Beter eigenlijk: een Europa van bestuurders en juristen.
In de Volkskrant stelt sterrenkundige Le Poole dat het sluiten van het luchtruim vanwege de as uit de IJslandse vulkaan knettergek was. Iedere deskundige kon eenvoudig uitrekenen dat er van gevaar geen sprake kon zijn.
Is dit een van de vele voorbeelden waarbij beleid wordt gebaseerd op andere dan inhoudelijke argumenten?
Ik hoorde Eurlings gisteren zo ongeveer het volgende beweren:
1. Een paar jaar geleden heeft Europa de no-fly richtlijn ingevoerd: als er (as)deeltjes in de atmosfeer zijn, dan wordt het luchtruim gesloten. Klinkt stoer, maar is onwerkbaar. Maar de richtlijn is wel aangenomen.
2. Toen de vulkaan inderdaad asdeeltjes begon uit te stoten moest de richtlijn in werking treden. Op dat moment wordt er niet meer geluisterd of nagedacht,de richtlijn is een automatisme geworden en dus gaat het luchtruim op slot
3. Toen dat eenmaal geëffectueerd was, durfde niemand de maatregel meer in te trekken omdat je dan (juridisch?) verantwoordelijk bent als er ook maar iets mis gaat.
Kortom:het proces is volledig juist doorlopen en om de inhoud gaat het dan al lang niet meer. Zelfs eenvoudige dingen die je met boerenverstand kunt bedenken worden dan nog tegengehouden, want de procedure voorziet daar niet in. Zo schijnt de KLM al veel eerder een testvlucht hebben willen maken om te onderzoeken hoeveel van die stof er nu werkelijk aanwezig was en wat de schade ervan zou zijn.
De schade aan de economie die deze juridisering heeft veroorzaakt schijnt al in de miljarden te lopen, een bedrag waar straks bij de verkiezingen weer in kruimeltjes van 10 miljoen hier en 50 miljoen daar oeverloos over moet worden gesproken.
De mensen met verstand van zaken kunnen roepen wat ze willen, de juristen en bestuurders besluiten op basis van generieke procedures die werkelijk geen enkele relevantie voor de werkelijkheid hebben. Precies dezelfde fouten die bij de Hoge Raad gemaakt zijn bij de rechtszaak tegen Lucia de B. Juridisch en procedureel was het allemaal in orde,behalve dan dat in een eerder vonnis levenslang en tbs niet samen konden worden opgelegd. Dat werd dan ook veranderd, maar het feit dat er niks inhoudelijk klopte van de bewijslast werd letterlijk terzijde geschoven: de raad toetst alleen op procedure, en dan nog alleen op de juridische aspecten daarvan.
Terug naar het onderwijs:
De inspectie toetst op de papieren werkelijkheid, op de procedures. Of er iets geleerd wordt op school is irrelevant. CGO is ingevoerd omdat de juiste gremia vertegenwoordigers hadden die ja zeiden. Niet omdat het inhoudelijk klopt, daar gaat men niet over.
Niet alleen is Vrouwe Justitia blind, maar ook de bestuurders en de politiek. Niet de echte wereld,maar het juridisch/organisatorische model daarvan wordt bestuurd. Jammer dar de echte mensen daar niet leven.
virtuele wereld
Het lijkt wel of we in een virtuele wereld leven, een nachtmerrie waaruit we moeten zien te ontwaken (uitloggen) om terug te komen in de werkelijkheid. Maar die bestaat niet meer, dat is verleden tijd. In de virtuele wereld kunnen ongewone oplossingen gevonden worden, mensen worden afgeschoten, bestaat er geen moraal. Soms vraag ik mij af waar ik ben. Wat is echt?
zo is het maar net
Ik heb dezelfde mijmeringen gehad, maar zie deze hier scherper verwoord. Op de Duitse radio was te horen hoe de luchtvaartmaatschappijen stevige kritiek hadden op een Engels bureau dat de aswolken middels computeranimaties in beeld had gebracht. De computerbeelden vertekenden de werkelijkheid, omdat de as-regio’s al te nadrukkelijk waren weergegeven. Ik vond het vreemd dat we op de Nederlandse radio daar niets over hoorden.
Overheden leven helaas al decennia in papieren, en nu ook virtuele werelden. Werelden die er op het eerste gezicht prachtig uitzien, totdat men praktijkmensen gaat horen, die de juiste vraagtekens weten te zetten. Helaas blijkt de ervaring van de praktijkmensen stelselmatig ondergeschikt te worden gemaakt aan de paieren wereld van een overheid. Dat brengt dan regelmatig weer grote schade met zich mee. Ik wil pleiten voor meer pragmatisch denkende overheden. Bovendien vergeet de overheid hier kennelijk dat luchtvaartmaatschappijen geen enkel risico willen lopen, en dus zelf heel goed in staat zijn, met hun grondiger kennis van zaken om risico’s correct te kunnen inschatten.
Inderdaad gelden voor het onderwijs soortgelijke mislukkingen. Mislukkingen die elke ervaren praktijkmens al vroeg zag aankomen, maar die pas na decennia schoorvoetend door overheden werden erkend.
Waarbij bij het onderwijs doodleuk dezelfde weg bewandeld blijft worden, slechts met nu wat wat lippendienst aan degenen die zo duidelijk gelijk hadden gekregen.
monddood en begraven onder administratieve rompslomp
Maar dan is het zo dat leraren murw worden van de lange strijd en dus monddood of nog net niet maar dan wel levend begraven onder de administratieve rompslomp voor het verantwoorden van hun doen en laten. Dat is tijd die gestolen wordt van de werkvloer.
Bestuurders, juristen en grootverdieners
www.parool.nl/parool/nl/224/BINNENLAND/article/detail/290079/2010/04/21/Ruim-honderd-grootverdieners-in-onderwijs.dhtml .
“In het onderwijs werken 110 mensen die meer dan de balkenendenorm (181.000 euro) verdienen. In de helft van de gevallen gaat het om bestuurders.”
En die anderen….
Uit het rapport (te vinden op de website van de onderwijsinspectie) wordt niet duidelijk wie die andere helft van de gevallen zijn (zullen geen leraren zijn).
De lijn van Peter R. de Vries…
Burgerlijke ongehoorzaamheid is de enige mogelijkheid om te ontsnappen aan de bureaucatie en de papieren werkelijkheid.
Velen passen die al toe, ook in het onderwijs.
Déjà Vu
Er is een entiteit die ons is voorgegaan. Het verschil tussen de virtuele/papieren werkelijkheid en de wereld waarin de mensen leven is al eerder aan de orde geweest.
En met deze entiteit is het niet best afgelopen. Ik bedoel natuurlijk de Sovjet-Unie, en het voormalige Oostblok. Nu weten we inmiddels hoe het daarmee is afgelopen. Het zal een hele klus zijn te voorkomen dat wij eenzelfde lot ondergaan.