Trouw heeft een artikel over Het Nieuwe Leren (dat overigens omgedoopt blijkt te zijn in ‘Eigentijds Onderwijs’). Onder andere over De Nieuwste School (die nu toch niet gesloten zal worden).
Reacties zijn gesloten.
Copyright & kopiëren; 2024|WordPress thema door MH Themes
oude zekerheden
De maatschappij valt terug op oude zekerheden, zo heet het. Vandaar dat die ‘eigentijdse’ scholen nu niet zo populair zijn.
Nu woon ik inderdaad liever in een huis gebouwd volgens oude zekerheden, dan in een huis dat al ontdekkend in elkaar is geknutseld.
Maar er is volgens mij geen sprake van een tijdelijk moment, zoals hier wordt gesuggereerd. In de vijftiger jaren bestonden er ook vernieuwende scholen volgens soortgelijke principes. Denk alleen aan de ‘Werkplaats’ van Kees Boeke.
Dit onderwijs slaat gewoon bij grote groepen niet aan, toen niet, en nu ook niet.
Ik gun die scholen al hun plezier, maar dwing niet heel Nederland volgens dezelfde principes te gaan werken.
Als ik heel eerlijk ben, moet ik erkennen dat ik erg gemakkelijk warm loop voor de idealen van Kees Boeke. Zo’n schooltje lijkt me geweldig.
Ik gruw er echter van als dit alles middels POPs en PAPs, competenties, modellen, fietbekken en al die rotzooi meer, tot stand moet worden gebracht.
Tevens ben ik van mening dat ouders en leraren kunnen kiezen voor onderwijs waarin zij zich kunnen vinden.
kees boeke
ref : moby, hierboven
quote (Google) : de school is in 1926 opgericht door Kees Boeke >
www.wpkeesboeke.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=13&Itemid=28
Wat feitelijkheden. In het kielzog van Maria Montessori (Chiaravalle, Ancona, 1870 – Noordwijk, 1952) ontstonden meerdere initiatieven tot vernieuwing van onderwijs. Zo ook de school van Kees Boeke. Juliana heeft erop gezeten, ze werd er door haar moeder heen gestuurd.
De Vrije Scholen begonnen in 1919, als een poging tot antwoord op de ontredderde samenleving in en na de eerste wereldoorlog. Het heeft een haar gescheeld of de kinderen van Beatrix waren, in den Haag, naar de VS gegaan.
De Jenaplan (Petersen), Freinet en Dalton (Parkhurst) scholen zijn van jongere datum, ze zijn vooral na de tweede wereldoorlog gegroeid.
Ten gunste van vernieuwing (lijkt me) is het fair om te zeggen dat die scholen ontstonden als reactie op de fossiele staat van de samenleving en onderwijs in de twintiger jaren. In die tijd en in voorgaande decennia werden er aanzetten gedaan tot hervorming van de samenleving – denk aan (willekeurig, onvolledig opgesomd) Troelstra, Thijsse, van Eeden, Drucker, anderen. Hun ideeen waren geworteld in de franse revolutie en de disappointment daarna. De wirwar van nu volgt logisch uit de sociale turbulenties van toen, die immers nog steeds niet overwonnen zijn.
Dat de Montessori- en andere scholen in een crisis zitten, heeft niets te maken met hun onderliggende theorien ; wel met de praktische uitwerking ervan. Elders in het onderwijsveld is het niet beter ; misschien de gymnasia uitgezonderd.
De onderwijs-wirwar is een onderdeel van de algemene sociale desorientatie. Niet dat het christelijk kamp daarvan verschoond blijft. Zo gezien zijn de directe relaties met de ongemotiveerdheid van leerlingen verklaarbaar. Ze worden nog verder opgefokt door buitenschoolse omstandigheden, die we allemaal omhelzen, uit graaizucht of uit angst.
maarten
interessant,
die desorientatie van dit tijdperk.
Ik heb ondervonden dat een basisschool eigenlijk alles wil: alle talenten ontplooien, samenwerken, leuke dingen doen, aansluiten bij de kinderen, kinderen gelijkwaardig aan de leraren, inspraak van de kinderen, projectonderwijs, volop gebruik maken van het zelfontdekkend leren, hoogbegaafden die helemaal aan hun trrekken komen, zwakken die door medeleerlingen worden opgetild, de klas als een gezin, maatschappelijke misstanden willen voorkomen, kinderen zelf laten ontdekken, een voortdurende overlegstructuur, minder theorie maar meer praktijk, EN hoge resultaten bij de CITO-toetsen inclusief een gedegen oefenstructuur!
Ik heb al die eisen vaak als tegenstrijdig ervaren.
Liever zou een school een duidelijke keus hebben gemaakt, waarbij beseft wordt dat alles z’n prijs heeft.
de school van kees boeke in bilthoven
Nog even verder gezocht, uit interesse, vooral voor de organisatie-vorm. Een rondje informatie levert het volgende :
Een klein schooltje (ref : moby, hierboven) is het niet. Er zijn 600 kinderen in de peuter-, kleuter- en onderbouw klassen (tot en met groep 8) ; en 1200 leerlingen in het VO, verdeeld over 4 stromen (vmbo tot gymnasium). Alle faciliteiten, primair zowel als voortgezet, op 1 (een) lokatie. Niet overwegend klassikale lessen, veel individuele aandacht, groepswerk.
