Bevoegd en bekwaam
Mijn stelling is dat onderwijssociologen – op grond van hun studie – niets toevoegen aan de kennis van de onderwijspraktijk. Als ze van tijd tot tijd iets verstandigs zeggen is er geen toegevoegde waarde boven het gezonde verstand.
Zo heeft Prof Dronkers ontdekt dat leerlingen er baat bij hebben als ze voldoende lessen krijgen en bevoegde leraren hebben. De prestaties gaan achteruit als er een tekort is aan (bevoegde) leraren. Dronkers concludeert dit na bestudering van de gegevens van de OESO in de internationale vergelijkende onderzoeken van het programma PISA.
Dat klinkt indrukwekkend maar uit het recente verleden (2006) kan bekend zijn dat de PISA gegevens door onderwijskundigen en politici gretig gebruikt worden om eigen stokpaardjes kracht bij te zetten. In 2006 werd bijvoorbeeld op basis van PISA onderzoek geconcludeerd dat Nederlandse scholieren erg goed zijn in wiskunde. Even later bleek dat de gebruikte PISA toetsen vooral bestonden uit taalspelletjes en vrijwel geen ‘wiskunde inhoud’ bevatten, zodat ze absoluut niet geschikt waren om er conclusies aan te verbinden voor het Nederlandse wiskundeonderwijs ( NRC Handelsblad van 19 september 2006)
Ik wil maar zeggen: onderwijskundigen kunnen alle kanten uit, zeker als hun bronnen niet toegankelijk zijn voor de werkers in het veld. Om een bekend citaat van Vergilius te gebruiken : Timeo Danaos et dona ferentes
Over het tekort aan bevoegde docenten nog het volgende. Ik heb ooit de volgende definitie geleerd: competent is bevoegd èn bekwaam. Toegepast op het leraarschap betekent dit dat een bevoegde leraar weliswaar niet altijd bekwaam is maar ook dat een bekwame leraar niet onbevoegd kan zijn. Immers, de bevoegdheid van de leraar heeft betrekking op de kennis en vaardigheden in zijn vak die nodig zijn om het beroep uit te oefenen: het is zijn gereedschap.
Het zou best eens kunnen dat onbevoegd zijn in de loop van de tijd èrger is geworden. Ik bedoel daarmee dat iemand die in de jaren zestig of zeventig een kandidaatsexamen had gehaald of een MO-A diploma , niet veel minder in zijn mars had dan nu degene die onlangs een eerstegraads diploma heeft verworven.
Met andere woorden: de officiële bevoegdheidseisen van nu vormen het absolute minimum voor de bekwame leraar, daar kan niets van af, tenzij dan ten detrimente van het onderwijs.
Cornelis Verhage
Meer
Ik bedoel daarmee dat iemand die in de jaren zestig of zeventig een kandidaatsexamen had gehaald of een MO-A diploma , niet veel minder in zijn mars had dan nu degene die onlangs een eerstegraads diploma heeft verworven.
Ik druf de bewering wel aan dat de eersten gemiddeld meer in de mars hebben dan de laatsten (zeker wanneer je HBO eerstegraders bij die laatsten meeneemt).
leerlingen presteren beter met bevoegde leraren
Natuurlijk zullen de meeste bezoekers van deze site de conclusies van Dronkers niet als opzienbarend nieuws beschouwen. Natuurlijk, Cornelis, duidt de bevoegdheid van een leraar erop dat hij over het benodigde ‘gereedschap’ beschikt. Maar in de praktijk blijkt de letterlijke betekenis van het woord ‘bevoegd’ er weinig meer toe te doen. Veel politici, ouders, maar ook leraren en schoolleiders, lijken zo’n bevoegdheid niet zo hard nodig te vinden. Het is bizar dat een sector die leerlingen opleidt voor diploma’s, de diploma’s van de opleiders niet zo belangrijk lijkt te vinden.
En daarom is het goed dat de conclusies van Dronkers alle kranten hebben gehaald. Het is alleen jammer dat hij geen aanbevelingen doet aan de politiek om ervoor te zorgen dat die gekwalificeerde leraren er komen. De suggesties van LIA kunt u op diverse plekken op onze site vinden: de overheid moet gewoon zorgen voor aantrekkelijke primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden en onbevoegde collega’s stimuleren en faciliteren om af te studeren.