Elsschot
“Levend Hollands”leer je dan misschien niet op school zoals Multatuli reeds zei, maar tot voor kort leerde je er wel correct Nederlands. De basis van goed Nederlands spreken en schrijven werd je geleerd door onderwijzers en onderwijzeressen van de lagere school die zelf de Nederlandse taal en grammatica perfect beheersten. In het onderwijs kortom.
Correct Nederlands blijft desalniettemin niet gemakkelijk Regelmatig raadplegen van woordenboeken, vragen over de juiste interpunctie, zinsbouw, grammatica. Iedereen, die wel eens wat op papier zet zal daar bij tijd en wijle mee worstelen en wel eens door deze of gene op de vingers worden getikt. Gelukkig kun je je “troosten”met de gedachte dat ook grote schrijvers regelmatig in de fout gingen. Vraag maar aan correctoren bij uitgeverijen.
De Vlaamse schrijver Willem Elsschot stond bekend om zijn onberispelijke Nederlands. Dankzij Jeroen Brouwers weten wij dat hij die reputatie voor wat zijn vroegere werk betreft voor een groot deel te danken heeft aan ene mejuffrouw Anna van der Tak, die hij in het begin van de vorige eeuw had ontmoet als collega correspondent bij de werf Gusto te Schiedam. Zij was een “vervroegd gepensioneerde schooljuffrouw, die haar werk niet kon voortzetten wegens de ‘zenuwen’die haar plaagden”. Volgens Walter de Ridder, zoon van Elsschot, des tijds negen jaar, kwam zij ’s avonds gewoonlijk één of tweemaal in de week luisteren naar wat zijn vader in de voorbije dagen had geschreven. Zij maakte hem nogal eens (regelmatig trouwens) attent op taalfouten of een zinsdraai die in Nederland minder bekend was. Zij was een gewezen onderwijzeres, dus beheerste zij het Nederlands volkomen. (Jeroen Brouwers, Vlaamse leeuwen, pag. 268).
Een hint uit een ver verleden voor de PABO van nu.