21 Reacties

  1. Sugatra Mitra
    Sugata Mitra:

    “Het curriculum heeft zijn betekenis voor een groot deel verloren. Het curriculum voor de lagere school is bedacht door tachtigjarigen die bepalen wat achtjarigen moeten weten, en die hebben daar geen trek in.”

    “Je moet kinderen niet vertellen dat de zon opkomt in het oosten, maar ze vragen waar de zon opkomt. Het huidige curriculum zit vol met doctrines. Die moeten er allemaal uit.”

    “Kennis die je via internet kunt opzoeken, hoef je niet in je hoofd op te slaan.”

    “Kinderen kunnen zichzelf alles leren.”

    “A teacher that can be replaced by a computer should be.”

    Wilfred Rubens:

    “Mitra ziet een belangrijke rol voor ICT weggelegd. Een voorbeeld waren tien jaar oude kinderen die zelfstandig biotechnologische zaken zoals DNA moesten leren. Mitra is begonnen met een pretest. 5% van de leerlingen had deze test voldoende gemaakt. Via zelfgeorganiseerd leren met behulp van internet werd dit percentage opgehoogd naar 30%. Daarna werden de leerlingen begeleid. Niet door een vakinhoudelijk expert, maar door een ‘cloudgranny’: een ‘oma’ die leerlingen uitsluitend aanmoedigd, bewonderd en bekrachtigd. Hierdoor werd de score opgehoogd naar 50%.”

    • per definitionem
      In landen waar het oosten met “orient” wordt aangeduid zou het goede antwoord op de vraag “Waar komt de zon op” moeten zijn “per definitionem in het oosten”
      Seger Weehuizen

    • het DNA van Sugatra Mitra
      Kijk, kijk, daar is er weer eentje. Petje af voor deze intelligentiale (rijmt op geniale) electronica-promotor.
      Geweldig idee : die kleuters die de zon zien opkomen – zelf doen. Wat een sukkels dat al die docenten daar tachtig jaar geen trek in hadden.

      En, inderdaad, “je moet gemapipuleerde kennis niet in je hoofd opslaan”, dat kan veel beter via de manipulerende Google – brengt controle en meer op *, het gaat toch al so slecht met de economie ; en dat komt weer door tachtigjarige boekhouders (zie een post elders).

      Nog maar ff verder dan. “Kinderen kunnen zichzelf alles leren”. Zeker, sure, mais oui, selbstverständlich, seguramente.
      Wel vervelend dat mijn dochter (PhD cum laude, celbiologie) nu te oud is om, als tien-jarige leerling, het DNA zelfstandig uit te vinden. Had ze mooi Crick & Watson voor schut gezet, en de Nobelprijs gekaapt **. Stonden nu die Crick & Watson te kijk als klungels, ongeveer zoals boekhouderaccountants na de crisis van 2008.

      Of, te kijk, zoals Wilfred Rubens in februari 2012. Maar er is hoop voor tien-jarigen. Klunzig zoals onderwijsondeskundigen kunnen ze nog altijd worden.
      Het slagingspercentage is > 90 percent, niet die schamele 50 percent van Rubens, duzz.
      En, vergeet niet, boekhouders hebben broodnoodzakelijke competenties, zoals het verdoezelen van financieel mislukte transacties in school-organisaties ; op voowaarde dat hun academisch geschoolde onvermogen is bijgeschaafd met het keuzevak onderwijsondeskundologie, 30 studiepunten.

      Komt toch nog goed dan. Het houdt de boekhouders van de straat, en bezig. Kan je van alu-hoedjes of capuchonnetjes niet zeggen.

      maarten

      * hier zet men koffie en over
      ** goed idee : Nobelprijs, gesponsoord door Rubens, voor tien-jarigen

      • Het is toch handiger wanneer
        Het is toch handiger wanneer je op de schouders van reuzen kan staan dan wanneer je zelf alles opnieuw moet uitvinden. Hoe krijg je dat aan deze mensen uitgelegd?

