nederlandse topbestuurders: ook voor u tien anderen'. Het verhaal is natuurlijk bekend, maar het is mooi opgeschreven door Pepijn. Blijkt een `technische bedrijfskundige' toch nog ergens goed voor 😉
Reacties zijn gesloten.
Het is jammer dat Pepijn van
Het is jammer dat Pepijn van Houwelingen een vraag open laat of onvoldoende beantwoordt. Als je in de publieke sector "er wel degelijk voldoende geschikte mensen te vinden die voor 60 duizend in plaats van 160 duizend of 260 duizend euro een woningbouwcorporatie kunnen en willen leiden” en toch de duurdere worden aangesteld dan kan dat kan alleen maar als er een gesloten groep mensen is die elkaar de goedbetaalde baantjes doorspelen. Het zou kunnen zijn dat iemand die 260 k.EURO verdient en het een beetje beter doet dan een andere persoon, die met 60 k.EURO tevreden is, zijn organisatie een groot veelvoud van het verschil van 200 k.EURO aan voordeel oplevert en dan is hij natuurlijk dat hoge salaris dubbel en dwars waard. Je moet dan wel in je overwegingen meenemen hoe betrouwbaar je dat “kleine beetje beter” kunt voorspellen. De 260 k.EURO mens draagt door de scheve ogen die hij binnen een bedrijf krijgt omdat hij exorbitant betaald wordt een extra handicap mee. Maar goed, je kunt de gok wagen als je het zo regelt dat je geld, in dit voorbeeld meer dan 200k.EURO, kunt terugvorderen wanneer van een goedbetaald iemand als hij er een puinhoop van maakt. Iets dat daar een beetje op lijkt is het niet uitbetalen van bonussen maar dat is lang niet voldoende. Toen een of andere Zweed Albert Heijn moest redden kreeg hij daar enorm veel geld voor. Terecht, beweerde iemand,want “als het mislukt dan kan hij als goedbetaald crisismanager wel inpakken”. Maar dat is niet de situatie waarin de veelverdieners in de publieke sector verkeren. Redders verdienen daar juist relatief weinig geld. Bij de banken blijken falende bestuurders toch weer op te duiken in andere goedbetaalde bancaire functies. In de publieke sector blijken goedbetaalde mislukkelingen toch nog een riante afvloeiingsregeling te krijgen. Zoiets zou natuurlijk op de mensen die hem hebben aangesteld verhaald moeten kunnen worden.
De onderwijssector lijkt, zoals Professor Heertje dat zei, een organisatie met maffiose kenmerken geworden te zijn. Maar waar zijn de Falcones en de de Borsellini? Onze wetten zijn blijkbaar zodanig dat de capi zich bij het lucratief omgaan met overheidsgelden aan de wet houden. Het lijkt mij daarom dat veel van onze politici hetzij onbekwaam zijn hetzij besmet.
Deze jongen kan schrijven. En
Deze jongen kan schrijven. En het is nog waar ook.