De onderwijsschil heeft weer een verse stichting opgeleverd en die bestookt de informateur met de gebruikelijke mantra’s. Alle talenten moeten worden ontwikkeld want anders krijgen we overlast; docenten moeten professionaliseren; er moet meer geld bij; de raden moeten met rust worden gelaten; enz. enz.
Bij een natuurkundepracticum ontdek je dat een verband tussen twee variabelen alleen onder strikte randvoorwaarden kan worden aangetoond. Proeven waar je aan drie of vier knoppen moet draaien gaan meestal hopeloos de mist in. En wie herinnert zich niet de demonstratiepractica die bijna per definitie mis gingen. (Leuk voor leraar en leerling want dan kun je tenminste je echte competenties eens laten zien).
Onderwijs speelt zich af in vier dimensies; tijd, leerling, leraar, vak. Voor de schil is het beheersen van die vier knoppen zo simpel als wat, maar ik betwijfel ten zeerste of ze wel iets hebben geleerd van hun natuurkundepractica. Voor evenwichtig onderwijs kun je niet het zwaartepunt van de driehoek leerling-leraar-vak bij het hoekpunt van de leerling leggen zonder het gewicht van de leraar en het vak te vergroten. Laat staan als je het hebt over een hele klas of over allerlei vakken of allerlei docenten want dat wordt het aantal dimensies zeer veel groter.
Waarom komt er eigenlijk niemand met het idee om grote schoonmaak te houden in het onderwijs? Alle rimram de school uit, concentratie op basisvakken, leuke dingen zijn voor buiten de school, leraren weer een degelijke vakopleiding geven, ze belonen naar opleiding waarbij een pedagogisch-academische opleiding niet meetelt, wie niet wil leren gaat maar werken, en een numerus-fixus voor onderwijskunde?
Van individualisme naar egoïsme
Ik denk dat veel BONleden dromen van de door jou beschreven grote schoonmaak. De meeste van hen zijn zich er wel van bewust waarom dat niet kan. In de afgelopen 30 jaar zijn er zo veel mensen bij gekomen die aan onderwijs verdienen maar niet voor de klas staan en zich boven de leraar voelen staan dat zich een pressuregroup gevormd heeft waartoe ook politici behoren. Het aantal mensen dat bij een grote schoonmaak inkomen en macht zou verliezen is te groot geworden. Sanering van het onderwijs is vergelijkbaar met het opheffen van de belastingvrijstelling voor hypotheekrente. Voor het merendeel van de mensen en de toekomst van ons belastingstelsel en de huizenprijzen zou dat goed zijn maar ook in dit geval zijn er te veel mensen die dit nu slecht uit zou komen.
Seger Weehuizen
Belanghebbenden
zoals deze onderwijsvernieuwer???????
dit vind ik het mooist
Op de website van BDF
Het geeft nog maar eens aan dat deze graaiers uit alles geld willen en kunnen kloppen. Het foutje bij ‘aanmedlen’ is niet van mijn hand.
>> Feestelijke boekpresentatie op 16 april
U kunt zich aanmedlen voor de feestelijke presentatie met workshops. De kosten voor de presentatie en workshop bedragen € 40,00 inclusief het boek ‘Zo leer je nog eens wat’ t.w.v. € 29,50 (incl. BTW).
Strategiewijziging van BON gewenst?
De door hendrikush geslaakte noodkreet en, zo zij juist is, mijn reactie daarop zouden aanleiding moeten zijn om het beleid van het bestuur te heroverdenken. BON tracht door te overtuigen beter onderwijs te bereiken maar wie wil zij eigenlijk overtuigen? De meeste mensen die op kosten van de overheid in het onderwijs geld verdienen hebben op zijn minst moeten vaststellen dat de inspanningen van de groep waartoe zij behoren niet tot beter onderwijs geleid hebben en zouden zich dan ook hebben moeten afvragen of ze wel op de goede weg naar verbetering van het onderwijs zijn. Wil BON dat vermoeden van de verkeerde weg bij hen in zekerheid omzetten? Hoevelen van hen zouden willen erkennen dat ze overbodig, of erger, door hun hoge salaris en ontoombare bemoeizucht zelfs schadelijk zijn? Dan zouden ze zich moeten inzetten voor het afschaffen van hun baantje en hun hoge salaris en dat is ondanks hun luidruchtig beleden inzet voor beter onderwijs meestal te veel gevraagd. BON zal zich dus moeten richten op hun slachtoffers, de leerlingen, de studenten, hun ouders en de leraren. Hen moet met behulp van concrete gebeurtenissen duidelijker gemaakt worden hoe erg de misstanden zijn, hoe ze ontstaan zijn en hoe het komt dat ze gecontinueerd worden. Uit het grote aantal bezoekers van deze website blijkt dat dit Forum daarvoor een uitstekend communicatiekanaal is. Beter inzicht en het gevoel gesteund te worden maken de slechtoffers rijp voor verzet maar dat verzet wil als maar niet van de grond komen. Ligt hier niet ook een taak voor BON?
Seger Weehuizen
Bekijk het nou eens van de andere kant
Hoezo zijn we niet op de goede weg naar verbetering van het onderwijs?
