De hoogleraar van Amerikaanse oorsprong aan de UVA James Kennedy schreef vandaag in TROUW het artikel “Student, eis waar voor je geld”. Tegenwoordig moet je als student voor universitair onderwijs zo veel geld betalen dat dat alleszins redelijk is. Eén van zijn adviezen aan studenten is: – laat je niet in de luren leggen. Je bezoekt een universiteit om later een goede en goedbetaalde baan te krijgen en vanwege dat laatste meent de overheid dat ze jou een fiks collegegeld kunnen laten betalen. Eis toch maar dat de universiteit waar voor je geld biedt en dat je je studietijd efficiënt gebruiken kunt zodat je gedurende je verblijf op de universiteit veel opsteekt-. Kennedy kijkt naar de Amerikaanse universiteiten. “Uit het boek ’Academically Adrift: Limited Learning on College Campuses’ van Richard Arum en Josipa Roksa blijkt dat 36 procent van de studenten geen significante vooruitgang boekt tijdens de vier jaren van hun opleiding”. dat geldt vooral voor de studenten in business, onderwijs of communicatie. Arum en Roksa schreven dat studenten vooral te weinig ’blokken’ voor tentamens. Het is belangrijk dat ze niet alleen groepsgewijs leren, maar zich ook terugtrekken om in hun kamer of de bibliotheek alleen te leren. De tijd die studenten hieraan besteden is de laatste jaren sterk verminderd; 35 procent blokt minder dan vijf uur per week. Ze besteden meer tijd aan groepsprojecten, sociale contacten en bijbaantjes. “Het gemiddelde academische niveau van studenten is gedaald, maar de druk op hoogleraren om hogere cijfers te geven is toegenomen. Want hun didactische kwaliteiten worden beoordeeld op basis van studentenevaluaties. En er is een rechtstreeks verband tussen positieve evaluaties en de verwachtingen van studenten over de hoogte van hun cijfers”. Veel docenten zijn wat betreft belangstelling en capaciteiten meer gericht op onderzoek dan op onderwijs.
Als ik het onderwijs beschouw zoals dat vroeger op de TUE gegeven werd, herinner ik mij dat in de eerste studiejaren het accent van de studie-inspanningen vooral op het halen van tentamens gericht waren. De collegestof was helder samengevat is goedkope syllabi en er was voldoende oefenmateriaal. Men had, afgezien van de praktika, de studenten net zo goed thuis kunnen laten studeren zodat ze (afgezien van de praktika) alleen naar de TH (nu TU) hoefden om tentamen af te leggen. In dit licht gezien zijn de collegegelden exorbitant.
Reacties zijn gesloten.
Echt niet
Echt niet Malmaison. Een schriftelijke cursus kan nooit of te nimmer een echte les vervangen én de mogelijkheid om vragen te stellen.
individuele verschillen?
Ik spreek van persoonlijke ervaring bij de exacte vakken. Bij het vroegere onderwijs in levende vreemde talen en onderwijs in klassieke talen gaat dat absoluut niet. Maar als ik hoorcollege liep dwaalden mijn gedachten vaak af. Het kan best zijn dat ik daarin van zo sterke mate van andere leerlingen en studenten verschil dat mijn ervaring voor de meerderheid niet van toepassing is. In leren door alle informatie overal vandaan bij elkaar te zoeken te zoeken heb ik, zoals vrijwel alle BON-leden geen vertrouwen. Informatie die voor het slagen voor een bepaald tentamen nodig is moet in logisch verband en in één boek ondergebracht zijn. Natuurlijk komen er bij het studeren uit een syllabus wel vragen op maar door goed nadenken en lezen kun je die meestal wel zelf oplossen. Vaak ben je bezig met een stukje leerstof en heb je het gevoel dat je het niet (echt) snapt. Dan moet je er maar een nachtje over slapen. De volgende dag kan het best zijn dat je het onmiddellijk “snapt”en niet meer begrijpt waarom dat eerst niet het geval was.
Belangrijk lijkt mij om vast te stellen of er meer mensen zijn zoals ik. We moeten voorkomen dat er zonder onderscheid des persoons (zou dat niet der persona moeten zijn?) een bepaalde manier van studeren wordt voorgeschreven.
Seger Weehuizen
Re: individuele verschillen
Er zijn inderdaad individuele verschillen Seger, niet iedereen leert zoals jij. Ik ben het met je eens dat er goede boeken moeten zijn en dat er geen aanwezigheidsplicht moet zijn. Maar voor de meeste leerlingen zijn colleges naar mijn ervaring wel degelijk nuttig en voor velen zijn ze essentieel.