  2. Belinda Terlouw
    Belinda Terlouw:

    • De Stichting Goed Rekenonderwijs verspreidt ongerustheid over het Nederlandse rekenniveau en dat vind ik op twee manieren verkeerd. Allereerst is gebleken dat we het in internationaal opzicht helemaal niet zo slecht doen. Ten tweede wordt ons, het Freudenthal Instituut, deze vermeende achterstand in de schoenen geschoven.
    • Mariska Milikowski vertelde in het artikel dat ze kinderen heel snel leerde vermenigvuldigen door tafels te stampen. Ik weet een andere snelle methode: ik ben een keer met de kinderen naar de supermarkt gegaan en heb ze in één morgen leren vermenigvuldigen! Ze kregen daar de essentie van het vermenigvuldigen door. Als een kind dat niet begrijpt, kan het misschien wel de tafels opzeggen, maar als je dan vraagt ”Wat is 6 x 12?”, zeggen ze: “Dat hebben we nog niet gehad”.
    • Als een kind niet in staat is om 5 x 7 = 35 uit te rekenen en je houdt het maar steeds voor -via de tafels- dat het 35 is, dan behaal je een schijnresultaat. Dan zegt het netjes op commando 35, maar kan het dan ook zeggen hoeveel 5 x 27 is, heeft het daar dan de vaardigheden voor? Daar heb je een cognitief netwerk voor nodig dat eerst in je hoofd moet worden gevormd.
    • Een trucje gebruik je bij vierentwintig drie-dertiende gedeeld door zevenvijftiende, als dat überhaupt een opgave is die je ooit tegenkomt. Maar als bij ‘normale’ rekenopgaven op basisschoolniveau een trucje het zicht beneemt op wat je eigenlijk aan het doen bent, kan het ook tot grote misverstanden leiden, zelfs bij sterke rekenaars.
    • Uit onderzoek is gebleken dat door het verwoorden van en reflecteren op denkprocessen, kinderen zich bewust worden van wat ze hebben gedaan. Op cruciale leermomenten is het heel belangrijk dat kinderen de ontdekkingen die ze hebben gedaan, delen met andere kinderen. Mij gaat het erom dat het kind zelf mag leren denken.
    • Is dat wel eerlijk naar ouders toe?
      Kinderen in een morgen leren vermenigvuldigen? In de supermarkt nog wel? Dat moet wel een leugen zijn, want dat is onmogelijk.
      En waarom moeten kinderen leren rekenen in de supermarkt? Is dat de voornaamste plek waar het kind rekenproblemen ontmoet? Is dat zelfredzaamheid? Afrekenen in de supermarkt?
      En dan dat slot: Het kind zou zelf mogen leren denken. Maar we hadden het over rekenen, niet over de vraag of een kind zelf mag leren denken. Bij rekenen heb je toch echt goede en foute antwoorden en is een kind, als het moet vermenigvuldigen, meer gebaat bij de automatismen van de tafels, dan bij het voortdurend naar boven moeten halen van lange redeneringen.
      Maar goed, daar is op dit forum al meer dan genoeg over geschreven.
      Vernieuwers blijken niet voor rede vatbaar.

      • Onderwijsvernieuwers zijn anti school
        Je kunt er een hele psychologische of sociologische analyse op loslaten, maar uiteindelijk zijn onderwijsvernieuwers simpelweg anti-school. en daarin hebben ze dan natuurlijk veel volwassenen mee. Want zeggen dat je erg voor school bent en daar vroeger veel leerde is toch een beetje “nerdy”.
        Wat opmerkelijk en verontrustend is, is dat docenten en politiek dat hebben laten gebeuren, dat hebben bevorderd zelfs. Maar gelukkig heeft BON wat betreft de pblieke opinie al heel veel gewonnen en maken we deel uit van een “veranderende tijdgeest” die zich afkeert van de postmoderne golf van lulkoek die tot 10 jaar geleden erg trendy was.

      • Intussen las ik op internet
        Intussen las ik op internet hoe de kinderen hadden gewerkt in de supermarkt. Ze waren er op zoek gegaan naar tafelsommen: verpakte zakdoeken kon je zien als 2 x 4 of als 4 x 2, verpakte toiletrollen als 3 x 2 of als 2 x 3, verpakte gevulde koeken als 2 x 6 of andersom enz. Dat is op zich wel waardevol: het leren herkennen van tafelsommen. Maar dat is iets anders dan het kennen van de antwoorden.
        Overigens zie ik in een draad van nov. 2009 op deze site al dezelfde uitspraken van Terlouw. Ouwe koek dus.

        Mitra is hier ook al eens eerder aan bod gekomen. Ook daar: het vinden van een antwoord op internet is, net als het vinden van een antwoord in een encyclopedie of woordenboek, toch echt iets anders dan het bezit van kennis.

        • moby en de supermarkt
          ref : hierboven

          excuus, waarde bonners, pas nu, eindelijk, begrijp ik waar het nederlandse basisonderwijs toe opleidt :

          kruideniers

          maarten

    • Daar gaan we weer…
      …met de hardnekkig door het FI gepushte misvatting dat de regel “delen door een breuk is vermenigvuldigen met het omgekeerde” een “trucje” zou zijn. Dat is geenszins het geval. Deze regel volgt logisch uit de eigenschap dat een deling feitelijk een omgekeerde vermenigvuldiging is, bijvoorbeeld delen door 4 is hetzelfde als vermenigvuldigen met 1/4.

      • wiskundig aangetoond
        Wat nieuwe rekenaars een trucje noemen is gewoon de eigenschap van getallen.

        Een breuk vermenigvuldigd met zijn omgekeerde is altijd 1.

