Vandaag de jaarlijkse onderwijsconferentie op mijn hogeschool. Een goed idee om met z’n allen een dag per jaar vrij te houden om over onderwijs te praten. Toch stond ik bepaald niet te trappelen om er aan deel te nemen, na mijn ervaringen van vorig jaar. Daar werd me destijds door de ingehuurde keynote speaker Trude Maas voorgehouden dat we allemaal per direct pro actieve zenuwelijders moesten worden omdat we de opleidingen (alle opleidingen) pro actief dienden aan te passen aan de bedrijven (alle bedrijven) die zelf ook niet wisten welke kant ze op zouden gaan. Kortom, in de top 100 van de Lizzy Tabbers trofee stond deze dame met stip op twee. Ook de andere lezingen en workshops waren viorig jaar vergelijkbaar leeg. Dus dit jaar met lage verwachtingen naar de conferentie gegaan: er liggen ook nog 50 toetsen op me te wachten, dus had ik ook wel wat beters te doen.
Uiteindelijk ben ik met een brede glimlach aan het einde van de dag teruggereisd naar huis. Het begint er zeer op te lijken dat het BON inzicht nu ook door begint te dringen bij de top van mijn hogeschool. Het is een gevaarlijke wellicht veel te optimistische veronderstelling, maar alle lezingen die ik bezocht (geheel geen workshops deze keer!!!) hadden, vanuit verschillend perspectief en in verschillende bewoordingen, dezelfde boodschap: de lat moet hoger, docenten moeten meer kennis overdragen, de onderwijsvernieuwing is doorgeschoten en het sociaal constructivisme is kul.
In het kort: NVAO voorzitter Karl Dittrich (in het verleden ook poster op dit forum) vertoonde flink voortschrijdend inzicht: er ging veel goed in het HBO en daar konden we trots op zijn, maar … het moet echt moeilijker, meer theorie, meer kontacturen, hoger opgeleide docenten etc etc.
Verder Jaap Peters, de schrijver van “de intensieve menshouderij”, met een inspirerend verhaal dat genadeloos afrekende met de managerscultuur, en aan het einde van de dag cognitief psycholoog (en leraar van het jaar 2009 aan de UvA) Peter Starreveld, met een verhaal dat leraren vooral structuur moeten aanbrengen, kennis moeten overbrengen en de studenten gedoseerd laten oefenen. Omdat hij het had over constructivisme heb ik heb gevraagd wat hij vond van sociaal constructivisme, waarbij de structuur door leerlingen tijdens samenwerken met medeleerlingen subjectief aangebracht te worden. Waanzin, zei hij, want als de student en de docent niet dezelfde structuur hebben op dat vakgebied, dan kan het vragen om een glaasje water resulteren in dat de student aankomt met een koe. Het gaat inet zomaar om een structuur, maar om de juiste structuur.
Opmerkelijk hoe blij een BONner kan worden van een middagje waarin hij kan zien dat alle gevechten tegen de heersende kliek vruchten beginnen af te werpen.
Ik weet het, ik moet me wapenen tegen teleurstellingen, maar dat is geen reeden om niet blij te zijn met een aantal gewonnen veldslagen. Moraal is weer opperbest en om de oorlog te winnen is vooral moraal van belang, heb ik wel eens begrepen.
Bloemen voor jou, 2010…
…want je hebt er behoorlijk aan getrokken.
Wel even onderin het boeket kijken voor de zekerheid:-)
van RR naar ER
Malmberg , de maker van de RR-rekenmethode ‘De wereld in getallen’, heeft ook opgemerkt dat de wind uit een andere hoek is gaan waaien. Ze hebben hun rekenmethode vernieuwd. We lezen:
‘Bij goed rekenonderwijs is er aandacht voor het verwerven van inzicht (je realiseren wat je doet) en voor het oefenen van vaardigheden. De nieuwe versie van ‘De wereld in getallen’ biedt daarom het beste uit twee werelden: evenwichtig rekenen! ‘De wereld in getallen’ houdt rekening met de eisen van deze tijd.
Er is veel meer plaats voor oefenen, herhalen en automatiseren. Cijferen krijgt meer aandacht en wordt geleidelijk opgebouwd tot uiteindelijk de klassieke staartdeling verschijnt.
Het taalgebruik is eenvoudig, zodat de taal zomin mogelijk een obstakel vormt voor taalzwakke kinderen. Rekenzwakke kinderen wordt een oplossingsstrategie aangeleerd.’
De nieuwe term is dus geworden ‘evenwichtig rekenen’.
Je hebt net zo snel een goede rekenmethode gemaakt
Ook dat is inderdaad goed nieuws. Een vergelijkbare verandering doet zich voor bij de andere rekenmethodes die op de markt zijn.
Omdat het niet eenvoudig is om een methode echt te veranderen, ben ik bang dat de veranderingen in WIG oppervlakkig en gedeeltelijk voor de marketing zijn, maar dat laat onverlet dat men nu meent dat echt rekenen beter zal scoren dan verhaaltjesrekenen.
Woorden zijn maar woorden
Kun je ook blij zijn met een dooie mus? Ik ben erg bang van wel. Woorden zijn maar woorden. Het gaat erom of er weer inhoudelijke doelen voor jullie onderwijs komen, of er voldoende lesuren door gekwalificeerde docent komen en dat er weer degelijk getoetst gaat worden op kennis en vaardigheden. De POPs en de PAPs moeten worden afgeschaft en het gesodemieter over formatieve en summatieve toetsen moet eindelijk eens ophouden inclusief het gebazel over de examinering in samenwerking met ‘het bedrijfsleven’.
Zijn er ook concrete opmerkingen in deze zin gemaakt? Ik kan het mij niet voorstellen!