De klas uit !

Wat danken wij de leraar ? Niet onze redding van de sterfelijkheid maar wel dat wij nette burgers worden, die “bedachtzaam grafwaarts schrijden”. Dat zegt de dichter Jan Luyken jr. in één van de gedichten die zijn opgenomen in de bloemlezing onderwijsgedichten “Soms moet het werkelijk stil zijn…”, samengesteld door Theo Magito en Henk Sissing. De bundel bevat een keuze uit onderwijgedichten vanaf 1591 tot heden, zo’n 150 dichters en ruim 300 bladzijden poëzie. De dichter die zich De Schoolmeester noemde, Gerrit van de Linde staat er natuurlijk ook in en wie anders dan een echte schoolmeester kan zich beter verplaatsen in diens lot:
…..hij die drie paar dagen,
In het woelziek schoolvertrek,
De veeslucht en de drek,
De snotneus, d’Ezelsvragen,
’t Afzichtelijk nagelknagen,
Het krabbelend luis-verjagen,
De vuile witte-kragen,
En het hartverduiv’lend plagen
Der Jonkheid moet verdragen.

Ik maak geen reclame maar misschien een tip voor wie nog een boekenbon over heeft of wie niet weet wat hij voor zijn verjaardag moet vragen. Maar misschien wel voor iedereen die zijn goeie geld (Euro 17.50) wel eens aan een bundeltje gedichten wil wagen, ja zelfs voor diegenen die niet zo veel waarde aan poëzie hechten. Poëzie is immers niet iets om waarde aan te hechten want “alles van waarde is weerloos”. Poëzie is om te lezen, desnoods op het toilet. Mijn favoriete onderwijsgedicht staat er overigens niet in, dat zal je altijd zien. (Wel vier andere gedichten van Cees Buddingh’). Ik bedoel het gedicht “Zo zijn onze manieren” waarin een leraar Nederlands in Dordrecht in de les de naam Buddingh’noemt en een leerling daarop reageert:
.
‘buddingh’,’zei Leo, ‘die ken ik wel:
die zit altijd elke zondag
bij ons op dfc,’

waarop de leraar sprak: ‘jongen,
ga jij de klas maar uit !’