Goed nieuws?

Goed nieuws?

In NRC Handelsblad van 8 april stond een bericht over leerlingen van de hoogste klas van de basisschool die straks niet worden toegelaten tot de middelbare school waar hun voorkeur naar uitgaat. Ze zijn uitgeloot. In Amsterdam en omgeving gaat het om zo’n vijfhonderd kinderen maar de problematiek speelt ook elders in de Randstad.
Slecht nieuws voor ouders en kinderen wier keuze wordt gefrustreerd. Niet alleen voor het gymnasium zoals men geneigd is te denken, maar ook voor sommige mavo’s en vwo- scholen.
Het is het resultaat van bewust onderwijsbeleid van onder anderen Deetman, Wallage, Netelenbos en van der Hoeven: het bevorderen van grootschaligheid en autonomievergroting van besturen.
In zekere zin is dit bericht – en het verschijnsel zal in de komende jaren nog weer sterker zijn – toch ook goed nieuws. Waar columnisten, actiegroepen van leraren, zelfs politici ( de commissie Dijsselbloem) geen gehoor vonden voor hun terechte kritiek en bezorgdheid, zijn het nu de direct belanghebbenden, namelijk de ouders en de leerlingen ( in het mbo) die ondubbelzinnig laten weten waar ze voor kiezen: voor kleinschalig onderwijs, voor bekwame en betrokken leraren, voor een goede sfeer en voor kwaliteit. In feite precies die factoren die in het buitenland geassocieerd worden met het particulier onderwijs.
Zoals het zich nu laat aanzien is er een ‘mismatch’, vooral in de Randstad, tussen aanbod en vraag. Men vraagt om kleinschaligheid en betrokkenheid, men krijgt vaak grote en onoverzichtelijke scholen met veel verloop en gerommel.
De onderwijskundigen en de politici van onlangs die de grootschaligheid aanprezen, behalve voor hun eigen kinderen, hoor je niet meer, maar de bestuurders en managers houden stevig vast aan hun mammoetscholen.
Hoe gaat het nu verder? De roep van de ontevreden ouders en leerlingen moet zoveel mogelijk aandacht krijgen, zo dat ook de luie politici van nu, die in de verkiezingstijd graag laten weten dat er liever niet bezuinigd mag worden op onderwijs, gaan inzien dat ze moeten kiezen voor kwaliteit, voor kleinschaligheid, voor verbetering van de lerarenopleidingen, voor betere examens, voor inperking van de macht van besturen en, niet te vergeten, voor concrete maatregelen die daarvoor nodig zijn.
De politici die dat niet inzien of wie het onverschillig laat, kiezen ook, namelijk voor een onderwijssysteem met slecht of middelmatig onderwijs voor een grote meerderheid en met goed en kleinschalig onderwijs voor een minderheid. En het laat zich raden wie dan tot die meerderheid en wie tot die minderheid behoren.

Cornelis Verhage