        Dus X maal 2/5 maal 5/2 = X

        Dan ook X maal 2/5 = X : 5/2
        (analoog aan 2 x 4 x 5 = 40 dus ook 2 x 4 = 40 : 5)

        Dan keren we de som om
        X : 5/2 = X maal 2/5

        Dit is misschien zelfs aan basisschoolleerlingen uit te leggen.

  3. Spectaculair resultaat!
    Ik kan me voorstellen dat die kinderen na al dat gedoe 50% goed antwoorden op de meerkeuzetoets:
    a. Het DNA is een spiraal
    b. Het DNA is een drogist
    c. Het DNA is een afkorting van De Nieuwe Achterlijkheid

  4. de IKEA-meubelmaker
    Kinderen ontdekken helemaal zelfstandig hoe ze met de computer kunnen omgaan. Ongelooflijk.
    Of werd die computer niet eerst voorzien van een groot gebruikersgemak?
    Het is hetzelfde als juichen dat neef Jan helemaal vanzelf meubelmaker werd, omdat hij een voorgefrabiceerd IKEA-meubel in elkaar wist te schroeven.

    • Kijk uit met je vergelijkingen
      Het antwoord van de vernielers zal hier zijn dat dat inderdaad zo is, maar dat we ons wel moeten beseffen dat, dankzij ikea, kinderen dat stomme schroeven, schuren, timmeren en lijmen niet meer hoeven te leren. De moderne meubelmaker maakt gebruik van de moderne middelen en zet Ikea in elkaar. Dat heet vooruitgang.

      Het is gemaksonderwijs. Versuikerd onderwijs, zonder hard werken, zonder frustraties, maar helaas ook zonder echte (enige) kennis.

      Nu is er vanuit een bepaald abstractieniveau ook wel wat voor te zeggen. De ICT-er van nu hoeft de fetch and execute cycle van de cpu niet meer te kennen of assembler te leren. Het is echter zaak om de theoretische basiskennis te scheiden van toevallige implementaties. Die theoretische basis is bij echte vakken bijna altijd blijvend en zo niet dan is het tenminste een goede basis om hernieuwd inzicht te kunnen begrijpen. Onderwijsvernielers kiezen voor de toevallige hedendaagse implementaties, die in zichzelf al uiterst ledig zijn, maar ook nog eens een keer weinig duurzaam.

      En dat laatste is dan niet erg, zo zal worden beweerd: kennis veroudert tenslotte. En zo creëert men eenadhd wereld uit het adhd onderwijs.

  5. experiment in Turijn; de leugen
    Deze zelfde Mitra deed een experiment in Turijn op grond waarvan hij ‘aantoont’ dat kinderen zichzelf kunnen leren.
    Hij stuurde de leerkracht weg, trad zelf de klas binnen en stelde de klas een vraag in het Engels (de kinderen spraken geen Engels).
    Vervolgens zegt hij dat de leerlingen (welke leerlingen eigenlijk; een paar handigerds?) zijn vraag wisten te vertalen met google (knap hoor). En warempel, de kinderen wisten het antwoord op internet te vinden.
    Daaruit blijkt dan dat zij zichzelf kunnen leren.

    Ook de vraag ‘Where is Calcutta’ bleek de klas (de klas?) met behulp van internet te kunnen beantwoorden.

    Dan komt Mitra met een uitsmijter die de zaal die luistert naar zijn lezing, doet omvallen van verbazing. Hij stelt de 10-jarigen deze moeilijke vraag:
    ‘Who was Pythagoras and what did he do?’

    En waarempel, na enige tijd kwam de stelling van Pythagoras op hun computerschermpje tevoorschijn. De zaal barst uit in een ovationeel applaus: die 10-jarigen hadden zomaar zichzelf de stelling van Pythagoras geleerd!
    Mitra eindigt ermee dat die kinderen zo ook de relativiteitstheorie kunnen leren/vinden. En suggereert dan dat er vervolgens niets meer te leren overblijft.

    De goeroe is niet zomaar iemand, hij is professor. Maar zijn lezing toont m.i. niets aan, hoewel de zaal onder de indruk schijnt.

    • Wat ik me afvraag is of….
      deze “wetenschappers” hun eigen kinderen ook zo laten leren en dan verwachten dat zij glansrijk door hun schoolcarriere heen rollen en al hun talenten ontplooien, zomaar helemaal uit zichzelf. Ik denk………….van niet.

      Marina

      • een bekend geluid
        Ach, een heleboel linkse politici sturen of stuurden hun kinderen bij voorkeur ook niet naar een scholengemeenschap. het is wat met die hervormers.
        Seger Weehuizen

  6. de claim van Mitra
    Zijn claim is: zet 4 of 5 kinderen rond een computer met internet (het moet in groepen; kinderen leren van elkaar; individueel lukt het niet), stel ee goede vraag en laat het de kinderen zelf verder helemaal uitzoeken (ook niet ingrijpen als ze even liever willen spelen). Bemoedig ze voortdurend als een vriendelijke oma die versteld staat van wat die kinderen allemaal kunnen.