De drie oudste kinderen van Beatrix hebben ook een tijdlang op de school gezeten.
De school zegt dat de omvang (600 en 1200 leerlingen) bewust gekozen is. Dergelijke overweging komt vaker voor, juist in kleine scholen. Het bestuur faciliteert uitsluitend, legt geen dwingende vormen op.
Het zou interessant zijn om de financien (budget, investering, inkomsten, uitgaven) van de school eens te analyseren. Er zijn geen dikke, geld-verslindende manager-lagen tussen het bestuur en de leraren (m/v).
De didaktiek is niet langer die van Boeke, maar er wel aan verwant. Boeke kwam typisch voort uit de hervormkingsbeweging van de jaren tien en twintig. Zijn vrouw kwam uit engelse quaker kringen.
maarten
hart, hoofd en handen
Kernpunt was het leren met hart, hoofd en handen.
Boeke was uit anarchistische motieven begonnen met zijn persoonlijk onderwijs. Zijn school groeide vanwege toenemende belangstelling van andere ouders, die bereid waren te offeren voor dit onderwijs.
Sinds dit onderwijs door de overheid werd erkend, werden er ook examen-eisen gesteld.
Leerlingen bouwden hutten, maakten de school schoon, kweekten in tuintjes, overlegden alles met hun medewerkers (leraren). Het ideaal was een groot gezinsverband te vormen waarbij geleerd werd op een gelijkwaardige en natuurlijke wijze.
Er is een anecdote dat Beatrix, die leerling was op deze school, van mening was dat zij, als prinses, niet de toiletten hoefde schoon te maken.
Vader Bernhard meende anders, en adviseerde een week lang toiletten borstelen.
Maar een onderwijs zonder dat die overheid en die organisatiemanagers zich er mee bemoeien, in de natuur, met allerlei ‘boerse’ activiteiten naast het gewone werk, werkelijk, ik vind het idee bijzonder aantrekkelijk.
Nog meer anekdotes
Twee jaar geleden is op deze site (klik hier) een heel ander relaas verteld over die Kees Boeke school door de zuster van Beatrix, prinses Margriet. Ik citeer: zo’n school waar alles anders en nieuw moest en waar we dus absoluut niets leerden. Dat komt wat meer in mijn eigen kraam te pas; ik heb toch al een aversie tegen vernieuwingsexperimenten en al helemáál tegen die in vrijgestelde kringen zoals Bilthoven en Soestdijk.
Maar mijn aversie is geen argument. Wat wél hout zou snijden zouden de eindexamenresultaten of andere meetbare grootheden zijn. Is er al eens een Nobelprijswinnaar (en liefst in een echt vak; niet die voor de Vrede) geweest die de loftrompet heeft gestoken over zijn uiterst zinvolle schooltijd op de Kees Boeke school? Beatrix vind ik best sympathiek, maar die Oranjes zijn beslist niet allemaal studiebollen. Koningin Juliana was meer van de astrologie en de Tarotkaarten. Geen wetenschapstype.
de martelaren van OMO in Tilburg
Probleem: Docent kees de Lange heeft zijn 4-havo-leerlingen een examentoets laten maken en daarop scoorde het merendeel duidelijk onder de maat. Wat nu [vraagt hij zijn collega’s]?
verklaring: De flexuren “waarvan het is de bedoeling dat [de leerlingen] die besteden aan vakken waarvan zij zelf vinden dat ze daarin wat extra’s nodig hebben” worden niet voor wiskunde gebruikt EN “Nu, in de bovenbouw, moeten ze opeens aan de slag met vragen van anderen [in plaats van met ”vragen die ze zelf formuleerden”].
verantwoording: “Wij zijn een ’lerende school’”, verklaart Langerwerf, ….. “„Leren is één groot experiment. We kijken voortdurend hoe het beter kan”
maatregelen?: voor de betreffende klas blijkbaar geen, ze worden zonder kassian opgeofferd voor het leerproces van de school.
++++++++++++++++++++++++
„Wat wij nu doen”, besluit Zijlstra van de Werkplaats, „is over vijftien jaar gemeengoed. Dat gure klimaat rond onze scholen gaat voorbij.”
[“Veel van wat naar onderwijsvernieuwing neigt, is in een kwade reuk komen te staan, zeker nadat de parlementaire commissie-Dijsselbloem een aantal grote vernieuwingen – inclusief ’het nieuwe leren’ – uiterst kritisch onder de loep nam”].
++++++++++++++++++++++++
Opnieuw blijkt dat als nawee van het expriment met de “Basivorming” de onderbouw vande HAVO zo gemakkelijk geworden is dat hervormers denken dat je gerust in de eerste 3 jaar maar wat aan kunt klooien.
Seger Weehuizen
Ik vind het heel flauw dat
Ik vind het heel flauw dat docent Kees de Lange zijn havisten een toets heeft laten maken. En dan nog wel een examen! Terwijl we weten dat er op het examen heel andere dingen gevraagd worden, dan dat de leerlingen bij HNL leren. Op het examen wordt bijvoorbeeld helemaal niet gevraagd naar samenwerken, een heel belangrijke competentie. Nee, die Kees de Lange heeft het niet begrepen. Hij moet met zijn toetsen maar naar een reguliere school.