Voor zover OCW weet, gaat het geweldig. Het havo en vwo zijn groter dan ooit, de examenresultaten blijven elk jaar netjes op peil, meer studenten dan ooit nemen deel aan universitair en hoger beroepsonderwijs. De sociale afkomst speelt minder een belemmerende rol dan ooit, meisjes hebben hun achterstand fantastisch ingehaald, de arbeidsparticipatie is zonder strubbelingen stevig toegenomen, ook in beroepen waarvoor bijzondere kwalificaties (vakdiploma’s) gelden. Sceptici als BON worden uitgenodigd door ministerie en sectorraden, in alle verkiezingsprogramma’s wordt een dikke streep onder het belang van het onderwijs gezet en de noodzaak tot investeren. Het lerarentekort valt reuze mee: scholen weten de vacatures toch steeds weer in te vullen, de salarissen zijn verbeterd, leraren hebben een loopbaanperspectief gekregen met de toevloed aan beter betaalde niet-lesfuncties in het onderwijs en je ziet dat ze er gretig gebruik van maken. Talloze moderniseringen, pilotstudies en efficiencyverbeteringen bewijzen de innovatie- en veerkracht van de scholen. Schoolbesturen weten zelfs nog een leuk appeltje voor de dorst te sparen.
Misstanden? Het gaat juist geweldig met het Nederlandse onderwijs. Op papier dan.
Misverstanden!
Dank voor je oppepper Couzijn. Nu zie ik waarom het onbelangrijk is dat er op dit ogenblik slechts vier studenten in Nederland een academische opleiding voor eerstegraads docent scheikunde volgen. En die onderwijsvacature voor een sterke 1ste graad docent natuurkunde die al vele weken in de rechtermarge van BON staat is waarschijnlijk ook een marginaal probleem.
Waarom maakt BON zich eigenlijk zorgen? Blikvernauwing? Nostalgie?
De APPBO-ers
Ik vraag me af of de verkiezingen voor de tweede kamer dar Staten Generaal voor BON niet een gemiste kans zijn. Onderwijs behoorde weliswaar niet tot de belangrijkste themata van de verkiezingen en dat lijkt te rechtvaardigen dat er geen “Partij voor Beter Onderwijs” met de verkiezingen heeft meegedaan. Maar veel Wilders-stemmers hebben niet op hem gestemd omdat na afweging van de issues en bijhorende oplossingen de PVV als beste uit de bus kwam maar omdat ze hun gebrek aan vertrouwen in de politiek tot uitdrukking wilden brengen. Dat hadden ze ook kunnen doen door te stemmen op een Anti Politieke Partij voor Beter Onderwijs als die bestaan zou hebben. Wie weet hoe veel mensen op ons, BONgezinde APPBO-ers gestemd zouden hebben als we hen het belang van onderwijssanering hadden duidelijk gemaakt en hun vertrouwen zouden hebben gewonnen
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx.
Ik moet nog een kanttekening maken bij de goedmisbaarheid van de niet-lesgevenden. Om zichzelf onmisbaar te maken zijn de niet-lesgevenden systematisch bezig geweest om het niveau, de verantwoordelijkheid en de zelfstandigheid van de leraar te verkleinen. Dit kan er toe geleid hebben dat sommige leraren die nog niet zo lang meedraaien niet in staat zijn om zonder bemoeienis van managers en coördinatoren hun lessen te draaien. Saneren kan dan een moeizaam proces worden.
Seger Weehuizen
Nog meer BDF
Onder Download Onderwijsmateriaal is onder meer een “Evaluatieprocedure voor het onderwijs” te vinden. Het lijkt me dat een basiscursus Nederlandse taal geen kwaad kan:
“Het eerste jaars docententeam verzameld daartoe gegevens. De mening van studenten over dat onderdeel en de mening van docenten over dat onderdeel. Op basis van deze gegeven schrijft het team een voorstel voor verbetering van een of meerdere onderwijsonderdelen voor het management of leerplancommissie/projectgroep. Deze kunnen er een (her)schrijfopdracht van maken, de procedures of de organisatie bijstellen. Dat voorkomt wijzigingen tussen de schuifdeuren. Wijzigingsvoorstellen worden ontwikkeld, besproken, vastgesteld en vorm gegeven “
Zeker zes taalfouten in zes zinnen – dat is 100% score, een tien dus 🙂
Schandalig
en beschamend. En dan ook nog zo veel pretenties!
BDF: Punten, hoofdletters nergens voor nodig
Onder ‘Download Onderwijsmateriaal’ staat ook het volgende: Ben schrijft,
www.bdfadvies.nl/downloads/columns/benschrijft.doc :
“Onderzoekers van Cito willen weten hoe het staat met de interpunctie in groep 8.
De onderzoekers doen hun verslag: ‘Interpunctie struikelblok op basisschool’.
Hoeveel punten er precies ontbreken in de brief van Ben is niet te zeggen. Wel ja, denk ik dan, wie gaat hier Ben iets ‘aanrekenen’? Het lijkt de taal-politie wel!
Ben doet het voortreffelijk. Ik ken weinig volwassenen die het spel van communicatie zo goed beheersen. Met Ben is niks mis, dat weet ik zeker; met ons taalonderwijs des te meer.”