www.scienceguide.nl/201301/salarisdebat-ho-weinig-diepgaand.aspx.
Argumenten voor een hoge beloning van bestuurders
“De wet op de beperking van topinkomens in hoger onderwijs en andere sectoren is een feit. Maar hoe doordacht zijn de argumenten daarvoor uitgediept? Teun J. Dekker (Universiteit Maastricht) komt met een nogal ontnuchterende internationale politieke vergelijking. Dekkers Maastrichtse onderzoeksteam vergeleek het beloningsdebat in zeventien Europese, Aziatische en Amerikaanse democratieën, waaronder Nederland.”
- Een veelgebruikt argument is dat gematigde beloning gemotiveerde mensen zou aantrekken, die betrokken zijn bij de publieke zaak en ‘dichter bij het volk’ staan. Hun interessante, mooie werk en de goede arbeidsvoorwaarden zouden een lager salaris compenseren. Zij hoeven daarom ook niet zoveel te verdienen als hun collega’s in het bedrijfsleven. Als we stellen dat dit interessante, mooie werk lagere salariëring compenseert, moet bestuurswerk in het bedrijfsleven wel vreselijk zijn, gezien de hoge salarissen daar.
- Je kunt je afvragen of hogere salariëring niet juist de kwaliteit van de publieke sector bevordert. Om die reden worden publieke bestuurders in bijvoorbeeld Singapore marktconform betaald.
- Het argument dat lagere lonen de kloof met het publiek verkleinen, snijdt geen hout. De kans bestaat dat je juist mensen uit de vermogende elite aantrekt omdat zij zich een beperkter salaris kunnen veroorloven. En dat wil men met dit argument juist voorkomen.
- Zo is een terugkerend argument dat publieke bestuurders niet te veel mogen verdienen omdat zij ‘toch’ van ons belastinggeld worden betaald. Maar voor veel andere overheidstaken speelt dat belastinggeld-argument minder een rol: de verbouwing van het Rijksmuseum, of de nieuwe Hanzelijn hadden vast ook goedkoper gekund, al was het resultaat dan minder mooi geworden.
@ Teun J Delkker, @
@ Teun J Delkker, @ Universiteit Maastricht :
Paying the Public Sector
Dr. T.J. (Teun) Dekker (m) 20-09-1980, Utrecht, UM – University College Maastricht/Maastricht Graduate School of Governance
People often discuss the moral justification of top-wages in the public sector, frequently with moral outrage. This project examines whether that outrage is justifiable, by critically evaluating arguments that are made in this debate in a variety of political cultures.
Deze Teun meent : (cit.) Je kunt je afvragen of hogere salariëring niet juist de kwaliteit van de publieke sector bevordert. Om die reden worden publieke bestuurders in bijvoorbeeld Singapore marktconform betaald.
Sprookje :
Lang geleden, toen de mensen (en universiteitsgeleerden) nog wwisten wat maat houden was, bedacht een professor in Singapore de Law of Parkinson.
Al voor 79 dollarcent kan Teun terecht voor resultaten van grondig onderzoek naar overbetaalde functies :
www.fantasticfiction.co.uk/p/c-northcote-parkinson/parkinson-law-complete.htm
Maar, lieve lezertjes, dat was lang geleden, vóór de intrede van universiteits-on-geleerden. Sindsdien is er veel veranderd : het teloor gaan van wijsheid. En zo is't duzz gekomen :
(news item, 2009) : UM filosoof dr. Teun Dekker krijgt Veni-beurs : “Een hele eer om als filosoof zo’n beurs te krijgen. Ik kan me voorstellen dat ze het liever aan echte wetenschappers geven.”
uit : www.maastrichtaktueel.nl/tag/teun-dekker/
Wow ; wat een voorstellingsvermogen. Dat had Parkinson wel willen verdubbelen : 1.58 dollarcent ; exclusief postzegel en envelop.
Haasje-over
Haasje-over
In de collectieve arbeidsvoorwaardenvorming kennen we het verschijnsel loonnavolging, waarbij een leidende CAO als voorbeeld dient voor de loonvorming in andere sectoren. Dit kan een loonopdrijvend effect hebben; het haasje-over effect. Je hebt daar wel sterke vakbonden voor nodig en een gunstige economische wind.
Hier zien we een min of meer vergelijkbaar verschijnsel als in een lachspiegel. Als gevolg van het openbaren van salarissen bij woningbouwcorporaties, onderwijsinstellingen en dergelijke, bleken toplui dingen te krijsen als: "Als die lul zoveel verdient, wil ik het dubbele"", schrijft Sheila Sitalsing in de Volkskrant van 2 januari. "En ze kregen het nog ook".
De wrevel bij BONners over de
De wrevel bij BONners over de hoge topsalarissen in het onderwijs komt vooral voort uit het idee dat grote scholen, veel nascholings- en begeleiding-instituten, veel overhead en veel onderwijs- en onderwijsoraganisatie-vernieuwingen overbodig zijn en bovendien nog vaak het onderwijs schaden. Daar komt nog bij dat als een topbestuurder ook nog zijn foute werk fout doet, hij niet zonder een aantrekkelijke ontslagpremie wordt weggestuurd.
Ik herinner me nog dat ik op familiebezoek in Singapoer in een plaatselijke krant las dat de Singapoerese beambten die contacten onderhielden met met hooggeplaatsten uit handel en industrie veel meer gingen verdienen en dat de stadstaat zo hoopte te voorkomen dat hun vertegenwoordigers onder deden voor hun gesprekspartners. Dat leek me toen en nu ook nog een goed besluit volgend op een correcte redenering.
Los van de door Seger
Los van de door Seger gesignaleerde wrevel m.b.t. het presteren van de bestuurders ligt het er naar mijn mening aan hoe je tegen de organisatie van het onderwijs in zijn huidige vorm aankijkt.
Of:
Je beschouwt verzelfstandigde grote onderwijsorganisaties, universiteiten, hogescholen, ROC's, als in wezen grote ondernemingen, die weliswaar met publiek geld worden gefinancierd naar zich verder als echte marktpartijen moeten gedragen. In dat geval moet je de salarissen van de bestuurders vergelijken met die van andere captains of industry en verdienen ze misschien nog te weinig.
Of:
Onderwijsorganisaties hebben primair een publieke functie en bestuurders daarvan zijn daarmee het best te vergelijken met anderen, die belangrijke publieke functies vervullen. In dat geval is de huidige salarisbeperking tot 130 % van een ministerssalaris alleszins gerechtvaardigd.
Hier valt verder nog heel veel over te zeggen maar ik wil me beperken tot de constatering dat de verwarring wordt gecreëerd door het hybride karakter van het huidige stelsel. Overigens is er niet alleen in Nederland onvrede over de hoogte van de beloningen in publieke functies. In Duitsland maakt nota bene de leider van de SPD, Peter Steinbrück, zich drukker over het salaris van de bondskanselier dan Angela zelf.