De onderwijswereld heeft weer een nieuw onderwerp van gesprek: zijn aparte jongens- en meisjesklassen zinvol of niet. Deze vraag werd afgelopen weken opgeroepen door de besturenbond en de minister heeft inmiddels geantwoord dan een proef op kleine schaal toegestaan is. Niets aan de hand dus. Onderzoeken of iets misschien beter kan, gebeurt al van voor Theo Thijssen. Opmerkelijk verschil met vroeger is dat er nu marktpartijen zijn die hieraan geld willen verdienen: Het APS begint een expertisecentrum. En hiermee is een ideetje tot markt gemaakt. Het geld dat daarmee gemoeid is komt indirect of direct van de belastingbetaler en wordt onttrokken aan de werkvloer.
Los van het geld is het ook tekenend voor de status van het beroep van leraar. In plaats van een kleinschalig experiment waar docenten samen over spreken, wordt het geprofessionaliseerd, dat wil zeggen gedeeltelijk uit handen van de docenten genomen, hetzij direct, hetzij in de vorm van “ondersteuning”. Ik zie de formulieren en trainingen al voor me.
Resultaat van dit alles: minder geld naar de werkvloer en minder inbreng van docenten in hun eigen werk.
zie je wel
een nieuwe loot aan de commerciele onderwijsstam
Wat is professionalisering?
Werd er zo’n 5 jaar geleden niet over de professionalisering van de LERAAR gesproken? Wat zouden ze daar toen mee bedoeld hebben? Ik dacht dat het de bedoeling was dat eertegraders ook wetenschappelijk onderzoek in het kader van hun beroepsuitoefening zouden doen!
Seger Weehuizen
professor of professioneel
Er is een wereld van verschil tussen beide termen. Daar waar professor (hopelijk) staat voor onderzoek en autonomie, staat professioneel voor voorspelbaarheid en nauwgezette uitvoering van wat anderen hebben bepaald.
Professioneel
“Professioneel”en “professionalisering”behoren naar mijn idee tot de meest misbruikte begrippen en betekenen onderhand helemaal niets meer. In plaats van te zeggen dat iets goed is of niet goed, waar of onwaar is, oordeelt men steeds meer in termen van professioneel of onprofessioneel en daarmee zou dan alles gezegd zijn. De onlangs opgestapte burgemeester van het stadje Schiedam verdedigt zich tegen het over haar uitgebrachte, vrij vernietigende integriteitsrapport met te zeggen dat het rapport onprofessioneel is. Over de daarin naar voren gebrachte feiten laat ze zich, waarschijnlijk wijselijk, niet uit.
Triest en
om moedeloos van te worden….
Waarom niet gewoon investeren in betere, hoger opgeleide, en bevoegde docenten. Dan gaat het niveau van de jongens (en ook van de meisjes) vanzelf weer omhoog. Den Haag weigert dit in te zien.
Steeds wordt er met van alles en nog wat geëxperimenteerd, terwijl de OORZAAK van de achterstand van zowel jongens, als meisjes, niet wordt aangepakt: namelijk het NIVEAU van de docenten. Dat moet omhoog en beter. Want of het nu jongens of meisjes zijn: het niveau van leerlingen wordt uiteindelijk grotendeels bepaald door het niveau van de man of vrouw die voor de klas staat.
Overigens is het schandalig dat een “commercieel bedrijf” dit onderzoek gaat uitvoeren. Dat zal k…….met geld kosten en de uitkomst kunnen we dan al min of meer vooraf invullen. Of zie ik dat misschien helemaal verkeerd?
APS
Wat we nodig hebben is een samenhangend en onderbouwd verhaal over APS.
Aparte draad, zakelijk, inhoudelijk, zonder emoties.
Joost Hulshof
Tabasco via APS: Ans ter Haar (docente Engels) doet verslag
www.aps.nl/APSsite/Onderwijssectoren/Projecten/Talen/Tabasco/
digischool.kennisnet.nl/community_en/bestpractices/hetnieuweleren
Twee citaten uit het stuk van Ans ter Haar (docente Engels op een VMBO) over de resultaten van de Tabasco-pilot op haar school:
“… de examens zijn achter de rug. Over de KB-groep ben ik redelijk tevreden. Meer was er niet uit te halen. Ik kom op een gemiddelde van een 6,0. Vergeleken met andere jaren, is dat best goed. De BB-groep heeft daarentegen veel minder gescoord. Nu was daar ook wel de verwachting naar, maar het nakijken van die examens heeft toch wel een beetje buikpijn veroorzaakt. Ik heb nog nooit zo’n slechte score gehad. Wist ik nu maar waar het fout gegaan is, dan kon ik er iets aan doen. Ik heb echter geen idee. De angst een slecht resultaat te behalen, heeft er voor gezorgd dat ik die kinderen twee jaar lang bedolven heb onder oefening in leesvaardigheid. De beginsituatie was al niet best. Ik kan nu niet anders bedenken dan dat ik die kinderen twee jaar lang dingen heb laten doen waar ze eigenlijk nog niet aan toe waren en dat heb ik niet in de gaten gehad. Nu kun je in een groep niet verwachten dat iedereen een voldoende haalt, maar een gemiddelde van 5,1 is toch wel erg slecht. Een heel kleine pleister op de wond is dat het resultaat over de gehele linie schrikbarend slecht was in BB. Dat ik er dus uitspring met het slechte resultaat, is niet het geval. Een tijdje heb ik er wel over lopen piekeren. Wat moet ik nu doen om dit niet nog een keer te hebben?”
“Wat kan mij dat examen schelen! Toetsen op één vaardigheid, één waar veel van deze leerlingen sowieso al moeite mee hebben. Moet je eens kijken wat deze kinderen hier gedaan hebben! En wat ze geleerd hebben! Als er iemand is die mij op dat examen af wil rekenen, dan moet ie dat maar leuk doen! Pfff”.