Zullen we weer eens de beuk erin gooien onder het motto
Wie niet horen wil, . . ..
Reacties zijn gesloten.
Zullen we weer eens de beuk erin gooien onder het motto
Wie niet horen wil, . . ..
Reacties zijn gesloten.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes
Astrid Boon schrijft,
ook op de website die voorlichting geeft over passend onderwijs, een artikel waarin gepleit wordt voor meer corrigerende maatregelen voor leerlingen die zich misdragen.
Ze constateert dat er bloeiende bedrijfstak is ontstaan door de rugzakregeling waarbij veel geld kan worden binnengeharkt. Daarbij zou een neiging zijn elke leerling die gedragsproblemen heeft, te verwijzen naar de hulpindustrie. Waarbij gedragsproblemen vooral door de vingers worden gezien omdat er van problematische thuissituaties sprake zou zijn waardoor deze leerlingen vooral sneu zouden zijn.
Ze wijst er echter op dat er vroeger ook vele problematische thuissituaties bestonden, en dat het uitzicht op straffen leerlingen wist te corrigeren.
Ze pleit voor effectieve gedragscorrigerende strafmaatregelen.
Waar nu storend gedrag kan leiden tot een ‘status’ van zorgleerling die extra aandacht nodig heeft waardoor elke prikkel het gedrag te verbeteren ontbreekt.
Ze pleit dan voor:
– het scheppen van meer structuur, rust en orde in de lessen.
– het ontmoedigen van les- en ordeverstorend gedrag door effectieve huis-tuin-en-keukensancties, ook als het een kind met ‘problemen’ betreft.
– het inslijpen van sociaal gewenst gedrag door een beloningssysteem.
De traditionele leraar hoort hier niets nieuws, maar kennelijk begint de wal het schip te keren.
zorgindustrie
Die zorgindustrie vanwege ‘passend onderwijs’ is intussen een hele kerstboom geworden.
Zo hebben we de REC’s (regionale expertisecentra) met hun ambulante begeleiders. trajectbegeleiders en commissies voor indicatiestelling. Dan is er het CIZ (centraal indicatieorgaan zorg), het BJZ (bureau jeugdzorg) en de MEE-organisatie (ondersteuning mensen met een beperking).
Dan zijn er natuurlijk de samenwerkingsverbanden met hun zorgcoordinatoren, interne begeleiders, zorgadviesteams, en bureaus onderwijszorg b.v..
Vergeten we niet de Centra Jeugd en Gezin, Schoolmaatschappelijk werk, en iets als het Landelijk Platform Onderwijs en Jeugdzorg.
In het kielzog van de zorgindustrie vinden we talloze bureautjes en projecten die doen aan ‘onderzoek’, opleiding, trainingen, cursussen.
Zo bestaat er iets als ZEK (zelfevaluatiekader) en een landelijk project genoemd ‘Gedragswerk’.
Het zou interessant zijn te onderzoeken hoeveel overheidsgeld dit allemaal kost, om vervolgens te kunnen concluderen dat het oude systeem met z’n speciale scholen zeer waarschijnlijk toch goedkoper was. EN efficienter, effectiever en minder bureaucratisch, met veel meer persoonlijke begeleiding voor het ‘zorgkind’ (afschuwelijk woord) dan in het reguliere basisonderwijs, met de hele kerstboom er omheen, ooit mogelijk zal zijn.
Niet vergeten
dat een deel van deze kerstboom mede is kunnen ontstaan door ‘rugzakjes’ en PGB’tjes
Onderwijs
Het gaat hier over opvoedingsmethoden in het gezin, niet over onderwijs.
Voor het onderwijs ben ik faliekant tegen lijfstraffen, al vind ik dat het pakken van een elleboog van een leerling om hem buiten de klas te zetten niet valt onder lijfstraffen.
Voor thuis: ik heb er nooit de noodzaak toe gevoeld en ik ben bang dat het makkelijk misbruikt kan worden door de driftkoppen of de dronkenlappen. Laat het maar lekker verboden zijn, dan weten we waar de norm ligt. Een tikje op de bil wordt heus niet aangegeven bij de politie.
Re: onderwijs
In het BBC artikel gaat het wel degelijk over de leraar die lijfstraffen toe zou moeten mogen passen op leerlingen.
kampioenen van het straffen
Engelsen en hun amerikaanse nazaten zijn ongetwijfeld de kampioenen van de lijfstraffen. Tot nog maar kort geleden op Engelse scholen nog toegestaan.