“Ik ben het met je eens dat
“Ik ben het met je eens dat er goede boeken moeten zijn en dat er geen aanwezigheidsplicht moet zijn.”
Dat ben ik volmondig met je eens. Het gebrek hieraan was voor mij een van de grootste minpunten van het Vlaamse universitaire onderwijs. Vershillende studenten leren op een verschillende manier, binnen de mate van het mogelijke moet hier rekening mee worden gehouden met in gedachte als einddoel dat de student aan het einde van zijn studie zoveel mogelijk kennis heeft opgedaan en zoveel mogelijk inzicht heeft ontwikkeld. Ofdat dit nu was doordat je veel had aan de hoorcolleges of doordat je veel leerde via zelfstudie is niet relevant. Zelf heb ik, net als mijn broer en zus, nooit veel gehad aan hoorcolleges.
Het ging te snel voor mij om alles op te schrijven (mijn schrijfhandicap), het ging veel te traag om zonder te schrijven op te blijven letten, ik merkte altijd dat na een tijdje mijn gedachtes gingen afdwalen, omdat het vrij voorspelbaar was wat hij even later ging vertellen, en dat ik dan even later het niet meer kon volgen omdat ik net op het moment dat de docent eindelijk weer eens iets interessants opmerkte niet had gehoord wat hij zei. Ik merk dat ook regelmatig wanneer ik een film kijk, constant een bepaald niveau van concentratie vasthouden en me aanpassen aan het tempo van de ander lukt mij niet tenzij het heel erg boeiend is. Ik studeerde dan ook liever altijd zelfstandig de studiestof.
Het hangt heel erg van de
Het hangt heel erg van de studierichting en het studieniveau af. Op MBO-niveau missen de leerlingen het vermogen om zelfstandig teksten te lezen, deze teksten te begrijpen en kritisch na te denken over hetgeen ze gelezen hebben. Studenten van een goede universitaire studierichting hebben doorgaans wel het vermogen om zelfsatndig teksten te lezen, deze teksten te begrijpen en er kritisch over na te denken.
Wil dat zeggen dat er geen contacturen nodig zijn? Natuurlijk niet.
Wel wil dat zeggen dat het wellicht nuttiger is om wat minder in te zetten op hoorcolleges (dat kunnen studenten zelf wel wanneer de boeken en dictaten in orde zijn!) en meer in te zetten op oefenzittingen, practica en monitoraat.
Tijdens die oefenzittingen zou van elk soort oefening een paar oefeningen behandeld moeten worden, tijdens het monitoraat kan een student hulp krijgen met iets waar specifiek hij moeite mee heeft, de monitor kan die feedback doorgeven aan de hoofdverantwoordelijke van het vak en die moet er dan weer voor zorgen dat het dictaat wordt aangepast zodat de studenten het volgende jaar minder moeite gaan hebben met dat onderdeel de studiestof. Ik vind het belangrijk dat er daarnaast voldoende tijd overblijft om zelfstandig te oefenen. Ik ben dan ook een voorstander van pak hem beet 4-6 uur per dag werkzittingen en practica en daarnaast een goede monitoraatregeling voor die vakken waarvoor je oefeningen moet maken (voor theorie opdreunen is dat niet nodig).
Hoorcolleges hoeven wat mij betreft niet al te veel georganiseerd te worden (1 per week per vak), het doel van hoorcolleges moet m.i. zijn om die onderdelen van de studiestof te behandelen waar studenten moeite mee hebben, alles wat de studenten zelf kunnen lezen en begrijpen hoeft niet in een hoorcollege behandeld te worden. Van studenten mag verwacht worden dat zij hoorcolleges voorbereiden, wie dat niet doet moet maar op de blaren zitten.
Hoorcolleges zijn goedkoop
Beste Bart,
Hoorcolleges (zeker in een groep van 300) zijn goedkoop, heel goedkoop. Studenten blijken (gezien opkomst) hoorcolleges ook nog eens beter te waarderen dan werkzittingen. Dus geven universiteiten hoorcolleges….
Hypocrisie bij de overheid
De overheid vindt dat wij onze eigen studie maar moeten betalen, zogenaamd omdat wij dankzij onze studie meer gaan verdienen.
1. Je verdient niet altijd meer wanneer je hebt gestudeerd.
2. We betalen via de belasting al onze studie terug.
Zelf de studie betalen, dan ook minder belasting betalen en alleen de studiekosten betalen, niet de kosten van het onderzoek wat aan universiteiten wordt verricht.