Goed bezig excellentie.

Goed bezig excellentie.

De hoop die ik koesterde bij de benoeming van minster Plassterk werd na een jaartje of wat de kop ingedrukt. Onze toenmalige minister van Onderwijs ontpopte zich van lieverlee tot een minister van feesten en partijen met borsalino als handelsmerk. Hij had er wel lol in, dat wel natuurlijk. Een beetje als een dood vogeltje, verantwoordelijk voor Voortgezet Onderwijs en Middelbaar Beroepsonderwijs functioneerde staatsecretaresse van Bijsterveldt in de donkere schaduw van Dr. Ron. Ook vanuit die hoek was er niet veel te verwachten. De arrogante, hebzuchtige bestuurderen van de VO raad en MBO raad walsten over Marja heen alsof ze een klein hobbeltje was in hun weg naar rijkdom en macht. Een beetje bang voor de toekomst van het onderwijs was ik wel toen ik hoorde dat zuster Marja de post van minister van Onderwijs kreeg toegewezen in het nieuwe kabinet.

Verrassend was haar keuze om verantwoordelijk te blijven voor het voortgezet onderwijs, het middelbaar beroepsonderwijs en de erfenis van ‘He jij daar’ Sharon Dijksma, het basisonderwijs. Normaler was het geweest dat Zuster Marja, nu excellentie van Bijsterveldt een beetje hooghartig zich op het hoger onderwijs en Universiteit had gestort. Nee, dat deed ze niet, waarom? Geen idee, zal wel iets te maken hebben met ‘na aan het hart liggen’ of zo, denk ik. Enfin, excellentie van Bijsterveldt liet er geen gras over groeien. Het was de hand aan de ploeg, handen uit de mouwen, mouwen opstropen en aanpakken, niet gedraald, geen getalm, de koe bij de horens gevat, kortom aan het werk.

Kleine basisscholen krijgen meer tijd om te groeien. Nieuwe verplichte landelijke eindtoets voor het basisonderwijs. Kleine basisscholen mogen openblijven. Van Bijsterveldt gaat voor topvakmanschap, hiervoor krijgen MBO leerlingen méér uren onderwijs en betere begeleiding. Van Bijsterveldt grijpt sneller in bij zeer zwakke scholen. Voldoende lesuren van goede kwaliteit in het voortgezet onderwijs ( zeg maar dag met het handje tegen de ophokuren). Beloning onderwijsbestuurderen bevroren. Minder profielen in de bovenbouw en meer de nadruk op kennis van Nederlands, Engels, Wiskunde en Science ‘terug naar de kern van onderwijs’. Van Bijsterveldt “eerst het veld raadplegen over het aanbevelingen rapport klassieke talen”. Invoering instellingsprofielen voor een transparant MBO. Een nieuwe vakantieregeling. 300 miljoen bezuinigen op het passend onderwijs.

Zomaar een aantal koppen in krant en andere media van de afgelopen drie maanden. Er wordt waarlijk niet stil gezeten op het ministerie van Onderwijs. Het lijkt wel of de minister en haar ambtenaren het laken van het onderwijs naar zich toe trekken en dat ten koste van de Raden en hun bestuurderen. De ene na de andere maatregel ziet het levenslicht, het tempo moet moordend zijn voor de bijna in slaap gewiegde ambtenaren. Zoals het hoort juich ik een deel van de maatregelen toe, een deel is afwachten en kijken wat er gebeurt en een deel keur ik zonder meer af, maar zoals ik al zei, dat is zoals het hoort. Maar uit al deze maatregelen destilleer ik wel betrokkenheid met Onderwijs, de onderwijsgevenden en het primaire proces. Het lijkt wel of er weer een paradigmashift op komst is.

En blijft natuurlijk de invoering van het passend onderwijs, het lijk uit de kast van het vorige kabinet. Omdat ik goed ben ingevoerd in zowel het speciaal basisonderwijs als speciaal voortgezet onderwijs spel ik de teksten van de maatregelen, verdiep mij in de bezuinigingen en probeer te bedenken wat de gevolgen van het passend onderwijs zullen zijn voor leerling, leraar, school, bestuurder en samenwerkingorganen. Ik durf te bekennen dat het allemaal nog een beetje mistig is. Er zijn nog te veel van mijn vragen onbeantwoord. Contouren zijn zichtbaar, visie is duidelijk, kaders zijn duidelijk omschreven, nu afwachten hoe de praktijk zal uitwerken.

Al bij al is excellentie van Bijsterveldt goed bezig me dunkt, de toekomst zal het uitwijzen.

Het onderwijs is een doodzieke patiënt, in de steek gelaten door de chirurgen die áls ze al aan het bed verschijnen alleen nog denken aan hun vette nota voor de verzekering. De ziekenhuisbestuurder vindt het ook wel goed dat de patiënt met kunst en vliegwerk in het leven wordt gehouden. Beetje experimenteren met nieuwe spuiten, pillen en behandelingen, al die apparatuur die nodig is om het op sterven na dode, uitgemergelde zak botten, spieren en zenuwen in dit aardse tranendal gevangen te houden met bijbehorende gepeperde rekening aan de belastingbetaler. Niemand keek en kijkt nog naar de opgegeven, terminale, verzwakte patiënt. Behalve Zuster Marja. Elke avond komt ze langs, bekijkt de temperatuurkaart, leest welke pillen, poeiers en spuiten die dag zijn toegediend, schudt het hoofdkussen een beetje op, kamt de weerspannige haarlok op zijn plaats, aait even over de blauwdooraderde bleke hand en slaat de ogen neer. Veel kan ze nog niet doen, “die tijd komt wel” denkt ze, en voor ze weggaat,… de nachtzoen.

J. Jeronimoon