    Hij beweert dat, als je een paar weken later die stof individueel overhoort, de kinderen zonder computerhulp de juiste antwoorden nog steeds weten te geven. Er is dus echt geleerd, aldus Mitra.

    Welnu, zo’n experiment is gemakkelijk te doen in het klaslokaal.
    Zie voor uzelf of het klopt.
    Overigens kwam ik in een interview tegen dat Mitra al betwijfelt of wiskundeonderwijs volgens deze methode helemaal zal slagen.

    • een dagje supermarkt
      met z’n vijven rond de computer, samen leren, eigen kennis construeren, maar……
      DE LEERKRACHT STELT EEN GOEDE VRAAG!!! Die bepaalt dus toch waarover geleerd dient te worden en als het goed is heeft diezelfde leerkracht vooraf toch ook wel bedacht welke doelen behaald moeten worden.
      Waarom al die moeite?
      Dit lijkt toch echt op gewoon traditioneel leren en daarvoor zijn er methodes, ervaring, enz. Ook dan bepalen leerkrachten wat geleerd moet worden, aan welke eisen die leerstof dient te voldoen, alleen besparen zij zichzelf en de leerlingen de moeite om het wiel opnieuw uit te vinden. Geef die kids gewoon dat leerboek, bespreek, laat zien, doe voor, doe samen, een plaatje, een praatje, maak het interessant, maar ga niet achterover zitten afwachten…….of nee, langslopen en complimenten uitdelen.
      Zelf kennis creeëren????? Hoe moeten kinderen dat doen die niet zo goed spellen (hoezo opzoeken), weinig begrijpen van wat ze lezen, niet zo gemotiveerd zijn om te leren, (veel) werk te verzetten voor onbekend resultaat of geen interesse hebben in het onderwerp?

      ONZIN! zeggen de vernieuwers dan, alle namen van de Pokemons konden ze ook zonder moeite leren??? Dat leren ze samen, met en van elkaar.
      Ehhhh…..Ja, dat klopt, maar daar komt wel heel veel aanbod, motivatie, onderlinge competitie, interesse, status (ook niet de minste), reclame en veel (financiele) ondersteuning en medewerking van ouders bij kijken. Dan is Pokemon maar één onderwerp.
      Je zou er toch niet serieus aan moeten denken dat alle leerstof zo leervriendelijk wordt aangeboden, er is een recessie……

      Marina

      • informatie zoeken of kennis opdoen
        De meeste mensen en natuurlijk ook kinderen kunnen heel veel informatie vinden op het fenomeen Internet, de grote wereldwijde bibliotheek. Je kunt er veel nuttige infomatie vinden en een hoop onzinnige informatie, immers iedereen kan van alles op het internet kwijt en helaas is niet iedereen te goeder trouw of goed geinformeerd.
        Velen maken de fout te denken dat het kunnen opzoeken van informatie vergelijkbaar is met kennisverwerving en dat klopt maar ten dele.
        Kennis is toetsbaar, informatie is dat niet. Kennis is gebaseerd op jarenlang werk en onderzoek. Naar aanleiding van bewijs hebben mensen wereldwijd afspraken met elkaar gemaakt hebben en dat is niet voor niets. Die kennis heeft alles te maken met taal (het is een afspraak om een tafel allemaal tafel te noemen en niet anders), rekenen (1 + 1 is overal 2), natuurkunde (we noemen allemaal dezelfde afstand een meter) enz. Ons economisch en sociaal leven is voor een heel groot deel afhankelijk van die kennis en die afspraken. Als iedereen zijn eigen kennis creëert en in zijn eigen (opgezochte) waarheid (en dat is echt iets anders dan een eigen mening) gaat geloven……..dan hoef ik geen geleerde te zijn om een voorzichtige voorspelling te doen.
        Waarom is het toch zo verkeerd om kennis over te dragen en waarom moet iedereen toch persé begrijpen hoe lang een cm is. Wat men moet begrijpen, is dat je zo af en toe iets aan moet nemen, gewoon omdat dat nou eenmaal de afspraak is en omdat die afspraken er niet voor niet zijn.
        Uitkijken voordat je gaat oversteken, niet in het water springen voordat je kunt zwemmen, zijn toch ook afspraken en regels die we niet proefondervindelijk willen ontdekken. Je zou natuurlijk wel op kunnen zoeken wat er gebeurt als………..dan kun je je eigen ontdekte informatie omzetten in…………..en hopen dat je niet op de site van een fantast terecht bent gekomen
        Marina

Reacties zijn gesloten.